1) Ποιός άλλαξε τον διαγώνιο Γιοσεφάτσκι και ποιός επέλεξε τον αντικαταστάτη του;

2) Ποιός άλλαξε τον Σαρατσένι (σωστά) και ποιός διάλεξε τον αντικαταστάτη του;

3) Ποιός επέλεξε να κάνει μεταγραφή κεντρικού που δεν χρειαζόταν μεσούσης της περιόδου;

4) Ποιός έδιωξε Κοτσιλιάνο-Ζουπάνι ενώ δεν είχε βρεθεί και δεν θα μπορούσε να βρεθεί αντικαταστάτης;

5) Ποιός οδήγησε την ομάδα σε ρόστερ 10 παικτών με 4 κεντρικούς;

6) Ποιός άνοιξε με την σιωπή του τον δρόμο στον Ντονά να κάνει αποχή κι εν συνεχεία να φύγει από την ομάδα;

7) Ποιός της στέρησε το δικαίωμα να κάνει ακόμα και κανονικές προπονήσεις;

8) Ποιός έκανε λάθος χειρισμούς στα πρώτα παιχνίδια μετά τις αλλαγές, γιατί υπερεκτίμησε το υλικό του;

9) Ποιός μοιάζει εδώ και καιρό παραδομένος κι έχει απόλυτη συνείδηση ότι η ομάδα θα παίζει στην Α2 υπό την καθοδήγησή του;

10) Ποιός συμπράττει στα διοικητικά εγκλήματα υποθηκεύοντας ακόμα και το μέλλον του Παναθηναϊκού στην Α2;

10 ερωτήματα για τον προπονητή του Παναθηναϊκού Δημήτρη Καζάζη που μετά τον αγώνα-Γολγοθά εναντίον του Ολυμπιακού (κι ενώ το κοντέρ είχε γράψει άλλο ένα 0-3 ασέλγειας επί του πτώματος του ιστορικότερου συλλόγου της Αθήνας) θέλησε να παρουσίασει εαυτόν και παίκτες σαν ήρωες που υπομένουν τον εφιάλτη του καθημερινού διασυρμού του συλλόγου. «Θα μπορούσαμε όλοι να έχουμε φύγει», μας είπε ρίχνοντας εμμέσως πλην σαφως την ευθύνη της κατάντιας σε αυτούς που δεν άντεξαν τον εμπαιγμό και μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και έφυγαν.

Μας είπε ότι δεν άλλαξε την ομάδα, αλλά οι παίκτες έφυγαν μόνοι τους αφήνοντας τον σύλλογο (που τους χρωστάει ευρώ ων ουκ έστιν αριθμός) στα κρύα του λουτρόυ. Λίγη ντροπή πια!

Σας υπενθυμίζω αγαπητέ κύριε Καζάζη ότι ,από τους παίκτες που άλλαξαν, μόνοι τους έφυγαν ΜΟΝΟ 3: Ο Ψάρρας, ο Ντονάς και ο Στοϊκοβιτς. Τους υπόλοιπους τους... φύγατε.

Αλλά και γι αυτούς που φύγανε δεν κάνατε κάτι. «Όποιος δεν μπορεί, να φύγει» είπε ο κόουτς στα αποδυτήρια του ΜΕΤΣ όταν ο Ψάρρας βρήκε πάτημα να τους τα βροντήξει. Και πολύ καλά έκανε. Ούτε δυο λόγια παρηγοριάς. Άκου «όποιος δεν μπορεί να φύγει»! Μαγκιές; Ε, έφυγε!

Για τον Ντονά ουδέποτε πίεσε την διοίκηση να επιστρέψει. Αντιθέτως με την στάση του έμοιαζε να συμπράττει. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ που τα παρατηρώ απ' έξω.

Όσο για τον Στόικοβιτς; Αγνόησε και αυτός τις συνεχείς προειδοποιήσεις του παίκτη ότι θα αποχωρήσει. Όπως έκανε και η διοίκηση. Νόμιζαν όλοι ότι έκανε εκβιασμούς!

Και στην τελική ,επαγγελματία Δημήτρη Καζάζη, από πότε συνιστά εσχάτη προδοσία η απόφαση ενός επαγγελματία να αποχωρήσει όταν δεν τον πληρώνουν και τον εμπαίζουν καθημερινά;

Μας είπε ο προπονητής του Παναθηναϊκού της Α2 (γιατί με αυτή τη νοοτροπία κοουτσάρει, πράττει και αποφασίζει) ότι οι παίκτες γνώριζαν τα δεδομένα από την αρχή, άρα θα έπρεπε να μείνουν. Οι παίκτες καλέ μας κόουτς γνώριζαν ότι είχαν κάνει διακανονισμούς (που έπρεπε να τηρηθούν) και δεν τηρήθηκαν ποτέ. Αντιθέτως, το φέσωμα συνεχίστηκε για να πίνουν κάποιοι στην υγειά των κορόιδων και να μοιράζουν τα λεφτά δεξιά και αριστέρα. Είτε σε ανίκανους ξένους, είτε αφειδώς στα άλλα τμήματα του Παναθηναϊκού.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού της Α2 με κομψό τρόπο προσπάθησε να στρέψει τον κόσμο εναντίον και του Ντονά που έκανε προσφυγή. Ε όχι. Αυτό είναι εξωφρενικό, είναι ντροπή. Είναι ντροπή κύριε Καζάζη να μιλάτε για ήρωες παίκτες και να φωτογραφίζετε προδότες για να βγάλετε την ευθύνη από πάνω σας. Ποιοί είναι οι ήρωες; Αυτοί που στο γήπεδο παίζουν τα συγκρουόμενα (στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον) και δεν θα έβρισκαν άλλη ομάδα στην Α1 ούτε με σφαίρες; Μείνατε γιατί δεν είχατε άλλη επιλογή και είδατε τον Παναθηναϊκό σαν ευκαιρία ανάστασης. Και ήταν. Μόνο που δεν το χειριστήκατε (για ακόμα μία φορά) σωστά το θέμα.

Εξαιρώ κάποιους, αν και για να μετρήσω αυτούς που εξαιρώ μου φτάνουν τα δάχτυλα του ενός χεριού και μου περισσεύουν 2.

Σίγουρα εξαιρώ τον μεγάλο αρχηγό, τον Σωτήρη Πανταλέοντα που έμεινε γιατί (κακώς για τον ίδιο κατά την άποψη μου) είναι πρώτα Παναθηναϊκός και μετά επαγγελματίας. Έχει αδικήσει τον εαυτό του όσο δεν πάει, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτός έχει κάθε δικαίωμα να πει και να κάνει ό,τι θέλει. Τελικά ήταν ο μόνος που δεν μίλησε. Αυτό που τράβηξε ο Σώτος στου Ρέντη δεν θα το ευχόμουν ούτε στον χειρότερό μου εχθρό.

Αυτός, το σύμβολο του Παναθηναϊκού να υφίσταται τέτοια ταπείνωση! Να τον αποχαιρετά για την Α2 ο αιώνιος αντίπαλος! Και σα να μην φτάνει το συνεχές «αντίο, αντίο εκεί στην Α2» να υφίσταται και χαμένα σετ με 10 πόντους. Με σκεπασμένο κεφάλι σε κάθε τάιμ-άουτ ήταν ο μόνος που βίωσε το δράμα σε όλες του τις διαστάσεις. Ήταν ο μόνος που ένιωθε τί σημαίνει αυτό που εξελίσσεται. Ενώ κάποιοι άλλοι χαζογέλαγαν την ώρα του ματς. Την ώρα που παρακολουθούσα το ματς περνούσε από το γραφείο ο Δημήτρης Μάρκος. Λίγο πριν μπει για την εκπομπή του στον Real Fm είδε 2 λεπτά βόλεϊ και έκανε την εξής παρατήρηση: «Μα καλά, αυτοί γελάνε που πέφτουν;»!

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα στου Ρέντη.

Ο Ολυμπιακός τον σεβάστηκε τον Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε να έχει γίνει σκορ ιστορικής και ανεπανάληπτης ντροπής, αλλά κατέβασε στροφές, άλλαξε εξάδα μετά το 25-10 και η ήττα έγινε υποφερτή. Εάν πήγαινε με κανονική ταχύτητα, ο αγώνας δεν θα έφτανε σε διάρκεια ούτε τα 50 λεπτά.

Δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα σήμερα, γιατί αυτά που γίνονται σήμερα τα έχω γράψει και τα έχω πει εδώ και 5 μήνες. Οι δηλώσεις που άκουσα όμως με έβγαλαν από τα ρούχα μου. Όπως θα έβγαζαν από τα ρούχα του οποιονδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο. Δεν θα καταλόγιζα ποτέ ευθύνη στον Δημήτρη Καζάζη, εάν η ομάδα το πάλευε και έπεφτε. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που στήθηκε από την αρχή στην μέση της σεζόν για να πέσει αμαχητί. Και σα να μην φτάνει αυτό, πρέπει να υποστούμε και τις δηλώσεις τύπου : «εμείς όμως είμαστε εδώ και υπομένουμε τον εφιάλτη», χωρίς να αντιδράσουμε.

Όχι Δημήτρη Καζάζη, δεν είναι έτσι. Η προσπάθεια (συγκεκαλυμμένη αλλά σαφής) μετατόπισης ευθυνών σε όσους δικαίως έφυγαν είναι τουλάχιστον αντιεπαγγελματική και προσωπικά μου δημιουργεί αναστάτωση στο στομάχι.

Δυστυχώς η ιστορία των ατυχών (επιεικώς) δηλώσεων επαναλαμβάνεται ως φάρσα για τον συγκεκριμένο. Όποτε έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία, τα κάνει θάλασσα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Την προηγούμενη μάλιστα οδήγησε ένα ολόκληρο άθλημα στην αρχή της πλήρους απαξίωσής του, ενώ θα μπορούσε να το έχει αποθεώσει.

Στο μυαλό μου έρχεται Αντώνης Βαρδής: «Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια». Μόνο που στην περίπτωση του Παναθηναϊκού δεν φεύγει. Μένει.

Γιατί (τάχα) είναι... ήρωας!

Υ.Γ (1): Ας θυμηθεί επιτέλους κι ο κόσμος το σύνθημα «Στις χαρές και στις λύπες μαζί»!

Υ.Γ (2): Η παρασκηνιακή προσπάθεια της ΕΟΠΕ (σύμφωνα με το καλά πληροφορημένο ρεπορτάζ) να γυρίσει το επαγγελματικό βόλεϊ στον ερασιτεχνισμό ,για να γλιτώσουν συγκεκριμένες ομάδες τα χρέη, δεν θα περάσει.

Αν πάντως περάσει (διότι σε αυτό το άθλημα όλα μπορούν να συμβούν) θα σημάνει το οριστικό τέλος.

Αντιλαμβάνεστε ότι ουδείς ασχολείται με το βόλεϊ ή ζείτε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν;

Έχω άσχημα μηνύματα και για την εθνική, αλλά αυτά θα τα πούμε εν καιρώ. Εάν τα πούμε δηλαδή, γιατί βαρέθηκα να ασχολούμαι...

Πηγή: pamesports.gr

Βόλεϊ Παναθηναϊκός