Στην πορεία προς τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ έλειπε μια νίκη με την υπογραφή του Σαβιόλα. Εγώ αυτό θα θυμάμαι από το ματς του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος.
Ότι την πιο κρίσιμη στιγμή, ένας χαρισματικός παίκτης με τον τρόπο του, πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι για να μας θυμίσει ότι οι αληθινά μεγάλοι παίκτες είναι αυτοί που καθαρίζουν στα δύσκολα. Με όλη την προσοχή και όλα τα φώτα πάνω τους.
Έδειξα χθες βράδυ στην εκπομπή στη Νova ένα βιντεάκι: θα βοηθούσε τον καθένα να καταλάβει τι παίκτης είναι ο Σαβιόλα. Οι μεγάλοι παίκτες έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά, άλλες συνήθειες, ιδιότυπο τρόπο παιχνιδιού: κυρίως δεν μοιάζουν σε άλλους. Ο Σαβιόλα δεν είναι μεγάλος με την έννοια του υπερχαρισματικού, ή του σούπερ μαχητή ή του απόλυτου τεχνίτη. Είναι μεγάλος γιατί από την πρώτη στιγμή που έπαιξε ποδόσφαιρο μέχρι και σήμερα είναι παίκτης πολυτελείας. Μια σπάνια περίπτωση ποιοτικού ποδοσφαιριστή που ξεχωρίζει για τις στιγμές του και όχι για τα παιχνίδια του.
Καριέρα
Τα δυο γκολ που πέτυχε προχθές ο Αργεντινός είναι η περίληψη της καριέρας του. Το πρώτο το πετυχαίνει χάρη στο μυαλό του και τη μοναδική του ικανότητα να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες. Όταν βλέπει ότι στον άξονα πέφτει ξύλο και οι διάφοροι Κλινστάν, Μπεμπέ και Λούκας Μιλιβόγεβιτς δεν έχουν σκοπό να τον αφήσουν να παίξει με την μπάλα όσο και όπως θέλει, τρυπώνει στ' αριστερά της άμυνας της Άντερλεχτ, εκεί που ο αργός Βάντεν Μπόρε είναι μόνος. Την πρώτη φορά που μπαίνει από εκεί τα φάλτσα δεν πιάνουν, τη δεύτερη με στρωμένη την μπάλα καταστρέφει τη γραμμή άμυνας των Βέλγων. Σαν παίκτης του μπάσκετ διαβάζει την «αδύναμη πλευρά», βλέπει από που μπορεί να περάσει, προσαρμόζει το παιχνίδι και τις κινήσεις του, χωρίς κανείς να καταλάβει πώς. Γίνεται περισσότερο επικίνδυνος παίζοντας λιγότερο.
Διάνοια
Το δεύτερο γκολ του είναι μια κατάθεση ποδοσφαιρικής διάνοιας. Έχει χάσει πέναλτι - και καλό είναι να μη χτυπήσει άλλο. Άλλος στη θέση του θα καταπλακώνονταν από το βάρος της αστοχίας σε μία βραδιά άγχους: όταν η νίκη είναι υποχρέωση αυτά συμβαίνουν. Όμως ο Σαβιόλα πίσω από αυτό το χαρούμενο πρόσωπο κρύβει έναν αγωνιστή και οι αγωνιστές δεν σκέφτονται τι έγινε, αλλά τι μπορεί να γίνει. Η απογείωσή του μετά το σουτ του Φουστέρ και η διόρθωση της πορείας της μπάλας με τη φορά του κορμιού του προς την αντίθετη κατεύθυνση, είναι κάτι που πολλοί ίσως μπορεί να κάνουν, αλλά ελάχιστοι όμως μπορεί να σκεφτούν και μάλιστα στις δεδομένες συνθήκες. Ο Σαβιόλα σε ένα δευτερόλεπτο είναι και Αναστόπουλος και Αλεξανδρής ταυτόχρονα: ευστροφία, πλαστικότητα, καθοριστικότητα. Οι μισοί δεν έχουν καταλάβει ούτε καν τι έκανε, παρά μόνο ότι μαγικά έστειλε την μπάλα εκεί που έπρεπε να πάει εξ αρχής.
Βραδιά
Διάβασα ότι ο Σαβιόλα πέτυχε δυο γκολ σε μια βραδιά που δεν ήταν πολύ καλός. Αν ως ποιότητα ορίζουμε τις συνεχείς επιτυχημένες προσπάθειες, την πολύ μεγάλη παρουσία, την ογκώδη διάσταση, ο Σαβιόλα δεν ήταν καλός και δεν θα είναι ποτέ καλός, ίσως μάλιστα και να μην υπήρξε ποτέ του καλός. Όμως ο Σαβιόλα με αυτά δεν έχει σχέση ποτέ δεν είχε. Η δική του προσφορά είναι μικρές υπέροχες πινελιές, δημιουργίες δευτερολέπτων, εκτελέσεις σπάνιες που σκοτώνουν τον αντίπαλο, γιατί έρχονται όταν αυτός δεν τις περιμένει. Ένα Dvd με τα ωραιότερα γκολ του Σαβιόλα είναι απόλαυση. Τα γκολ του είναι οι ψηφίδες της καριέρας του: οι αποδείξεις ενός σπάνιου ταλέντου. Ο Σαβιόλα ποτέ δεν έπαιζε πολύ γιατί το παιχνίδι του είναι σαν το κεντρί της μέλισσας: κάθε του προσωπική ενέργεια πονάει. Δεν είναι διαρκής απειλή γιατί παίζει, αλλά γιατί υπάρχει. Τον κίνδυνο τον ξέρεις, αλλά πώς διάβολε να προστατευθείς;
Μεγάλοι
Είναι πολυτέλεια ο Σαβιόλα και οι πολυτέλειες ανήκουν μόνο στις μεγάλες ομάδες - στις άλλες δεν επιτρέπονται. Οι κανονικές ομάδες χρειάζονται τρεχαλιτζήδες που καταθέτουν ψυχή, μαχητές που δαγκώνουν, σκόρερ που παίζουν για το γκολ γιατί αυτή είναι η τίμια δουλειά τους. Ο Σαβιόλα δεν δουλεύει: δημιουργεί, παράγει, ομορφαίνει τις βραδιές με στιγμές που αυτόν περιμένεις, αλλά χρειάζεται να δείξεις υπομονή. Αν τις πρόσφερε σε κάθε μάτς δεν θα ήταν ο Σαβιόλα, αλλά κάποιος άλλος. Ίσις σημαντικότερος, ίσως περισσότερο αποδοτικός, αλλά όχι τόσο ποιοτικός, τόσο αξιολάτρευτα ιδιαίτερος.
Στιγμές
Χθες είχε γενέθλια και τα γιόρτασε με την πρόκριση του Ολυμπιακού στους «16». Έγινε 32 χρονών, ήρθε στην Ελλάδα λίγο αργά, αλλά ευτυχώς, χάρη στα λεφτά του Μαρινάκη ήρθε. Για να μας θυμίσει ότι το ποδόσφαιρο είναι και στιγμές, όπως έγραφε και το ωραίο πανό στην 7 το καλύτερο που έχει γίνει. Στιγμές αξέχαστες, που προκαλούν θαυμασμό κι αυθόρμητα μπράβο. Όπως τα γκολ του
Δεν τον φοβάμαι
Ο ΠΑΟΚ τα πάει καλύτερα στο Γιουρόπα Λιγκ από το ελληνικό πρωτάθλημα και δεν τον φοβάμαι καθόλου απόψε με την Άλκμααρ. Αν παίξει το ίδιο καλά όπως με τον Απόλλωνα θα τους κερδίσει τους Ολλανδούς και ας έχει κακή παράδοση μαζί τους: θα του δώσουν χώρους, θα παίξουν ανοιχτά και θα τους χτυπήσει. Κι αν πάλι χρειαστεί να πιέσει την άμυνά τους, γκολ θα βάλει, όπως και στο πρώτο ματς: δέκα λεπτά σωστής πίεσης αρκούσαν για να βρει το γκολ ο Σαλπιγγίδης. Μια μόνο παγίδα υπάρχει, όμοια με αυτή που είχε ν' αντιμετωπίσει κι ο Ολυμπιακός φοβάμαι μην πιστέψουν ότι το ματς είναι εύκολο γιατί η Άλκμααρ ήρθε με πολλές απουσίες. Σε αυτό το επίπεδο αυτά μετράνε λίγο: κάποτε ο ΠΑΟΚ έφερε ισοπαλία με τα τρίτα της Τότεναμ στην Τούμπα και κέρδισε τους βασικούς της Τότεναμ στο Λονδίνο!
Ο ΠΑΟΚ παίζει καλύτερα στο Γιουρόπα Λιγκ, γιατί ο προπονητής του ξέρει καλύτερα τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από το να κάνει πρωταθλητισμό. Είπε τις προάλλες ότι με τους βαθμούς που έχει στο πρωτάθλημα θα ήταν πρώτος παντού: με 4 στραβοπατήματα σε 14 ματς δεν θα ήταν πρώτος, ούτε καν στην Μπουντεσλίγκα που την ξέρει καλά μάλλον δεν θα ήταν ούτε δεύτερος. Στο Γιουρόπα είναι όλα πιο απλά: η ομάδα του είναι πάντα διαβασμένη. Για αυτό ανατρέπει σκορ, δεν παρατά τίποτα κι επιμένει. Όλοι μοιάζουν να έχουν στο κεφάλι τους τον τρόπο να πάρουν το αποτέλεσμα που θέλουν, ακόμα και στις βραδιές που δεν έχουν παίξει καλά.
Δεν τον φοβάμαι τον ΠΑΟΚ. Το μόνο κακό είναι ότι με τις προσθήκες της Γιούβε, της Σαχτάρ, της Μπενφίκα το Γιουρόπα Λιγκ ξαφνικά δυνάμωσε. Και σε αυτό χθες θα προστέθηκαν και ομάδες όπως η Σάλκε (ή η Βασιλεία), η Πόρτο (ή η Ζενίτ), η Νάπολι κτλ..
Ονειρεμένα Χριστούγεννα
Ένα σωρό τίτλους βάλανε οι χθεσινές εφημερίδες για τη νίκη του Ολυμπιακού, αλλά ξεχάσανε έναν, που μου τον επεσήμανε ένας φίλος. Κάποιος έπρεπε να γράψει ότι πλέον «ο Τέο θα κάνει ονειρεμένα Χριστούγεννα»! Δέκα μέρες θα μείνει στην Ελλάδα ο Θόδωρος Θεοδωρίδης και αν ο Σταρκ τα έκανε μαντάρα θα τον είχαν τρελάνει για το γιατί έπαιξε το κρίσιμο ματς του Ολυμπιακού Γερμανός διαιτητής, λες και τους βάζει αυτός τους διαιτητές. Ενώ τώρα ο Τέο θα περάσει μια χαρά και χωρίς τον Σάββα να του μουρμουράει. Δεν το λες και λίγο .
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις