Είναι δυνατόν, δηλαδή, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ο Ρότσα να έχει φτιάξει μια ομάδα ΜΕ αρχή και τέλος, ενώ επί Φερέιρα να υπάρχει μια ομάδα ΧΩΡΙΣ αρχή και τέλος;

Και υποτίθεται ότι ο Πορτογάλος έχει σαφώς μεγαλύτερο βιογραφικό ως προπονητής από τον Ρότσα, που είχε τόσα χρόνια να κάτσει σε "μεγάλο" πάγκο.

Ο Φερέιρα, λοιπόν, όλο λόγια και φιλοσοφίες ήταν. Και η ομάδα έμπαινε στο γήπεδο και ήταν χύμα για το μεγαλύτερο διάστημα απ΄ όσο έκατσε στον πάγκο. Τον περισσότερο καιρό ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να αλλάξει μια μπαλιά, οι γραμμές ήταν μακριά, φάσεις δεν υπήρχαν.

Κι από την μέρα που ανέλαβε ο Ρότσα, μάλιστα με τόσους παίκτες μείον για διάφορους λόγους από το πρόσφατο ρόστερ (Μπουμσόνγκ, Λέτο, Καραγκούνης, Κατσουράνης), η ομάδα έχει έρθει στα ίσια της. Παίζει καλύτερα, δημιουργεί ευκαιρίες ακόμα και μέσα στο Λονδίνο με την Τότεναμ, έχει μια φιλοσοφία στο παιχνίδι της. Κάτι γίνεται, δηλαδή.

Ίσως, λοιπόν, αν αναλάμβανε νωρίτερα ο Ρότσα να μπορούσε και ο Παναθηναϊκός να έχει ήδη καλύτερα αποτελέσματα μέσα στη σεζόν. Χάθηκε χρόνος πολύτιμος, όμως.

Ρότσα Φερέιρα Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS