...κι αυτό το συνειδητοποίησε με τον πιο δραματικό τρόπο η Μπενφίκα!

Για τους «αετούς» της Λισσαβώνας, αυτή η αλληλουχία δεν ήταν απλώς στραβή αλλά θεόστραβη και κατέληξε σε μια διπλή τραγωδία: το Σάββατο έχασαν στις καθυστερήσεις το πρωτάθλημα Πορτογαλίας και προτού συνέλθουν απ' αυτό το σοκ, τους ήρθε κατακέφαλα και ο Γιοβάνοβιτς!

Στην κυριολεξία τους ήρθε κατακέφαλα ο λεγάμενος, διότι από τη δική του κεφαλιά η Μπενφίκα έχασε πάλι στις καθυστερήσεις (και) ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο που το λαχτάραγε εδώ και μισό αιώνα!

Οντως η Μπενφίκα είχε να γευθεί το νέκταρ ενός ευρωπαϊκού θριάμβου από το 1962, όταν καθοδηγούμενη από τον Εουσέμπιο πέτυχε το repeat στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, νικώντας στον τελικό του 1961 την Μπαρτσελόνα και σε εκείνον της επόμενης χρονιάς τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Στο καπάκι από τους «back to back» τίτλους της, η Μπενφίκα εμφανίστηκε σε άλλους τρεις τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη δεκαετία του 1960 (1963, 1965, 1968), επέστρεψε σε αυτές τις μπίζνες το 1988 και το 1990, στο μεταξύ έπαιξε και σε έναν διπλό τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (1983), αλλά μηδέν εις το πηλίκον!

Τούτο το μαρτύριο του Σίσυφου συνεχίστηκε προχθές το βράδυ στο Αμστερνταμ, όπου ο επίλογος του τελικού του Γιουρόπα έμοιαζε με ολλανδικό ανέκδοτο που επέτεινε ακόμη περισσότερο την περιβόητη saudade!

Ως τέτοια ορίζεται και μάλιστα έχει κωδικοποιηθεί η ατλαντική μελαγχολία που (στην περίπτωση των Πορτογάλων) έχει και πολύ έντονα στοιχεία νοσταλγίας και σε κάθε περίπτωση υποδηλώνει τη λύπη για μια απώλεια!

Ε, κατόπιν όλων αυτών, είναι προφανές ότι για την Μπενφίκα η saudade έχει καταστεί μια ανίατη ασθένεια και την ώρα που οι Εγγλέζοι πανηγύριζαν την κατάκτηση του τίτλου και μιας περίοπτης θέσης στο ποδοσφαιρικό πάνθεον...

...οι Πορτογάλοι είχαν κιόλας παραγγείλει τον καινούργιο δίσκο με τα fado, τα οποία, ως γνωστόν, είναι πένθιμα τραγούδια!

Απλώς, οι Λουζιτανοί στάθηκαν για άλλη μια φορά άτυχοι, καθότι το καινούργιο fado δεν θα τους το τραγουδήσει η ιέρειά τους, η συχωρεμένη (από το 1999) Αμαλία Ροντρίγκεζ!

Στον αντίποδα, βεβαίως, «χαρές, πανηγύρια, τηλεοράσεις» που έλεγε κάποτε και ο Μανώλης Μαυρομάτης: η Τσέλσι πέτυχε το περιλάλητο «triple crown» που της επιτρέπει να συναγελάζεται στα ίδια σαλόνια με τη Γιουβέντους, την Μπαρτσελόνα, τον Αγιαξ και την Μπάγερν Μονάχου.

Αυτές είναι οι πέντε ομάδες που έχουν στη συλλογή τους και τα τρία ευρωπαϊκά τρόπαια (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, Γιουρόπα Λιγκ ή ΟΥΕΦΑ), ενώ ταυτόχρονα οι Λονδρέζοι έστω και διά της τεθλασμένης ίσως μετρίασαν κιόλας την απογοήτευση των αντιπάλων τους.

Το γράφω αυτό, διότι με τη νίκη της επί της Μπενφίκα η Τσέλσι ισοφάρισε το ρεκόρ της Πόρτο η οποία μέσα σ' έναν χρόνο -και με προπονητή τον Ζοσέ Μουρίνιο- είχε κατακτήσει δυο ευρωπαϊκά τρόπαια αλλά με ανάποδη σειρά: προηγήθηκε το 2003 το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, στον προημιτελικό γύρο του οποίου οι «δράκοι» είχαν αποκλείσει τον Παναθηναϊκό και ακολούθησε το 2004 το Τσάμπιονς Λιγκ.

Η Τσέλσι όντως αποτελεί ένα ποδοσφαιρικό case study: απέτυχε και μάλιστα παταγωδώς να υπερασπιστεί τα σκήπτρα του Τσάμπιονς Λιγκ, αστόχησε σε όλους τους στόχους της εντός και εκτός Αγγλίας, σταύρωσε πολύ γρήγορα τον Ρομπέρτο ντι Ματέο, εμπιστεύθηκε τον αμφισβητούμενο Ράφα Μπενίτεθ...

...και όχι μόνο βγήκε ζωντανή από τα ερείπια, αλλά ανέλκυσε κιόλας έναν θησαυρό!

Η κατάκτηση του Γιουρόπα δεν φαίνεται ως συνθήκη ικανή να σώσει τη θέση του Μπενίτεθ στον πάγκο των «μπλε», ωστόσο ο Ισπανός προπονητής αποχωρεί με θριαμβευτικό τρόπο...

...και θα μπορούσε στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του να επικαλεστεί τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου!

Το γράφω αυτό, διότι το 1995, όταν μεσούσης της σεζόν (και μετά τους κραδασμούς της υπόθεσης Γκάλη) ο «κόουτς Κ» αντικατέστησε τον Κώστα Πολίτη και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην τρίτη θέση του φάιναλ φορ της Σαραγόσα, με μπόλικη δόση κυνισμού είχε πει ότι «εγώ έκανα ό,τι μπορούσα και τώρα θα έρθει ο Μάλκοβιτς για να τα κάνει καλύτερα»!

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε τότε ο Ευθύμης, διότι όντως μετά από μερικές εβδομάδες ο Παναθηναϊκός προσέλαβε τον Μπόζα ο οποίος τον οδήγησε στον ευρωπαϊκό θρόνο και όπως τότε οι Γιαννακόπουλοι, ομοίως και τώρα ο Αμπράμοβιτς μπορεί να τρέφει την ίδια προσδοκία με την παλιννόστηση του Μουρίνιο!

Βεβαίως, η Τσέλσι δεν κατατρύχεται πλέον από το απωθημένο των ευρωπαϊκών τίτλων, διότι φρόντισαν περί τούτων ο Ντι Ματέο και ο Μπενίτεθ, αλλά όλο και κάτι σπέσιαλ θα βρει να πετύχει ο Μουρίνιο, εάν τελικώς επιστρέψει στο «Στάμφορντ Μπριτζ».

Μ' αυτά και μ' αυτά, η Τσέλσι κέρδισε την τελευταία παρτίδα, ενώ η Μπενφίκα έχασε και τις δυο τις οποίες έπαιξε μέσα σε τέσσερις μέρες...

...και αναθεματίζει εκείνο τον... κερατά τον Μέρφι που με τον νόμο του την έβαλε σε ένα αδιέξοδο τριπάκι!

Πηγή: Goal