Από «νέος Στογιάκοβιτς» έγινε ξανά μαντρόσκυλο: Τα πάνω-κάτω του Παπανικολάου και η απώλεια μνήμης

Ο Χρήστος Ξανθάκης εξηγεί με το δικό του μοναδικό τρόπο στο Σκύλο πώς μεταμορφώθηκε ο Έλληνας άσος των πρωταθλητών και γιατί παίζει πάλι το μπάσκετ που πραγματικά ξέρει...

Τον Παπανικολάου τον παρακολουθώ από μικρό. Πρώτον γιατί είναι από Τρίκαλα όπως κι εγώ και δεύτερον διότι από νωρίς τον είχα κατατάξει στις μεγάλες ελπίδες του ελληνικού μπάσκετ. Στα παιδιά που κάποια στιγμή θα μπορούσαν να παίξουν σπουδαίο μπάσκετ και να κερδίσουν κάθε είδους μετάλλια. Κι απεδείχθη ότι είχα δίκιο, ως την ώρα τουλάχιστον που φόρεσε τη φανέλα των Houston Rockets…

Το βιογραφικό του γνωστό είναι, να μην τα επαναλαμβάνω τώρα. Όπως γνωστή είναι και η κρίση ταυτότητας που έπαθε στην Αμερική, που είχε ως συνέπεια όχι να ξεχάσει το μπάσκετ αλλά να ξεχάσει το ρόλο του στο γήπεδο. Να λησμονήσει ποιος ήταν μέσα στις τέσσερεις γραμμές, ποια ήταν τα δυνατά και ποια τα αδύνατα σημεία του, που έπρεπε να ρίχνει το βάρος και που να κάνει την πάπια.

Κλασικό δείγμα παίκτη που πήγε Αμερική και οι Αμερικάνοι, ή έστω οι τότε προπονητές του, δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Ψάχνανε να βρούνε τον νέο Στογιάκοβιτς; Δεν ήταν. Ψάχνανε να βρούνε τον νέο Ρούμπιο; Ούτε αυτό ήταν. Ψάχνανε να βρούνε τον νέο Νοβίτσκι; Εκεί πια κι αν απέτυχαν! Ο Κωστάκης δεν είναι ούτε στατικός σουτέρ (παρότι έχει κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές σουτ), ούτε φανταιζί πασέρ (παρότι βλέπει γήπεδο), δεν είναι σούπερ σκόρερ (παρότι μαζεύει πόντους στη στατιστική του με σχετική ευκολία). Ο Κωστάκης είναι junkyard dog!

Μαντρόσκυλο που λέμε και στα δικά μας τα μέρη, όλη μέρα να τον έχεις δεμένο και τη νύχτα να τον αμολάς να φυλάει την περίμετρο. Κι όποιος τολμήσει να μπει μέσα, να τρέχει να μαζέψει τον κώλο του. Αυτό κάνει ο Παπανικολάου: Προσφέρει στην ομάδα του άφθονη ενέργεια, μπόλικο τρέξιμο, λίτρα ιδρώτα, διαρκή κίνηση, επιθετική άμυνα, μαχητικό πνεύμα. Κι από εκεί, ως γνωστόν, ξεκινούν όλα, όταν θέλεις να πάρεις τη νίκη.

Αυτά ήταν που μπορούσε και μπορεί να προσφέρει με τον καλύτερο τρόπο, αυτά ήταν που ξέχασε στην Αμερική και τα ξαναθυμήθηκε τώρα. Τώρα που θυμήθηκε όχι το μπάσκετ, αλλά το ρόλο του μέσα στο γήπεδο. Μεγάλη ευτυχία για τον Ολυμπιακό που η μνήμη του Παπανικολάου επέστρεψε στη θέση της, αλλά και για την εθνική ομάδα!

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις