Η μπάλα δεν είναι πόρνη

Όλοι όσοι γράφουν έχουν τα κλισέ τους. Τις εκφράσεις που ακούσια ή εκούσια εμφανίζονται σε κάθε κείμενο, τις παροιμίες που πάντα κάπου κολλάνε, τα παραδείγματα που λατρεύουν να χρησιμοποιούν, κτλ. Προσωπικά δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έχω γράψει πως ο Όσιμ έχει πει την μεγαλύτερη μπαλαφάρα όλων των εποχών κι όσοι την παπαγαλίζουν προφανώς βλέπουν επιφανειακά το ποδόσφαιρο.

Η μπάλα δεν είναι πόρνη, είναι δίκαιη. Άδικη και πόρνη μπορεί να είναι για ένα 90λεπτο, για να σου δώσει την ευκαιρία να πετάξεις ένα κλισέ και να βασίσεις πάνω του το πόσο άδικο είναι ένα αποτέλεσμα. Σημασία, όμως, δεν έχει η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας. Το μακροπρόθεσμο, όχι το στιγμιαίο. Και μακροπρόθεσμα η μπάλα είναι δίκαιη, το χορτάρι είναι καθρέφτης. Ο,τι του δίνεις, στο επιστρέφει στο ακέραιο.

Καλοκαίρι

Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε το καλοκαίρι να κρατήσει τον Μπουμσόνγκ. Παρότι δεν ήταν βέβαιο πως έχει λεφτά να τον πληρώσει, παρότι ήξερε πως ο Γάλλος όχι μόνο δεν παίρνει και πολλά από “κάνε υπομονή”, αλλά είναι δεδομένο πως δεν πρόκειται να πιεστεί για κανέναν.

Ταυτόχρονα, παρότι τα οικονομικά ήταν πολύ σφιχτά, αποφασίστηκε να δοθούν λεφτά και για άλλους δύο ξένους στόπερ, τον Βελάσκες και τον Πίνο. Όλα αυτά, ενώ είχε μείνει ο Μπουμσόνγκ με το μεγάλο συμβόλαιο, αλλά υπήρχε κι ο Κατσουράνης, που θα μπορούσε να κάνει δίδυμο με τον Γάλλο, κι ο Τριανταφυλλόπουλος, που θα μπορούσε να προωθηθεί. Καταπληκτικός σχεδιασμός.

Πογκρόμ

Ο χρόνος περνάει, ο Φερέιρα κάποια στιγμή αποχωρεί κι έρχεται η συντριβή στην Βέροια και το περίφημο “πογκρομ”. Ξαφνικά ποδοσφαιριστές στοχοποιούνται για να ικανοποιηθεί το κομμάτι των οργανωμένων που ζητά απο-Βαρδινογιαννοποίηση σε όλα, κατηγορίες αιωρούνται, διαρρέονται ατάκες σαν το “ας μην έχαναν 3-0” και μετά έρχεται μια διάψευση του στιλ “δεν υπονοήσαμε κάτι”, που δεν έπεισε κανέναν.

Πέρασαν τρεις εβδομάδες διάλυσης στο ποδοσφαιρικό κομμάτι του συλλόγου. Διάλυσης που δεν έγινε ορατή μόνο και μόνο γιατί άπαντες ασχολούνταν με το 688ο επεισόδιο του “Τσάκας και Πρίγκιπας”. Κι ήρθε η ώρα αυτό το σύνολο, που είχε διαλυθεί από τους ερασιτεχνισμούς χειρισμούς, να βγει να παίξει μπάλα. Ο Λάζαρος που δεν υπολογίζεται έμεινε εκτός αποστολής, το αυτό συνέβη και με τον Βύντρα, ενώ ο Σπυρόπουλος ξεκίνησε κανονικά, παρότι τα πανό των συμπεριελάμβαναν.

Τιμωρία

Αίφνης, λοιπόν, Μπουμσόνγκ. Ε, και τι περιμένατε; Να αφήσει η Μπάλα όλα αυτά να περάσουν έτσι; Να τελειώσει το ματς χωρίς να συμβεί τίποτα; Όχι βέβαια. Η Μπάλα όλα τα παρακολουθεί, το χορτάρι όλα τα καθρεφτίζει. Όταν κάποιος αποκλείεται για να ικανοποιηθεί το ένα τρίτο από το πέταλο (γιατί ούτε το πέταλο δεν γεμίζουν) και επιστρατεύεται παίκτης μετά από τρεις μήνες, δεν θα περάσει με απλώς “ένα κακό ματς”. Θα υπάρξει “τιμωρία” στις ποδοσφαιρικές “ύβρεις”, στους ερασιτεχνισμούς.

Και δεν φτάσει η μία γκέλα, θα ακολουθήσει κι άλλη. Κι ο Μπουμσόνγκ φυσικά είναι ο τελευταίος που φταίει για όλα αυτά. Μπήκε σκουριασμένος, γκέλαρε όπως τόσες φορές έχει κάνει στο παρελθόν με την φανέλα της Νιουκάστλ, ζήτησε συγγνώμη. Ο ίδιος δεν ευθύνεται σε τίποτα για όσα προηγήθηκαν.

Η ειρωνεία μεγαλώνει αν θυμηθεί κανείς τι είχε συμβεί πριν το ματς στη Βέροια. Τότε που ο Ρότσα είχε τον Γάλλο βασικό σε όλες τις προπονήσεις, τα ρεπορτάζ τον έδιναν να ξεκινάει και τελικά ο Μπουμσόνγκ έμεινε εκτός αποστολής. Και μπορεί προπονητής και παίκτης να το διέψευσαν, αλλά όλοι είχαμε διαβάσει στα ρεπορτάζ πως ο Μπουμσόνγκ ζήτησε να μην παίξει “γιατί δεν θέλει να ρισκάρει τραυματισμό τώρα που θα φύγει και γιατί αν κάνει κάποιο λάθος, θα κατηγορηθεί γι’αυτό”. Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία άργησε τρεις εβδομάδες.

Παλαίμαχοι

Η δικαιοσύνη της Μπάλας δεν σταματά εκεί. Συνεχίζει να καθρεφτίζει, να φροντίζει ώστε το timing να τα λέει όλα από μόνα του.

Τις εβδομάδες που ο Παναθηναϊκός αυτοδιαλυόταν για πολλοστή φορά και παράλληλα ζούσε ξανά μέρες Τσάκα, ο παλαίμαχος και τελειωμένος 35άρης, που “δεν χωρούσε στο πλάνο” κι ο Αλαφούζος ρωτούσε “πόσων χρόνων είναι” στον αέρα της SUPER BALL, έπαιζε τέσσερα ματς σε 11 μέρες στην Πρέμιερ Λιγκ, με τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε συμπαίκτη του. Και λίγες ώρες πριν την ήττα από τον Λεβαδειακό, η Μπάλα φρόντιζε ώστε ο παλαίμαχος να πετύχει και το πρώτο του γκολ στην Αγγλία, να σώσει την ομάδα του από αποκλεισμό και να γνωρίσει την αποθέωση από τον προπονητή του και τα ΜΜΕ.

Κερασάκι, την Κυριακή. Ένας άλλος παλαίμαχος, πολύ προβληματικός, κλικαδόρος και παλιόπαιδο, που έφυγε κυνηγημένος από την ομάδα που μερικούς μήνες πριν τον είχε κάνει αρχηγό(!), έκανε ντεμπούτο με την νέα του ομάδα. Όταν μπήκε στον αγώνα, η ομάδα του έχανε 0-1. Το ματς γύρισε, η νίκη ήρθε με θρίαμβο 4-1 και τον ίδιο να δίνει την ασίστ για το τρίτο γκολ και να σφίγγει την γροθιά, με έκφραση αυτοπεποίθησης με σιγουριάς.

Καθρέφτης

Η Μπάλα δεν είναι πόρνη κι άδικη. Μπορεί να γίνει άδικη στο ματς που θα χάσεις τα άχαστα και τελικά όχι μόνο δεν θα κερδίσεις, αλλά θα ηττηθείς κιόλας. Στην πορεία, όμως, κάπου θα φροντίσει να σου επιστρέψει τους βαθμούς που σου στέρησε, μόνο που τότε δεν θα ανακαλέσεις, ούτε θα την ευχαριστήσεις. Τα πάρε-δώσε συνήθως θα σε φέρουν σε ισορροπία.

Η δικαιοσύνη της, όμως, δεν είναι στους τρεις βαθμούς πάνω, τρεις βαθμούς κάτω. Είναι στον τρόπο με τον οποίο φροντίζει να σου επιστρέφει στο ακέραιο αυτά που της δίνεις. Δεν την κοροϊδεύεις, δεν την ξεγελάς. Καθρεφτίζει ο,τι βλέπει. Ο μέγας Ότο έλεγε πάντα στους παίκτες του πως μετράει μόνο ο,τι συμβαίνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και τίποτε άλλο.

Και εκεί ο Παναθηναϊκός δεν αδικείται, αντιθέτως σπέρνει ο,τι θερίζει. Γι’αυτό και στην ιδιότυπη βαθμολόγηση που επιχείρησα στο προηγούμενο κείμενο, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε ούτε θετικό ούτε αρνητικό πρόσημο. Γιατί η ψυχρή ματιά λέει πως όσα συμβαίνουν είναι απολύτως δικαιολογημένα κι αναμενόμενα. Καλώς ή κακώς, το ίδιο ισχύει ακόμα και για τις γκέλες του Μπουμσόνγκ. Η δικαιοσύνη της Μπάλας έλεγε πως έτσι έπρεπε να γίνει. Κι έτσι έγινε.

Πηγή: contra.gr