Για 70΄ το πίστεψε αλλά...

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μπορεί τη μια στιγμή να είσαι ήρωας και την άλλη αποδιοπομπαίος τράγος. Για περίπου 70΄ ο Σωκράτης Διούδης έστελνε μήνυμα στον Σάντος του στυλ «Κόουτς είμαι και εγώ εδώ» αφού ούτως ή άλλως μιλάμε για τον βασικό τερματοφύλακα των Ελπίδων. Είχε κατεβάσει ρολά και ό,τι πήγαινε προς την εστία του το έβγαζε συνδράμοντας με τον δικό του τρόπο στην συγκινητική αμυντική προσπάθεια των συμπαικτών του όλο αυτό το διάστημα. Δυο απανωτά λάθη όμως τσαλάκωσαν την καλή του εικόνα και έδωσαν τη χείρα βοηθείας που έψαχνε ο ΠΑΟΚ.

Ο Μιλίνκοβιτς γνωρίζοντας τις δυνατότητες της ομάδας του και την αδυναμίας τους για ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας αποφάσισε να ποντάρει στον κλεφτοπόλεμο. Μαζική άμυνα, κλειστοί χώροι, υπομονή, συγκέντρωση και αν του δινόταν η ευκαιρία να χτυπήσει στην κόντρα. Η αλήθεια είναι ότι το πλάνο μέχρι το 65΄-70΄λειτούργησε υποδειγματικά. Βοήθησε ενδεχομένως και ότι ο ΠΑΟΚ δίχως τα βασικά του επιθετικά ατού δεν είχε λύσεις για να δημιουργήσει προβλήματα. Ψυχογιός και Μαργαρίτης κρατούσαν μακριά Ολίσε και Σαλπιγγίδη, Κύργιας και Ελσνερ έπαιξαν καλά τον Αθανασιάδη και τα χαφ προεξάρχοντος του Ηρακλή έκαναν αυτό που ζητούσε ο προπονητής. Όπου το πλάνο αποτύγχανε ήταν εκεί ο Διούδης να βάλει ένα στοπ. Όταν στο 59΄ο Ουντότζι πέτυχε το γκολ, και η μουρμούρα της κερκίδας φούντωσε όλοι θυμήθηκαν την προ τριετίας νίκη με το γκολ του Χαβίτο.

Δυστυχώς όμως η ποιότητα και η εμπειρία είναι στοιχεία που αγοράζονται και ο Αρης δεν τα έχει φέτος. Οι τρεις αλλαγές του Στέφενς (Στοχ, Λούκας και Βούκιτς) αρκούσαν για να κάνουν την διαφορά. Το γήπεδο αμέσως... έγειρε, η πίεση αυξήθηκε και ήταν ζήτημα χρόνου να έρθει η ισοφάριση από την στιγμή που ο Αρης δεν είχε να αντιπαρατάξει παρόμοιες λύσεις. Έβαλε και το χεράκι του ο Διούδης και μετά το 2-1 το παιχνίδι κρίθηκε αφού οι κίτρινοι δεν είχαν ούτε τη δυνατότητα ούτε και τις ψυχικές δυνάμεις να το γυρίσουν.

Ο Αρης δεν διασύρθηκε όπως πολλοί περίμεναν. Έδειξε χαρακτήρα για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά η ήττα είναι ήττα και η βαθμολογία αδυσώπητη. Η ομάδα του Μιλίνκοβιτς παραμένει καθηλωμένη στον βυθό και αν θέλει να αρχίσει να παίρνει ανάσες πρέπει ήδη το μυαλό να είναι στο επόμενο παιχνίδι στο Βικελίδης με τον Πανθρακικό και πως θα το κερδίσει για να μην μπλέξει για τα καλά σε περιπέτειες που μπορεί να μην είναι μόνο αγωνιστικές.

Πηγή: sday.gr