Και αμέσως μετά σκεφτόμουν πως γι' αυτές τις ηρωίδες του χώρου τους, εγώ (και όλοι οι Ελληνες πολιτικοί) όχι μόνο δεν έχω κάνει κάτι για να τις βοηθήσω, αλλά αντίθετα κάνω τα πάντα για να μπω εμπόδιο στην προσπάθειά τους. Σίγουρα αμέσως θα ένιωθα απέραντη ντροπή! Οχι τη μεγαλύτερη, όμως. Γιατί η πιο μεγάλη καταισχύνη θα με καταλάμβανε όταν άκουγα τις δηλώσεις τους.

Νεαρά κορίτσια να λένε -τρέμοντας από συγκίνηση- πως δεν θέλουν λεφτά. Πως η «πληρωμή» τους είναι να ακούν τον Εθνικό Υμνο μας και να βλέπουν ψηλά τη σημαία μας! Πως δεν ζητούν προνόμια. Απλώς μια βοήθεια ζητούν για να σπουδάσουν και να μη μείνουν αμόρφωτες, επειδή από το πρωί μέχρι το βράδυ πρέπει να είναι μέσα στο νερό. Πως δεν θέλουν ευνοϊκή μεταχείριση, αφού κατανοούν πως η πατρίδα τους περνάει πολύ δύσκολες στιγμές. Ενα - δύο κολυμβητήρια ανοιχτά θέλουν για να προετοιμάσουν την επόμενη ελληνική δόξα! Εκεί που θα ένιωθα τη μέγιστη ντροπή θα ήταν όταν άκουγα τον προπονητή τους (τον μοναδικό σε όλο τον ελληνικό αθλητισμό που έχει κατακτήσει δύο παγκόσμιους τίτλους) να λέει πως... «βαρέθηκε να ζητάει δουλειά, γιατί ντρέπεται...». Αυτός, βλέπετε, ντρέπεται! Γι' αυτό και είναι κορυφαίος!

Πηγή: Εθνοσπόρ