Να χέζονταν στο τάληρο...

Aναλυτικά το άρθρο του:

Μια από τα ίδια, όπως την Τετάρτη στον πρώτο τελικό, όπως στον τελικό του Κυπέλλου όπως και κάθε φορά που θα παίζουν Ολυμπιακός και Ηρακλής... Οι «ερυθρόλευκοι» καλύτεροι στις λεπτομέρειες και μόνιμα νικητές αλλά και απλήρωτοι. Στον 2ο τελικό είχαν κι άλλο... ατού. Λόγω της τροφικής δηλητηρίασης και της γαστρεντερίτιδας που είχαν σχεδόν όλοι οι παίκτες έπρεπε να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα αφού αν έπαιζαν τάι μπρέικ μπορεί και να μην προλάβαιναν το... μοιραίο. Στην τουαλέτα την έβγαλαν όλη την Παρασκευή οι περισσότεροι αθλητές, αλλά στο τέλος «χέστηκαν από τη χαρά τους» αν και θα προτιμούσαν να «χέζονταν στο τάληρο».

Μία εμπειρία, λοιπόν, κι αυτή για τους παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά η μεγάλη παραμονή στη Θεσσαλονίκη τους πειράζει. Με το 1+1 ουσιαστικά πήραν το πρωτάθλημα, απλά στου Ρέντη θα σκάσουν τα μπαλόνια και θα ανοίξουν οι... σαμπάνιες. Ποιες σαμπάνιες, δηλαδή, καμιά γκαζόζα άμα ανοίξει και πολύ είναι. Άκου σαμπάνιες... Πως μου ήρθε. Γράψτε λάθος. Από κεκτημένη ταχύτητα από άλλες εποχές και άλλες φιέστες...

Και να φέρει κανείς σαμπάνιες δεν πρέπει να τις ανοίξουν. Πρέπει να γίνει ανταλλαγή με τίποτε σουβλάκια. Αλλα και οι φανέλες που ετοιμάζονται έχουν το νόημα τους...

Η «ευλογία» του τρίτου τελικού είναι που θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών οπότε κάποιοι έχουν το άλλοθι να μην πάνε στο γήπεδο. Το είπαμε και το ξαναλέμε. Εάν τελειώσει ο αγώνας και γίνει το νταμπλ θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Θα ειπωθούν αλήθειες. Η υπομονή έχει ξεπεράσει τα όρια της και οι αθλητές βρίσκονται εκτός εαυτού. Μόνο τον Βαγγέλη Μαρινάκη κάλεσαν στο γήπεδο και τον Νίκο Καραχάλιο. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει εγγύηση.

Βέβαια, από σεβασμό προς το άθλημα, προς τις ομάδες, προς τους παίκτες αλλά και προς το μεγαλείο του αθλητισμού γενικότερα, καλό είναι να μην προδικάζουμε τον πρωταθλητή, αλλιώς όλα θα ήταν πλήρως προβλέψιμα, «ελεγχόμενα» και βαρετά.

Είναι αλήθεια, πάντως, πως από αυτή την «αρρώστια» δεν επέζησε κανείς στο παρελθόν. Μιλάμε για 2-0 νίκες στη σειρά των τελικών και μάλιστα εκτός έδρας. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε ανατροπή με τρεις συνεχόμενες νίκες, αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Άλλες δύο φορές έχουμε δει πέντε τελικούς. Τη σεζόν 1997-98 όπου στους τέσσερις πρώτους νίκησαν οι γηπεδούχοι και στον 5ο νίκησε ο Ολυμπιακός στην Ορεστιάδα την ακριτική ομάδα με 3-1 και πήρε το πρωτάθλημα. Η δεύτερη φορά ήταν τη σεζόν 2001-02 όταν και πάλι στους πρώτους τέσσερις τελικούς νίκησαν οι γηπεδούχοι αλλά στον 5ο τελικό ο Ηρακλής νίκησε τον Ολυμπιακό στη Δραπετσώνα 3-2 και πήρε τον πρώτο του τίτλου.

Η ιστορία μας διδάσκει αλλά δεν μπορεί και να προβλέψει το μέλλον. Είναι μονότονα βαρετή η προβλέψιμη κατάληξη του εφετινού πρωταθλήματος και το μοναδικό κερασάκι το έβαλε ο Παναθηναϊκός με τα τρία συνεχόμενα τάι μπρέικ. Αλλιώς, δεν θα παίρναμε χαμπάρι πότε κι αν θα τελείωνε το πρωτάθλημα, ειδικά τώρα που θα γίνει και κεκλεισμένων των θυρών ο τρίτος τελικός.

Στον δεύτερο τελικό ο Ολυμπιακός ήταν πιο ποιοτικός από ότι στον πρώτο, έκανε λιγότερα λάθη και το παιχνίδι του ήταν πιο στοχευμένο στο σερβίς και στο μπλοκ με λιγότερα λάθη και μεγαλύτερη πίεση. Η υπεροχή του Τζούριτς και του Ντεσπέιν είναι κάτι το μοναδικό.

Είναι φανερό πως ο Ολυμπιακός έχει πάρει τον... αέρα του Ηρακλή κι αυτό φαίνεται στα τελειώματα των σετ και στις λεπτομέρειες. Απάντηση στα σερβίς του Τζούριτς και του Ντεσπέιν δεν υπάρχει και γενικά η υποδοχή του Ηρακλή αν και βελτιωμένη σε σχέση με τον πρώτο αγώνα, δεν είχε ποιότητα.

Επίσης, το σερβίς του Ηρακλή δεν είχε απειλή για τους Κουζούνη, Γιαμπλόνσκι που για άλλη μια φορά κάλυψαν όλο το γήπεδο, έκρυψαν τον Ντεσπέιν και έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά. Η τακτική του σερβίς που είχε ο Ηρακλής έπεφτε πάνω στον Γιαμπλόνσκι που πραγματικά είχε αθόρυβο ρόλο και στο τέλος του 3ου σετ πήρε καθοριστικούς πόντους από μπλοκ και επίθεση.

Η τακτική του Ολυμπιακού με σερβίς πάνω στον Κιρόγκα έφερε αποτέλεσμα καθώς ο Αργεντινός στην προσπάθεια του να βγάλει υποδοχή και να καλύψει όλο το γήπεδο έμεινε «καθηλωμένος» επιθετικά. Ο Όουενς δεν βρέθηκε σε καλή μέρα οπότε επιθετικά έμεινε μόνος του ο Μπίλινγκς. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο είναι πως ο Προύσαλης έπαιξε πιο πολλούς πρώτους χρόνους, αλλά οι κεντρικοί του Ολυμπιακού είχαν υψηλότερα ποσοστά.

Η «κόντρα επίθεση» ήταν μονίμως «ερυθρόλευκη» ενώ στα τελειώματα των σετ δικαιώθηκαν απόλυτα τα ρίσκα στα «ερυθρόλευκα» σερβίς.

Με άλλα λόγια 80 τελικούς να παίξουν ο Ηρακλής θα κερδίζει μόνο αυτούς χρειάζονται για να καλύψει τα όρια της έκπληξης.

Και μέσα σε όλα, είχαμε την «ανάλυση» του αγώνα από τον Γιώργο Μανωλόπουλο. Ξέσπασε στους διαιτητές Μιχελινάκη, Γεωργουλέα και μαζί με τον «Γερμανό» τους έριχναν μπινελίκια άνευ προηγουμένου. Η ατυχία για τον Μιχελινάκη είναι πως άκουσε τα εξ αμάξης σε μια από τις καλύτερες διαιτησίες του - που είχε στοιχεία έδρας - και που ίσως να είναι η τελευταία στην εγχώρια καριέρα του αφού λόγω ορίου ηλικίας κρεμάει την σφυρίχτρα του. Αν δεν ήταν ο Μιχελινάκης ο αγώνας θα είχε τελειώσει νωρίτερα για τον Ολυμπιακό. Η πρώτη στο 23-24 του 3ου σετ αν ο Γεωργουλέας έδινε την υπέρβαση του Κιρόγκα και η δεύτερη εάν ο Μιχελινάκης δεν έβλεπε το μπλοκ άουτ που ακούμπησε ελάχιστα ο Εστράδα στο 29-30 και που προς τιμήν του ο Κολομβιανός παραδέχτηκε την παράβαση. Ο Μιχελινάκης χαρίστηκε και στον Ντεσπέιν στο 32-33 που προκάλεσε με χειρονομία τους οπαδούς του Ηρακλή και θα έπρεπε να του είχε δείξει κάρτα.

Ο Μανωλόπουλος, όμως, μάλλον χρωστούσε κάτι... ψιλά στον Γεωργουλέα και στον Μιχελινάκη από την περσινή σεζόν όταν διέκοψαν τον αγώνα για το κουτί μπύρας που έπεσε στον Νίκο Ρουμελιώτη και για αυτό τους φώναζε: «Μόνο τον Ρουμελιώτη δεν φέρατε...».

Και επειδή η Δευτέρα που θα τα ξαναπούμε δεν είναι μακριά, ας ρίξουμε μια ματιά και στο Ευρωπαϊκό Κορασίδων. Δεν υπάρχουν οι ίδιες προσδοκίες όπως με την Παίδων αλλά και τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Η ελληνική ομάδα στοχεύει στην 8αδα και με δεδομένους τους αντιπάλους που υπάρχουν ο στόχος μοιάζει με θαύμα. Με το Βέλγιο που το 2009 είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα Ευρώπης, θα αναμετρηθεί η Εθνική Κορασίδων. Από εκεί την ομάδα του Βελγίου δεν υπάρχει καμία αθλήτρια, όμως, υπάρχουν παιδιά που έχουν καλύτερες παραστάσεις από τις Ελληνίδες και κυρίως έχουν δώσει πολλά παιχνίδια μέσα από τον σχολικό αθλητισμό μέσω από τον οποίο γίνονται και οι επιλογές των διεθνών για τις Εθνικές ομάδες.

Πηγή: gazzetta.gr