Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί. Προς τι, ο θρήνος και ο σπαραγμός, από τους αντικειμενικούς δημοσιογράφους;
Επειδή ο Παναθηναϊκός, έχασε 2-1 από τον Λεβαδειακό; Τι μπορεί δηλαδή να σημαίνει μια ήττα; Όσο μια στιγμή, μπροστά στην αιωνιότητα; Απολύτως τίποτα. O Παναθηναϊκός είναι εδώ. Ενωμένος, δυνατός. Όσο ποτέ άλλοτε.
Ο ηγέτης της πράσινης Συμμαχίας καπετάν Γιάννης Αλαφούζος, κρατάει γερά το τιμόνι στα χέρια του και εκ δεξιών του βρίσκεται ο πρόεδρος του νταμπλ. Ο ένας και μοναδικός Νικόλας Πατέρας. Μπορεί να μην βάζει το χέρι του στην τσέπη, αλλά βάζει πλάτη.
Είναι πάντα δίπλα στον πρόεδρο και του δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του, στην ιερή μάχη, κατά τις κόκκινης Παράγκας του Βαγγέλη Μαρινάκη. Εξ ευωνύμων, βρίσκεται ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Οι σχέσεις και η συνεργασία του με τον Γιάννης Αλαφούζο, είναι άριστες.
Μπορεί κάποιοι κακοήθεις λασπολόγοι, να τον συκοφαντούν σαν αίτιο της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, και τη διάλυση της οικονομίας, αλλά ο κόσμος του Παναθηναϊκού, τον έχει κορώνα στο κεφάλι του.
Στην επικείμενη αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου, διακόσια χιλιάρικα θα τα βάλει. Στη χειρότερη εκατό. Όχι σαν τον καβούρια τον Τζίγγερ, που δεν βάζει σέντσι. Κι εδώ φτάσαμε στην ουσία του θέματος.
Σ' αυτό που βροντοφωνάζουν με κάθε αφορμή και κάθε ευκαιρία οι Οργανωμένοι. Αυτοί που στηρίζουν στις στιβαρές τους πλάτες τους την ομάδα: Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον ελεύθερος. Η κατάρα της οικογένειας Βαρδινογιάννη, έφυγε δια παντός.
Ο Παναθηναϊκός, από το καλοκαίρι και εντεύθεν ζει τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του. Ανήκει πλέον στον λαό του. Οι οργανωμένοι, είναι κράτος εν κρατεί. Αυτοπροσώπως πάει στα γραφεία τους ο Γιάννης Αλαφούζος για να ακούσει τις σκέψεις τους και να αφουγκραστεί τον παλμό τους.
Κι αυτοί δείχνοντας την μεγαλοψυχία τους, του το έχουν ξεκαθαρίσει. Όπως ο Γιάννης από τη Θύρα 13 που του είχε πει επί λέξη και είναι δημοσιευμένο: "αν κάνεις αυτά που σου λέμε, θα είμαστε μαζί σου. Αλλιώς θα είμαστε απέναντι". Κι ο πρόεδρος το κάνει με το παραπάνω. Τις προάλλες ήτανε που βγήκε δημόσια και κατακεραύνωσε τον Τζίγγερ, ότι αυτός είναι ο ένοχος για το έλλειμμα.
Αμέσως μετά από την ήττα από την Βέροια, πήρε το κεφάλι του Βύντρα. Αυτό έλειπε, να συνεχίζει να παίζει στον λευτερωμένο Παναθηναϊκό, το παιδί του Βαρδινογιάννη. Όπως κι αυτός ο Λάζαρος, που μόλις έβαλε τα δύο γκολ στην Ξάνθη, έκανε μαγκές στους οργανωμένους, ότι "σας γαμάω, με το μαλί".
Η κάθαρση όμως στον Παναθηναϊκό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα υπάρχουν νοσταλγοί του καταραμένου παρελθόντος. Όπως εύστοχα είπαν στην πρόσφατη ανακοίνωση τους οι οργανωμένοι, "στην ομάδα, στην διοίκηση, στην ΠΑΕ, υπάρχει μια γάγγραινα που κατατρώει τον Παναθηναϊκό μας". Γόντικας δηλαδή και σία.
"Ο Γιάννης Αλαφούζος, από τη στιγμή που αποφάσισε να σώσει την ομάδα μας, πρέπει να το καταλάβει εδώ και τώρα. Η ΠΑΕ πρέπει να καθαρίσει. Απ' αυτούς που καταστρέφουν και υπονομεύουν το έργο του Γ. Αλαφούζου. Για να προχωρήσουμε πρέπει η ομάδα να καθαρίσει άμεσα".
Ο Γιάννης Αλαφούζος όπως αρμόζει στους μεγάλους ηγέτες, απαντάει κάθε φορά, με πράξεις. Όχι με λόγια. Εκτός 18αδας, όπως είπαμε ο Λουκάς Βύντρα, που η πράσινη λαοθάλασσα που κατέκλυσε το Σάββατο, το ΟΑΚΑ δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό.
Κι έπεται η σειρά του Γόντικα, που όπως έχει πει ο κ. Γιάννης, τελειώνει το συμβόλαιο του τον Μάιο. Δεν είναι η κατάλληλη εποχή τώρα να πληρώνουμε αποζημιώσεις. Όλα θα γίνουνε στην ώρα τους. Από την στιγμή που στον Παναθηναϊκό, το νερό έχει μπει στο αυλάκι, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.
Και πρώτοι και καλύτεροι, που δείχνουν το παράδειγμα της σωφροσύνης και της εγκράτειας είναι τόσο οργανωμένοι. Υπό άλλες συνθήκες, αν ο Παναθηναϊκός, ήτανε 9ος στην βαθμολογία, πίσω από Λεβαδειακό, ΠΑΣ Γιάννινα και Πανιώνιο, θα είχανε πέσει στο ΟΑΚΑ, όχι μόνο τα τσιμέντα αλλά και το στέγαστρο του Καλατράβα.
Έφοδος θα γίνει στην Παιανία, όπως είχανε κάνει οι Μπολσεβίκοι, στα χειμερινά ανάκτορα του Τσάρου. Αν μέσα στην ίδια σεζόν είχε χάσει ο Παναθηναϊκός, από Πανθρακικό, Πλατανιά, Βέροια και Λεβαδειακό, δεν θα είχε μείνει κολυμπυθρόξυλο.
Υπό άλλες συνθήκες όμως. Όπως είπαμε τώρα δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος. Όλα είναι ΟΚ. Ο κόσμος πάει στο γήπεδο και το χαίρεται. Το απολαμβάνει, όπως το Σάββατο μ' αυτό το ψοφόκρυο. Κρεμάσανε τα πανό τους που βρίζανε Βαρδινογιάννη και Βύντρα και περάσανε μια χαρά.
Το ότι η ομάδα έχασε από δύο ατομικά λάθη του Μπουμσόνγκ, όπως είπε κι ο Αργεντίνος μάγος, Χουάν Ραμόν Ρότσα, δεν σημαίνει ότι ήρθε η καταστροφή. Γιουχάρανε τον Γάλλο, φωνάξανε δύο-τρεις φορές, "εεεοοο βγάλτες τις φανέλες και φύγετε από δω", ξεχαρμανιάσανε και γυρίσανε στα σπίτια τους όμορφοι και ωραίοι.
Καμία ήττα, και κανένας Αρβανίτης, Κομπότης, που τους έριξε δύο γκολ μέσα στο ΟΑΚΑ, δεν μπορούν να χαλάσουν αυτό το όνειρο. Αυτές τις μαγικές στιγμές που περνάει ο πράσινους οργανωμένος, κόσμος.
Για πρώτη φορά, ύστερα από 24 χρόνια, ο Παναθηναϊκός, είναι ελεύθερος από την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Ο Παναθηναϊκός, του Πίντο, του Μπαρμπαρούση και του Φορναρόλι ανήκει στον λαό του. Ο Παναθηναικός είναι πλέον ο Παναθηναϊκός που ονειρευόντουσαν τόσα χρόνια.
Αυτό που απομένει, όμως, να κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος είναι να ορίσει την ημερομηνία της 13ης Απριλίου 2008 σαν εθνική εορτή του Παναθηναϊκού. Όπως η Αμερική γιορτάζει την 4η Ιουλίου την ημέρα της ανεξαρτησίας της. Όπως η Ελλάδα γιορτάζει κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου την απελευθέρωση της από τους Τούρκους, να γιορτάζει και ο Παναθηναϊκός την 13η Απριλίου που έγινε το συλλαλητήριο στο Πεδίον του Άρεως την απελευθέρωση από τον Βαρδινογιάννη.
Πηγή: sport24.gr