Δέκα φορές ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο και δέκα φορές το σταμάτησα. Από την περασμένη Πέμπτη το ξεκίνησα αλλά ξημερώματα Δευτέρας το ολοκλήρωσα. Και με την ευκαιρία να σας απαντήσω γιατί γράφω ξημερώματα.

Ξέρετε γιατί; Διότι στο ελληνικό βόλεϊ για τίποτα δεν είσαι σίγουρος μέχρι να πέσει η μπάλα... κάτω. Οπότε κι εγώ γράφω τέτοια ώρα που συνήθως όλοι φωστήρες κοιμούνται και κάνω "ήσυχος" τον απολογισμό μου. Τι είχαμε, λοιπόν, το τριήμερο;

Τον Παναθηναϊκό να παρακαλάει τον Ολυμπιακός να κερδίσει την ΕΑΠ για να σωθεί, ο Ολυμπιακός να παρακαλάει να χάσει για να πέσει ο Παναθηναϊκός, ο δεύτερος να χάνει από τον προτελευταίο, ο Ηρακλής να κατακτά επιτέλους την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο αλλά να πλακώνονται οι οπαδοί με τους παίκτες και να παραιτείται ο μόνος σοβαρός άνθρωπος της διοίκησης, η ΕΑΠ να κάνει επιτέλους νίκη αλλά να μην έχει χρήματα να πληρώσει έναν καφέ στους παίκτες, ο Εθνικός να παρακαλάει μην διαλυθεί νωρίτερα από την ΕΑΠ και τον Παναθηναϊκό, η Κηφισιά να είναι έτοιμη να βγει Ευρώπη και ο Φοίνικας μετά την Α2 να είναι υποψήφιος πρωταθλητής και στην Βόλεϊ Λιγκ.

Διαβάστε όλο το σχόλιο στο gazzetta.gr

Βόλεϊ Παναθηναϊκός Ολυμπιακός