Η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου και μάλιστα στην εποχή του βόλεϊ της «αλλαγής» ήταν μια εξωπραγματική επιτυχία τρεις μήνες μετά τον άθλο του Ευρωμπάσκετ. Η έκπληξη στο βόλεϊ της εποχής της «αλλαγής» δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιο κι όμως το ελληνικό βόλεϊ ακολουθώντας τα βήματα του μπάσκετ έγραψε ιστορία με 3,5 μήνες διαφορά. Βεβαίως, από το 1987 και μετά το ελληνικό βόλεϊ χάνει τα ίχνη του ελληνικού μπάσκετ αφού το τελευταίο απογειώνεται κι βλέπει τους φιλέδες από ψηλά.

Τα παιδιά εκείνης της ομάδας στη Γάνδη αλλά και οι προπονητές τους δεν διεκδίκησαν το αλάθητο του πάπα αλλά το τελευταίο που περίμεναν στη πορεία τους μέσα στο άθλημα ήταν να αμφισβητηθούν. Πίστευαν πως το ελληνικό βόλεϊ θα θεριέψει και θα αποθεώσει τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνης της επιτυχίας που μέχρι και σήμερα θεωρείται ένας αξεπέραστος άθλος.

Ακριβώς 25 χρόνια μετά, ο Στέλιος Καζάζης δίνει μια άλλη μάχη πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο άνιση με... μεγαλύτερους και απρόβλεπτους αντιπάλους. Την οικονομική κρίση και το ξεχαρβάλωμα του αθλήματος που επιστρέφει στην εποχή της πορτοκαλάδας και των δανεικών.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Βόλεϊ Παναθηναϊκός