Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για την «ψυχάρα- Ολυμπιακάρα» του Κώστα Παπανικολάου και πόσο πρέπει να του μοιάσουν Φετφατζίδης, Βλαχοδήμος και… σία για να κάνουν καριέρα.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι «αλητόφατσα» ένας αθλητής για να ορθοποδήσει υπό το βάρος του πρωταθλητισμού και των απαιτήσεων μιας μεγάλης ομάδας. Το επικεντρώνω ιδιαίτερα μάλιστα στον Ολυμπιακό, όπου οι συνθήκες είναι οι πιο σκληρές που συναντά ένας νεαρός με προσόντα και δυνατότητες. Τα νερά του μεγάλου λιμανιού δεν είναι σχεδόν ποτέ ήρεμα και η θύελλα του πάθους που ξεχειλίζει «καταπίνει» το ταλέντο προτού καν το πάρει είδηση ο ενδιαφερόμενος.
Στον Ολυμπιακό ο πήχης του κόσμου σκαρφαλώνει ψηλά στα ουράνια και δεν χωράει διακρίσεις, αλλά ούτε και πολλές ευκαιρίες. Από δαύτες που, βρε αδερφέ, τις λέμε «πίστωση χρόνου».
Είναι μυστήριο το «ερυθρόλευκο οικοδόμημα» και όποιος βρεθεί μέσα σε αυτό και δεν το κατανοήσει το συντομότερο, δεν μπολιαστεί με τη βαρύτητα του «νόμου ειδικών συνθηκών» που επικρατεί στον Πειραιά, τότε… κακό του κεφαλιού του. Φιλοδοξίες και όνειρα θα πάνε γρήγορα περίπατο.
Η ιστορία έχει διδάξει ότι η κριτική σε αυτό τον σύλλογο είναι αδηφάγα. Παιχταράδες ολκής φόρεσαν τη θρυλική φανέλα και πήγαν… από ‘κει που ήρθαν, χωρίς ούτε να προλάβουν να παίξουν «ένα φεγγάρι» στην ομάδα.
Πόσο μάλλον όταν «η Ρόδος και το πήδημα» είναι στα πόδια μικρών σε ηλικία παικτών, που προσδοκούν να εκτιναχθούν στο «Glory of Fame» ντυμένοι στα κόκκινα.
Κάποτε, τις εποχές που το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ βρίσκονταν ακόμα στα ρομαντικά χρόνια του ερασιτεχνισμού, ήταν ίσως και αναγκαία συνθήκη να είσαι «γεννημένος Ολυμπιακός» για να κάνεις καριέρα και να μεσουρανήσεις με το έμβλημα αυτού του συλλόγου.
Στον σκληρό, ανταγωνιστικότερο επαγγελματισμό, όπου το συναίσθημα δεν διαθέτει τόση ισχύ, ο νεαρός αθλητής καλείται να επιστρατεύσει, να βγάλει άλλα του χαρίσματα στο γήπεδο. Ψυχή, μαγκιά, πάθος, πείσμα, ανεξάντλητη θέληση, παλικαρίσια κορμοστασιά. Στοιχεία που θα «μπολιαστούν» με τα αθλητικά του προσόντα και την ακαταπόνητη δουλειά του, στις προπονήσεις (κυρίως) και (φυσικά) στους αγώνες. Αυτό το πρότυπο του αθλητή που θα καταφέρει να επιβιώσει μέσα από την πάλη για την «ερυθρόλευκη» που φοράει, εκφράστηκε με το σύνθημα του λαού του Ολυμπιακού στις εξέδρες του Σ.Ε.Φ.: «Κώστα ψυχάρα, Ολυμπιακάρα»…
Βγάζει «γαύρικο αρχηγιλίκι»
Ο Παπανικολάου είναι ήδη… «αποδεκτός γαύρος». Αποτυπώνει στο παρκέ το «ερυθρόλευκο γενόσημο». Είναι εξαιρετικός νέος παίκτης, που βγάζει ποιότητα και μαζί, το θράσος που λέγαμε στο παιχνίδι του. Η φυσιογνωμία του παραπέμπει – και χωρίς να τον ξέρεις, να τον έχεις γνωρίσει – σε ένα παλικάρι πιο πολύ του… κατηχητικού, παρά του «τσαμπουκαλή Πειραιώτη». Μοιάζει πολύ πιο συνεσταλμένος θέλω να πω, από όσο «εκτελεστής» είναι με τον πορτοκαλί μπάλα στα χέρια.
Σάμπως… γεννήθηκε Ολυμπιακός; Τρικαλινός είναι ο 23χρονος διεθνής φόργουορντ. Από τον Άρη τον… τσίμπησαν οι «ερυθρόλευκοι», το 2009, όταν είχε πάρει τον τίτλο του Πολυτιμότερου Παίκτη της Ελλάδας κάτω των 22. Μπήκε όμως στο «πι και φι» στο πνεύμα των πρωταθλητών Ευρώπης.
Και έχει τα «καρύδια» όπως δείχνει – εφόσον δεν τον κλέψουν οι σειρήνες του ΝΒΑ – να προχωρήσει και να αναδειχθεί ένας από τους κύριους εκφραστές της «Ολυμπιακής Ιδέας» τα προσεχή χρόνια. Να γίνει, κατά το κοινώς λεγόμενο, «σημαία» του Ολυμπιακού.
Είναι εντυπωσιακός σε άμυνα – πρωτίστως αλλά - και επίθεση. «Τριποντάκιας» από τους λίγους. Μαγκιόρος σε τέτοιο σημείο που το… παπαδοπαίδι με τη γλυκιά φατσούλα εξελίσσεται σε… ανήμερο θεριό μέσα στο ματς.
Ο «Παπ» διαθέτει μπασκετικό θράσος και κατά συνέπεια τη δυνατότητα να εκπληρώσει, φυσικά τις δικές του, αλλά πρωτίστως τις άνευ συνόρων φιλοδοξίες της «κόκκινης βουλιμίας»!
Ταυτόχρονα είναι το πρότυπο πολλών συναδέλφων και συμπαικτών του, που ζουν και ονειρεύονται υπό την ίδια σκέπη.
Εννοώ – για να «μεταφέρω» το παράδειγμα Κώστα Παπανικολάου στο… Ρέντη, όπου δουλεύονται σκληρά τα Ελληνόπουλα (και των ακαδημιών και των μεταγραφών) – ότι ποδοσφαιριστές σαν τον Φετφατζίδη και τον Βλαχοδήμο, που βρίσκονται προ των πυλών 11άδας και σταθεροποίησης τους στις βασικές ανάγκες του Μίτσελ ενόψει νέας σεζόν, θα πρέπει να… πατήσουν σε ένα «καρμπόν Παπ». Να τον ξεσηκώσουν.
Ενισχυτικά στην αξία και το ταλέντο, να τροφοδοτήσουν την ποδοσφαιρική μηχανή και προοπτική τους, με το… απόσταγμα του αγωνιστικού χαρακτήρα και της πατροπαράδοτου θράσους των γηπέδων, που εκφράζεται από τη φανέλα και τη δόξα του Ολυμπιακού.
Για να παίξουν μπάλα στον Ολυμπιακό… Τέτοιους αθλητές θέλει ο Ολυμπιακός…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις