«Ιστορική νίκη; Μπα. Διαδικαστική νίκη; Σχεδόν. Άλλωστε στον Παναθηναϊκό έχουν μπερδέψει κάπως τις έννοιες, με αποτέλεσμα το ιστορικό και το διαδικαστικό να κοντεύουν να μοιάζουν ένα και το αυτό: ο Παναθηναϊκός γράφει ιστορία σαν να είναι τμήμα της ρουτίνας του. Η συνέπεια της παρουσίας του στην κορυφή έχει σχεδόν καταργήσει τους νόμους της ακμής και της παρακμής. Όταν κάποια στιγμή υποκύψει στους νόμους αυτούς και όταν οι ευρωπαϊκοί τελικοί πάψουν να φαντάζουν σαν κάτι το φυσικό, τότε μια νίκη σε ημιτελικό μπορεί να βιωθεί ως θρίαμβος.

Αλλά όχι φέτος. Φέτος η νίκη στον ημιτελικό ήταν απλά το ενδιάμεσο στάδιο, κατά το οποίο δεν έπρεπε να γίνει το λάθος. Και το λάθος -τι έκπληξη, με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο- δεν έγινε. Φέτος η νίκη στον ημιτελικό ήταν απλά το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα σε αυτό που προηγήθηκε στους προημιτελικούς και σε αυτό που ακολουθεί στον τελικό. Αυτό που προηγήθηκε στους προημιτελικούς θα μείνει στη μνήμη μας σαν κάτι ίσως ακόμη σπουδαιότερο και από το έκτο. Αυτό που ακολουθεί στον τελικό θα είναι όμως το έκτο για τον Παναθηναϊκό ή για την Μακάμπι;

Μπορεί τελικά να είναι για την Μακάμπι. Αλλά η σιγουριά που σου εμπνέει αυτή η ομάδα και αυτός ο προπονητής σε κάνουν να αμφιβάλλεις πολύ. Και η περηφάνια που σε γεμίζει είναι τόσο, μα τόσο, μα τόσο πολύ ανεξάρτητη από το ποιός θα πάρει τελικά το έκτο. Ναι, να νιώσουμε την Κυριακή το απόγευμα ακόμη περισσότερο δέος για αυτή την ομάδα, γίνεται. Αλλά να νιώσουμε λιγότερο δέος από ό,τι τώρα νιώθουμε, δεν γίνεται».

Πηγή: gazzetta.gr
 

Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός