Η αλήθεια είναι πως σε λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός πέρασε από την έδρα της Νταρουσάφακα. Ούτε ότι για ένα δεκάλεπτο η άμυνα έμοιαζε με κέντρο διερχομένων (10/11 δίποντα είχαν οι Τούρκοι), ούτε ότι ο Ερντέν λίγο έλειψε να υπογράψει συμβόλαιο σε ομάδα του ΝΒΑ, ούτε καν ότι τη στιγμή που όλα ήταν καλά και το σκορ στο 77-81, οι παίκτες του "αποφάσισαν" να… παίξουν με τα νεύρα μας.

Τη μία δεν πέρασαν το κέντρο, την άλλη έχασε ο Ραντούλιτσα την μπάλα μέσα από τα χέρια του (με υποψία φάουλ, πάντως), την τρίτη ο Γκιστ έκανε φάουλ - δώρο στον Ουιλμπέκιν (τρεις βολές, παρακαλώ) και βρέθηκαν να κυνηγούν στο σκορ. Ούτε, βέβαια, θα θυμάται ότι πριν βάλει το τρίποντο -σωτηρία ο Ουίλιαμς "μετρούσε" μόλις 1/11 στις ως τώρα ευρωπαϊκές του βραδιές.

Θα ξεχάσουν ότι χρειάστηκε να κάνει ένα "γιουρούσι" ο Ουιλμπέκιν, αντάξιο αυτών που κόστισαν 12.000.000 δραχμές στον Τζέιμς Πάρις, για να γυριστεί η ταινία Παπαφλέσσας, πριν σκεφτεί (καταχρηστικός ο όρος) ότι δεν ήταν αρκετό το γεγονός πως ξόδεψε χωρίς λόγο 24'', για να πετάξει στο πουθενά την μπάλα. Έκανε κι ένα φάουλ στο κυνήγι του Ουίλιαμς, τον έστειλε εκεί όπου σπάνια αστοχεί κι η ιστορία έγραψε 84-86.

Θα τα ξεχάσουμε όλα. Ακόμα και την ακαταλαβίστικη εντολή Τζόρτζεβιτς να βάλει τη δεύτερη βολή (στην -ίσως- καλύτερη βραδιά του Σέρβου στον "πράσινο" πάγκο), ακόμα και την τραγική εμφάνιση του Νικ Καλάθη (το δικαιούται), ακόμα και τον ήχο από τις σφυρίχτρες που μας τρυπούσε τα αυτιά και έκανε το ματς "υπερπαραγωγή" να τελειώνει μετά από δύο ώρες (σχεδόν όσο κράτησε κι η ταινία Παπαφλέσσας, που λέγαμε).

Ζητούμενο είναι να θυμηθούν οι παίκτες του Τζόρτζεβιτς ότι δεν έχει άλλες Νταρουσάφακες από εδώ και πέρα και πως τα λάθη τιμωρούνται.

Ζητούμενο είναι να βρεθεί λύση (μοιάζει πιο δύσκολο από τον τετραγωνισμό του κύκλου) στο… βάσανο Ραντούλιτσα. Ο τύπος είναι ευχή (μπροστά) και κατάρα (πίσω). Όταν επιτίθεται μοιάζει με… λυσσασμένο σκυλί, που δεν αφήνει το κόκκαλο από τα δόντια του. Όταν αμύνεται μοιάζει με τον… αόρατο άνθρωπο.

Ζητούμενο -εδώ που φτάσαμε- είναι να πάει ο Παναθηναϊκός στο Βερολίνο και για να συμβεί αυτό πρέπει να διορθώσει όλες τις ανορθογραφίες που είδαμε στο αποψινό παιχνίδι, αλλά και που με συνέπεια κάνει από την αρχή της χρονιάς.

Απ΄ ότι φαίνεται ο Παναθηναϊκός θα είναι ψυχοβγάλτης ως το τέλος. Ας ελπίσουμε πως το φινάλε δεν θα έχει… φιλί στο κούτελο (όπως στην ταινία Παπαφλέσσας), αλλά θα ολοκληρωθεί με την επική ατάκα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ (στον ομώνυμο ρόλο): Νικάμε αδέρφια…

 
 
 

Γιώργος Κογκαλίδης Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS