Συγκλονίζει σπουδαίος τενίστας! - “Ήμουν κοντά στο θάνατο…”

Μάχη για τη ζωή του αποκάλυψε ότι έδωσε ο Νταμίρ Τζουμχούρ.

Ο Βόσνιος τενίστας, σε συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής των τουρνουά του ανδρικού τένις (ATP), αναφέρθηκε στη μεγάλη περιπέτεια υγείας που έζησε το καλοκαίρι του 2022 λόγω οξείας παγκρεατίτιδας, με πολύ δύσκολες στιγμές στο νοσοκομείο για αρκετές εβδομάδες.

Ο 33χρονος Τζουμχούρ, που είναι πλέον Νο 56 στον κόσμο, είπε αναλυτικά: «Η περίοδος μετά το Ρολάν Γκαρός το 2022 ήταν ίσως η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Αν δεν ήμουν νέος και υγιής, δεν ξέρω αν θα είχα βγει ζωντανός. Όλα ξεκίνησαν μετά την ήττα από τον Φερνάντο Βερντάσκο στον πρώτο προκριματικό γύρο. Είχα έναν πολύ άσχημο πόνο στο στομάχι και μετά από επικοινωνία με γιατρό, πήγα στο νοσοκομείο.

Διαγνώστηκα με οξεία παγκρεατίτιδα και μεταφέρθηκα γρήγορα στη μονάδα εντατικής θεραπείας, όπου παρέμεινα για έξι ημέρες. Ο πόνος ήταν αφόρητος, οπότε δεν μπορούσα να κοιμηθώ εκτός αν μου χορηγούνταν ισχυρά παυσίπονα. Οι νύχτες μού φάνηκαν πολύ μεγάλες και ένιωθα ότι ο χρόνος είχε σταματήσει. Οι γιατροί δεν κατάλαβαν ποτέ πώς κόλλησα την ασθένεια. Δυστυχώς, συνέβη ξαφνικά. Είναι πιθανό, αλλά οι πιθανότητες είναι πολύ χαμηλές για ένα υγιές άτομο που δεν τρώει άσχημα ή δεν πίνει υπερβολικά. Πέρασα την 30ή μου μέρα σε ένα γαλλικό νοσοκομείο χωρίς την οικογένειά μου και το τένις ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν. Ο γιος μου, ο Λούκα, είχε γεννηθεί τον περασμένο Οκτώβριο και αντί να απολαμβάνω τη ζωή μαζί του, ήμουν σε κρεβάτι νοσοκομείου σε μια άλλη χώρα, χωρίς να ξέρω τι μου επιφύλασσε το μέλλον.

Ζήτησα να με μεταφέρουν στο Βελιγράδι, όπου είχα ακούσει ότι υπήρχε ένας πολύ καλός γιατρός, αλλά και για να είμαι πιο κοντά στην οικογένειά μου. Οι γιατροί στο Παρίσι, όμως, ήταν αρνητικοί, γιατί δεν ήμουν σε κατάσταση που ευνοούσε τη μεταφορά μου. Δεν είχα καταλάβει πόσο κρίσιμη ήταν η κατάστασή μου. Εκείνοι οι γιατροί μου έσωσαν τη ζωή. Όσα ευχαριστώ και να τους πω θα είναι λίγα. Έκαναν τα πάντα για μένα και με βοήθησαν να μεταφερθώ στο Βελιγράδι, όπου έμεινα στο νοσοκομείο για άλλες 2.5 εβδομάδες. Εκεί έζησα μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου, είδα ξανά τον γιο μου. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα, αλλά έπαιρνα δύναμη από τον γιο μου. Ζούσα γι’ αυτόν. Είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι ζεις για κάτι. Τα παιδιά είναι ξεχωριστά και σου δίνουν ενέργεια που κανείς άλλος δεν μπορεί. Ένας από τους λόγους που συνεχίζω να αγωνίζομαι.

Μετά από 20 ημέρες πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο και ξεκίνησε η ανάρρωσή μου. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η κατάσταση της υγείας μου βελτιώθηκε πολύ γρήγορα. Για μένα, όμως, ήταν μια πολύ αργή διαδικασία. Είχα χάσει 11 κιλά και όταν έφυγα. Ζύγιζα μόνο 55. Εκείνη την εποχή δεν σκεφτόμουν το τένις και δεν ήξερα καν αν θα επέστρεφα. Οι τενίστες έχουν συνηθίσει να επικεντρώνονται στους αγώνες και στα αποτελέσματά τους, αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν χαρούμενος απλώς που ήμουν ζωντανός. Μόλις άρχισα να νιώθω καλύτερα και ξαναπήρα λίγο βάρος, μου ήρθε στο μυαλό ότι θα ήταν καλό να επιστρέψω στην προπόνηση και στους αγώνες. Άλλωστε, έχω στο αίμα μου τον ανταγωνισμό και πάντα κάνω τα πάντα για να κερδίσω. Τον Αύγουστο του 2022 έπεσα στην 243η θέση στην κατάταξη, αλλά το σημαντικό ήταν ότι επέστρεψα στο γήπεδο.

Το 2018 έφτασα στην 23η θέση στον κόσμο. Η επιστροφή στο Top 100 φαινόταν αδύνατη εκείνη τη στιγμή και δεν μπορούσα να φανταστώ να βρίσκομαι ξανά κοντά στην ελίτ του αθλήματος, αλλά πριν από ένα χρόνο (2024), επέστρεψα στο Top 100 και τώρα πλησιάζω ξανά στους 50 κορυφαίους, κάτι που είναι φανταστικό. Παίζω καλό τένις, νιώθω άνετα με το παιχνίδι μου και είμαι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση στο γήπεδο. Πριν από 20 χρόνια, αν κάποιος είχε τα προβλήματα που είχα εγώ στα 30 μου, πιθανότατα θα είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Όμως, τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Υπάρχουν κορυφαίοι τενίστες, που αγωνίζονται στα 38, 39, ακόμη και στα 40. Είναι τρελό να βλέπεις πρωταθλητές όπως ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Γκαέλ Μονφίς και ο Σταν Βαβρίνκα να παίζουν ακόμα σε αυτό το επίπεδο. Tώρα, το πιο σημαντικό είναι ότι είμαι εδώ. Πριν από τρία χρόνια ήμουν κοντά στο θάνατο. Τώρα μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ».