Προκάλεσε εντύπωση σε πολλούς το ξέσπασμα του Γιάννη Αναστασίου. Φαντάζομαι ότι και ο ίδιος, όταν μετά από πολλά χρόνια θα βάζει στο DVD το ματς με τον Εργοτέλη, δεν θα υπερηφανεύεται, δεν θα νιώθει καλά με τον εαυτό του, βλέποντας έναν κόουτς της δικής του ανατροφής να σπριντάρει προς τον ρέφερι. Αφού προηγουμένως, κατά τη διάρκεια του αγώνα, έχει διαμαρτυρηθεί 3-4 φορές στον «τέταρτο», τον αλησμόνητο από τον περυσινό τελικό Κυπέλλου, Θανάση Γιάχο.

Για το – αν μη τι άλλο – άστοχο της δήλωσής του περί «ελεύθερων σκοπευτών από το Κίεβο», δεν γίνεται λόγος. Δεν είναι επικοινωνιακά άτοπο να «συνδέσεις» γεγονότα και έννοιες εξωποδοσφαιρικές με ό,τι συμβαίνει εντός αγωνιστικού χώρου. Το αντίθετο! Με επικοινωνιακούς όρους, ενδείκνυται. Και για να φέρεις στα μέτρα ευρύτερου κοινού αυτό που λίγοι έχουν δει (δηλαδή το ματς) και για να δώσεις έμφαση. Αστοχο το χθεσινό, τελεία και παύλα. Ατοπο το παράδειγμα και αφάνταστα υπερβολική η παρομοίωση κατάστασης όπου έχουν χάσει ήδη δεκάδες άνθρωποι τη ζωή τους με ένα… ποδοσφαιρικό ματς.

Πάμε παρακάτω. Είναι τρελός ο Αναστασίου; Είναι εμμονικός με τη διαιτησία; Η’ μήπως είναι ένας προπονητής, ο οποίος ήρθε να εργαστεί στην Ελλάδα χωρίς καμία διάθεση να ασχολείται ή να αναφέρεται στη διαιτησία, μα από ένα σημείο και έπειτα… «δεν είναι δυνατόν να μένεις πάντα ψύχραιμος», όπως είπε μετά τη λήξη του χθεσινού ματς ο Καπίνο; Παραθέτουμε γεγονότα και βγάζετε συμπέρασμα.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Αναστασίου Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS