Μετά τον αγώνα της, όμως, δήλωσε ότι «δεν είχα τον προπονητή μου κοντά μου, ενώ αγωνίστηκα και με δανεικό κοντάρι από τη Νικόλ Κυριακοπούλου».

Το ερώτημα είναι εύλογο: Αν είχε δίπλα της τον προπονητή της και ταυτόχρονα δικό της κοντάρι, με το οποίο να έχει συνηθίσει να αγωνίζεται, τότε μήπως ήταν ήδη στον τελικό; Αφού είχε δυνατότητες η κοπέλα, γιατί δεν της παρείχαν τα στοιχειώδη;

Και το ρωτάμε αυτό τόσο προς τον ΣΕΓΑΣ, όσο και γενικά σ’ αυτούς που έχουν τα γένια και τα χτένια του ελληνικού αθλητισμού: Μήπως, δηλαδή, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο;

Εκεί που πριν μερικά χρόνια όλοι δίνανε γη και ύδωρ στους αθλητές για μια διάκριση, τώρα δεν τους παρέχουν ούτε τα αυτονόητα και τα πλέον απαραίτητα. Ντροπή!

Στίβος Ολυμπιακοί Αγώνες