Η ονομαστική του εορτή είναι στην 1η Νοεμβρίου, αλλά αν (είσαστε φίλοι του Παναθηναϊκού και) του στείλετε λουλούδια στις 6 Αυγούστου, δεν θα πάνε χαμένα. Ο Αργύρης Πεδουλάκης δέχεται ευχές και του… Σωτήρος. Γιατί, εδώ που τα λέμε, είναι η δεύτερη φορά που κάνει "προσωπική υπόθεση" τον εγωισμό του Παναθηναϊκού.

Στον πρώτο τελικό υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί. Ο Ολυμπιακός έχει περισσότερους παίκτες, είναι πιο αθλητικός, πιο ψηλός, πιο σκληρός, πιο γρήγορος. Έχει τα πάντα. Μόνο που ο Παναθηναϊκός έχει (ξανά) τον προπονητή ο οποίος ξέρει να διορθώνει τις ανορθογραφίες. Έναν προπονητή αιρετικό, που ΤΟΛΜΗΣΕ όχι μόνο να μπει να χτυπήσει στα ίσα τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (αυτό θα το έκανε καθένας στη θέση του), αλλά να το κάνει αφήνοντας ουσιαστικά εκτός αγώνα Ουίλιαμς και Ραντούλιτσα!

Αυτό δεν είναι θράσος, δεν είναι άγνοια κινδύνου, είναι μπασκετική τρέλα. Κι ο Πεδουλάκης συνδυάζει την τρέλα με την μπασκετική ευφυΐα. Κι όπως όλοι οι ευφυείς, κάνει τη γραμμή μεταξύ επιστήμης και τρέλας να μοιάζει δυσδιάκριτη.

Σε κάθε επίθεση του Παναθηναϊκού ο Φώτσης ήταν ακροβολισμένος στην αδύνατη πλευρά. Κι όταν οι "ερυθρόλευκοι" πήγαιναν στις αγαπημένες τους αλλαγές στις περιστροφές (φυσικά και θα το έκαναν, γιατί έχουν τα κορμιά και τα πόδια), αυτός είχε απάντηση. Κι όταν η άμυνα που αν βγει ψηλά σε πνίγει γίνονταν επιθετική, οι "πράσινοι" την τιμωρούσαν εμφανίζοντας από το πουθενά παίκτες στην τελική γραμμή (οφσάιντ)!

Ο Παναθηναϊκός, στηριγμένος σε έναν εξαιρετικό Καλάθη, που τιμώρησε την επιλογή της αντίπαλης άμυνας να του δώσει το σουτ, στην οξυδέρκεια του προπονητή του, στους… 30 σφυγμούς του Παππά την ώρα που τα ντεσιμπέλ τρυπούσαν τα αυτιά μας, πήρε το αβαντάζ. Κι ίσως αυτές οι χρυσές βολές του Παππά είναι η απάντηση στο γιατί συμφώνησε ο "Άρτζι" να επιστρέψει στην ομάδα. Για κάτι τέτοιες στιγμές.

Τι σημαίνει το 0-1; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Όποιος θεωρήσει ότι άλλαξαν άρδην οι ισορροπίες κάνει λάθος. Γιατί ο Ολυμπιακός έχει τους παίκτες, την εμπειρία, το μέταλλο και το ταλέντο να απαντήσει. Και παρότι βρίσκεται πίσω στο σκορ, παραμένει καλύτερη ομάδα.

Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω, αλλά για την οικονομία του χρόνου σταχυολογώ δύο σκέψεις:

Ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ τελικός, σε καταπληκτική ατμόσφαιρα. Αυτό το μπάσκετ μάς αξίζει.

Ο Χάκετ είναι συγκλονιστικός παίκτης. Κάνει τα πάντα, μπορεί να είναι ο επόμενος ηγέτης του Ολυμπιακού.