Επειδή διακρίνω μία υπερβολή γενικότερη στην υπόθεση Κάτσε, έγραψα τις προάλλες πως είναι δικό μας θέμα. Δεν είναι τυχαία δικό μας θέμα φίλοι αναγνώστες και αυτή η συλλογιστική είναι πάρα πολύ απλή. Είναι δικό μας θέμα γιατί εμείς το γαλουχήσαμε και γιατί εμείς ξέρουμε τι βίωσε για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο.

Εμείς ξέρουμε που έμενε μέχρι πρότινος, ποιοι τον χαρτζιλίκωναν για να τη βγάλει, πόσο δούλεψε για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο και βέβαια είναι περιουσιακό μας στοιχείο. Θα το κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Οι ευαίσθητοι νεοΈλληνες, ας αράξουν στις γωνίες τους και ας το βουλώσουν. Δεν είναι κακό να μην έχεις άποψη για κάτι. Αν είχες για τα πάντα και αυτή είχε βάσεις, δεν θα ήσουν μία διαλυμένη χώρα που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Εμείς εδώ στην μπουγατσομάνα, βλέπουμε πέντε χιλιάδες αστυνομικούς αυτή τη στιγμή, μαζί και εκείνους με τα παπάκια που τα είχε επιστρατεύσει μέχρι τώρα μόνο ο Ολυμπιακός, όπως και το ελικόπτερο, να σουλατσάρουν στη πόλη άνευ λόγου και αιτίας και να δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας μόνο από την παρουσία τους. Για εμένα, αυτό είναι πολύ πιο προσβλητικό από το τι έκανε ο Κάτσε, αλλά δε βλέπω κανέναν ευαίσθητο Έλληνα πολίτη να το σχολιάζει.

Ελλάδα, η πιο όμορφη χώρα του κόσμου που ελέγχεται από γελοίους και αυτούς που φωνάζουν. Όποιος φωνάζει και ζαλίζει παπάρια έχει υπόσταση. Οι υπόλοιποι παρακολουθούμε σαν μαστουρωμένοι και δεν αντιδράμε.

Δημοσθένη μου, δεν είναι θέμα των Ελλήνων ο Κάτσε. Θέμα των Ελλήνων είναι να ανακτήσουν την αυτοεκτίμησή τους, να ζήσουν μία ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί μία την έχουν. Ο Κάτσε είναι δικό μας θέμα, του συλλόγου και εμείς θα ορίσουμε τις τύχες του. Και είναι ένα τεστ ωριμότητας για όλους μας.

Τα κάνουμε αχταρμά όλα με στόχο τις εντυπώσεις. Άκουσα το ύφος των Χρυσαυγιτών σε μία ραδιοφωνική τους εκπομπή που μιλούσαν για τον Κάτσε και ενώ ήμουν από αυτούς που πίστευα πως πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά γιατί αποτελεί πρόσωπο διχασμού, άρχισα να μαλακώνω απέναντί του. Τα κόμπλεξ μιας κοινωνίας δεν θα τα φορτωθεί ένας 20χρονός.

Είχα σοκαριστεί ήδη με τον τρόπο που απάντησαν αυτοί στη ΘΥΡΑ 4. Το είδα να έρχεται. Και δεν υπάρχει κανένας να τους μαζέψει.

Οπαδικά περνάμε μία τεράστια κρίση. Έχουμε χάσει το ένστικτο, αυτό που μόλις γινόταν κάτι μας οδηγούσε στις αποφάσεις. Πλέον, περιμένουμε ένα στάτους στο Facebook να μας δώσει τη γραμμή, υπάρχουν και αυτοί που χαίρονται όταν κάποιος εξωτερικός εχθρός θίγει κάποιους της οικογένειας με τους οποίους έχουμε διαφορές ...αστείες.

Μάλλον έπρεπε να συμβούν όλα αυτά για να επανέλθουμε. Και είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία, να γραφτεί ιστορία.

ΥΓ: Δημοσθένη μου, δεν γίνεται να συμφωνήσεις σε κάτι με τον Κόλκα. Δεν το επιτρέπει η …κουλτούρα.

ΥΓ: Εγώ πιστεύω πως πρέπει να απελαθεί ο Χολέμπας που ενώ του δώσαμε ελληνική υπηκοότητα και του δίνουμε γλυκό ψωμί στη χώρα μας, αυτός στο πιο κρίσιμο παιχνίδι μέχρι το επόμενο και σε μία στιγμή που είχαμε μπλοκάρει εντελώς, με δυο βλαχοτσαμπουκάδες αποβλήθηκε και άφησε την Εθνική μας με δέκα. Η αχαριστία του, κλόνισε το εθνικό φρόνημα και ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έλεγαν αν ζούσαν οι Κολοκοτρώνης, Μπουμπουλίνα, Κανάρης και κυρίως βέβαια ο Καραϊσκάκης για ευνόητους λόγους.