Η χρονιά του Μπαρτζώκα

Αλλά αν ο Ολυμπιακός κάνει το τρία στα τρία, ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει κάνει κάτι ανεπανάληπτο. Αυτός είναι το πρόσωπο της χρονιάς.

Πολύ ωραίο το διαφημιστικό σποτάκι της Eυρωλίγκας, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον προπονητή του Ολυμπιακού, να κάνει μαθήματα στους άλλους. Ο Μπαρτζώκας είναι φέτος ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της διοργάνωσης καθώς έχει μπροστά του μια αποστολή ξεχωριστή από κάθε άλλον προπονητή: κανείς δεν έχει βρεθεί στο τιμόνι μιας ομάδας που στοχεύει να κατακτήσει τη μεγάλη αυτή διοργάνωση τρίτη φορά σερί! Η ιστορία του φετινού μπασκετικού Ολυμπιακού είναι μια σπάνια αθλητική περιπέτεια: ο πρωταθλητής Ευρώπης θα επιχειρήσει κάτι που στην Ευρωλίγκα δεν έχει ξαναγίνει. Σε αυτή την περιπέτεια κεντρικό πρόσωπο είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού που υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να αλλάξει μια ομάδα που ερχόταν από δυο σερί κατακτήσεις ευρωπαϊκών τροπαίων.
Κόντρα
Στα ομαδικά σπορ η υπεραπλουστευμένη λογική ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» υπάρχει και δεν θυμάμαι κανέναν που να της πήγε κόντρα και να βγήκε κερδισμένος. Συχνά οι αθλητικές δυναστείες δημιουργούνται από παρέες αθλητών, προπονητών, φροντιστών, παραγόντων που με ένα μαγικό τρόπο παγώνουν τον χρόνο μόλις φτάνουν στον αστερισμό της επιτυχίας: αυτός είναι ο λόγος που αυτές τις ομάδες τις θυμόμαστε και όχι μόνο το ότι κερδίζουν. Κερδίζουν παίζοντας για χρόνια με τους ίδιους.
Ολα
Ο Μπαρτζώκας πήρε πέρυσι τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Ιβκοβιτς. Τον διαχειρίστηκε με σύνεση, αλλά τον βρήκε κι έτοιμο. Αν πέρυσι υπήρξε πολλές φορές στον στόχο μιας υπέρμετρα σκληρής κριτικής είναι γιατί οι περισσότεροι συγκρίναμε την ομάδα του με αυτή του Ιβκοβιτς. Φέτος από αυτή την ομάδα έχουν μείνει μόνο οι περιφερειακοί (Σπανούλης, Λο, Σλούκας, Μάντζαρης) κι ο Πρίντεζης: όλοι οι άλλοι άλλαξαν.
Αλλαγές
Υποθέτω ότι κάποιες από τις αλλαγές ήταν υποχρεωτικές: τα χρήματα π.χ. που έδωσε η ΤΣΣΚΑ στον Χάινς ήταν πολλά για να πει «όχι» ο βιονικός Αμερικανός. Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι κι ο Μπαρτζώκας τις ήθελε αυτού του τύπου τις αλλαγές για να διώξει από πάνω του το βάρος της σκιάς του Ιβκοβιτς: η κατάκτηση της Ευρωλίγκας τον βοήθησε, αλλά δεν τον απελευθέρωσε από δαύτη. Φέτος έχει για πρώτη φορά τη δυνατότητα να παρουσιάσει μια 100% δική του ομάδα. Και παραδόξως αυτό είναι που αφήνει πιθανότητες στον Ολυμπιακό να κάνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει: κουβαλάει δυο σερί πρωτιές στην Ευρώπη και κατά έναν περίεργο τρόπο ξεκινάει από την αρχή. Είναι θριαμβευτής και πρωτάρης!
Μία φορά
Εχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο; Από όσο θυμάμαι στο μπάσκετ του Ολυμπιακού μόνο μία φορά. Το έκανε το 1998 ο ίδιος ο μεγάλος Ντούντα Ιβκοβιτς, που μια χρονιά πριν είχε κατακτήσει με τον Ολυμπιακό τα πάντα! Εκείνος ο Ολυμπιακός των τριών τίτλων ήταν μια ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη που ο Ιβκοβιτς διαχειρίστηκε καλά: το βασικότερο ήταν ότι με τους ήρεμους τρόπους απομάκρυνε την ένταση που η ομάδα κουβαλούσε. Την επόμενη ωστόσο σεζόν, ο Ιβκοβιτς κρίνοντας ότι η ομάδα έχει φτάσει στο απόγειο της δόξας της και προσπαθώντας να αποφύγει τον απερχόμενο κορεσμό προσπάθησε να τη φτιάξει από την αρχή, στηρίζοντάς την κυρίως πάνω στον Καρνισόβας, αληθινό τερμινέιτορ της εποχής και στον Ουμπέρτο, που είχε έρθει με τρομερές συστάσεις από την Αργεντινή. Εκείνος ο Ολυμπιακός έπαιξε για δυο-τρεις μήνες καταπληκτικό μπάσκετ, έφτασε στο φάιναλ φορ, αλλά έπεσε πάνω στην σπουδαία τότε Ζαλγκίρις και μετά την ήττα κατέρρευσε. Ηταν μια ομάδα με μεγαλύτερη ποιότητα από την προηγούμενη σεζόν, αλλά χωρίς το μέταλλο του πρωταθλητή Ευρώπης, κι ας κουβαλούσε τον τίτλο στις αποσκευές της. Ηταν μάλιστα τόσο μεγάλο το σοκ της αποτυχίας στο φάιναλ φορ, ώστε ο Ολυμπιακός δεν συνήλθε: έχασε και τα πρωτεία στην Ελλάδα και στη συνέχεια και τον Ιβκοβιτς.
Αλλο
Το φετινό εγχείρημα του Μπαρτζώκα μπορεί να πετύχει γιατί η ανανέωση του Ολυμπιακού και η διαφοροποίηση του παιχνιδιού του του επιτρέπουν να αρχίσει από την αρχή αποφεύγοντας την παγίδα του κορεσμού, από την οποία στα σπορ δύσκολα γλιτώνεις. Από την άλλη, όπως εκείνο το μακρινό αλλά διδακτικό προηγούμενο της ομάδας του Ιβκοβιτς δείχνει και ποιος είναι ο κίνδυνος: άλλο είναι μια καλή ομάδα, άλλο μια πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κι είναι ακριβώς αυτή η βεβαιότητα η οποία κάνει τη σεζόν του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, που ξεκινάει απόψε, μοναδικά συναρπαστική.