Το εννοώ αυτό διότι με διαφορά μισής ώρας και σε απόσταση τουλάχιστον 3.000 χιλιομέτρων, δυο άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους ανάγκασαν κόσμο και κοσμάκη όχι μονάχα να τους βγάλει το καπέλο αλλά και να συνειδητοποιήσει τη διαχρονική αξία της παροιμίας!

Προηγήθηκε στο «Καμπ Νόου» ο Αλέξις Σάντσεζ και τον ακολούθησε ύστερα από μισή ώρα ο Στεφάνος Καπίνο, ο οποίος δικαίωσε την εμπιστοσύνη του Γιάννη Αναστασίου, απλώς οι σχολιαστές των ελληνικών ραδιοφωνικών σταθμών σεμνύνονται εκ φύσεως και δεν ήταν τόσο εκδηλωτικοί όσο ο Μανόλο Λάμα...

Ενώ δηλαδή στις μεγάλες αποκρούσεις του Καπίνο τα σχόλια των Ελλήνων σπίκερ ήταν μεν εγκωμιαστικά, αλλά δεν ξέφυγαν από την (δημοσιογραφική) πεπατημένη, το παλιό φιλαράκι μου, που εδώ και χρόνια άφησε το μπάσκετ και μεταδίδει αγώνες ποδοσφαίρου, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ξεγυμνωθεί και να αυτομαστιγωθεί δημοσίως!

Ο Χιλιανός στράικερ αντικατέστησε τον Φάμπρεγας στο 70ό λεπτό και οι πρώτες ενέργειές του ήταν η μία χειρότερη από την άλλη: μετά από τέσσερις λανθασμένες πάσες (που βεβαίως βαρύνουν ιδιαιτέρως στην ανάπτυξη μιας ομάδας η οποία στηρίζεται στο αέναο passing game), ο Λάμα ξεσάλωσε!

Εκείνη τη στιγμή ο Ισπανός ραδιοσχολιαστής, που έχει εκφράσει κι άλλες φορές την (αρνητική) άποψη του για τον λεγάμενο, γύρισε και είπε στον συντονιστή της μετάδοσης στο στούντιο του σταθμού Cadena Cope μια κουβέντα για την οποία έμελλε να μετανοιώσει οικτρά!

«Πάκο, εγώ συνεχίζω τη μετάδοσή μου κανονικά κι εσύ, σε παρακαλώ, τηλεφώνησέ μου όταν ο Αλέξις δώσει μια σωστή πάσα και κάνει κάτι καλό»!

Δεν πρόλαβε ν' αποσώσει την κουβέντα του ο Μανόλο και ο Αλέξις όχι μόνο έκανε μια σωστή πάσα, αλλά έκανε και κάτι πολύ καλό: στο 78ο λεπτό πέτυχε το δεύτερο γκολ της Μπαρτσελόνα, κλείδωσε τη νίκη κι ενώ άλλος στη θέση του θα κατάπινε το μικρόφωνό του και θα έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο (που έλεγαν και οι παλιοί μάγκες στα καφενεία), ο Λάμα αυτοπυρπολήθηκε πάνω στο μάτι μιας ηλεκτρικής κουζίνας!

Περιέγραψε τη φάση με τιμιότητα, αποθέωσε τον Αλέξις και στο καπάκι είπε ότι «και τώρα αυτό που είπα προηγουμένως πρέπει να το φάω με τηγανητές πατάτες»!

Κανονικά αυτό που είχε πει, ο Λάμα θα έπρεπε να το φάει μαζί με μια... παέγια για να του κάτσει ακόμη πιο βαριά στο στομάχι, αλλά φαίνεται πως αυτή ήταν γενικώς η μέρα της συγγνώμης προς τον Σάντσεζ...

Λίγο νωρίτερα, ο Τσάβι, εισπράττοντας την έκπληξη των δημοσιογράφων για το γκολ του Αλέξις είχε πει ότι «εμείς ξέρουμε πόσο φανταστικός παίκτης είναι και τώρα επιτέλους πρέπει να το μάθετε κι εσείς»...

... ενώ την ίδια στιγμή στη Μαδρίτη, στο άρθρο του στην ιστοσελίδα της «As», ο Χουάνμα Κρουέμπα ζητούσε από τον Χιλιανό να τον συγχωρήσει ένα εκατομμύριο φορές!

Το φιλοσοφούσε κιόλας ο αρθρογράφος της μαδριλένικης εφημερίδας, τονίζοντας ότι «δεν πρέπει ποτέ να τα βάζεις με έναν επιθετικό διότι κάποια στιγμή θα βάλει ένα σπουδαίο γκολ και θα σου το αφιερώσει στα μούτρα»!

Ο Αλέξις είναι όντως παικταράς κι αυτό πριν από τον Τσάβι το είπε ο ίδιος, όταν του ζήτησαν να αυτοσυστηθεί!

Εκτός από παικταράς, κουβαλάει επίσης την ετικέτα του «nino maravilla» (που σε απλά ελληνικά σημαίνει «παιδί-θαύμα»), μόνο που αυτό το θαύμα άργησε να συμβεί και απαίτησε πολλά τάματα από τους τέσσερις προπονητές οι οποίοι κλήθηκαν να διαχειριστούν τα προσόντα, το ταλέντο, αλλά και την πνευματική σύγχυσή του!

Στα χέρια του Γκουαρδιόλα ο δεξιός εξτρέμ της Ουντινέζε, για τον οποίον η Μπαρτσελόνα έσκασε 37.000.000 ευρώ, μεταμορφώθηκε σε έναν παίκτη περιοχής, ο οποίος ωστόσο πάσχει από το σύνδρομο του Μέσι: κάμποσες φορές σε αυτά τα δυο χρόνια θα μπορούσε να σκοράρει και να διεκδικήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά κώλωσε μπροστά στον ηγέτη της Μπαρτσελόνα...

Ξεψάρωσε βεβαίως με τον Μαρσέλο Μπιέλσα στην εθνική ομάδα της Χιλής, την οποία οδήγησε στην πρόκρισή της στο Μουντιάλ και σιγά σιγά δείχνει να απελευθερώνεται και να αποκτά την απαιτούμενη πνευματική ισορροπία για να ανταποκριθεί στις μεγάλες υποχρεώσεις και στις υψηλές προσδοκίες των "μπλαουγκράνα".

Δυο μήνες προτού κλείσει τα 25 χρόνια του, ο διάδοχος του Σάλας και του Ζαμοράνο, ο Αλέξις είναι ένας παίκτης που μοιάζει βγαλμένος από την τεχνοτροπία του... μπαρόκ!

Οπως συμβαίνει με το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος, ομοίως και ο Σάντσεζ χαρακτηρίζεται από συναισθηματικές διακυμάνσεις, από πάθη και από δραματικές εναλλαγές, που τον καθιστούν ξεχωριστό στην εμφάνισή του...

Εκτός από ξεχωριστό τον καθιστούν επίσης επικίνδυνο για να αναγκάσει κάποια στιγμή όλους εκείνους οι οποίοι τον έχουν κακολογήσει και τον αμφισβητούν να καταπιούν τα χειρόγραφα και τα μικρόφωνά τους...

... και να συνειδητοποιήσουν πως πράγματι «είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς»!

Πηγή: Goal