Μπορεί να άργησε έναν ολόκληρο χρόνο να νικήσει εκτός έδρας, αλλά αυτή τη στιγμή τα στατιστικά δεν έχουν σημασία. Μπορεί κάποιοι να μη σέβονται τον Αρη και η διαιτησία να μη στάθηκε για μια ακόμη φορά στο ύψος των περιστάσεων, αλλά η δουλειά έγινε. Ο Ατρόμητος σεβάστηκε περισσότερο τον Αρη από εκείνους που τον κυνηγάνε τόσο πολύ από την αρχή της χρονιάς.

Δεν έκανε τον κακό χαμό στις καθυστερήσεις που έγιναν μήτε προκάλεσε κανέναν. Ο Αρης βρήκε τη δύναμη να αντιδράσει όταν έμεινε άδικα με δέκα παίκτες τόσο νωρίς. Οση ψυχή του έλειψε κόντρα στον Πανθρακικό τόσο πολλή έβγαλε στο Περιστέρι. Τέτοια παιχνίδια δεν τα κερδίζει η τακτική, αλλά το πάθος.

Το τι έγινε έως τώρα έχει σημασία, αλλά δεν είναι της παρούσης. Για τον Αρη αυτό που μετράει είναι να σωθεί. Δεν είναι ακόμη στο χέρι του, αφού πρέπει να δει και το τι θα κάνουν οι άλλοι. Το σίγουρο όμως είναι ότι ψυχολογικά πήρε το πάνω χέρι. Μια ομάδα με τόσο κόσμο όσο ο Αρης, που είναι τέταρτος σε εισιτήρια στη Σούπερ Λίγκα, είναι απαραίτητο (αν φυσικά το αξίζει και αγωνιστικά) να είναι ανάμεσα στην ελίτ.

Χρειάζεται όμως σεβασμός. Κατά την άποψή μου δεν είναι δυνατόν σε κάθε ματς να παίζει με παίκτη λιγότερο. Ποια άλλη ομάδα το έχει πάθει αυτό; Σίγουρα έχει αγωνιστικές αδυναμίες και έχει κάνει λάθη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι χειρότερος από πολλές άλλες ομάδες που είναι στην ίδια βαθμολογική κατάσταση με αυτόν.

Πηγή: Sportday

Άρης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS