Θυμάμαι σαν τώρα τη γκριμάτσα του Γιάννη του Αναστασίου στη Λεωφόρο μόλις τελείωσε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Το ντέρμπι που έχασε με το γκολ του Μήτρογλου στα τελευταία λεπτά. "Δυστυχώς χάσαμε ενώ δεν το αξίζαμε... Μαθαίνουμε όμως", είχε πει τότε ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Τη στιγμή εκείνη ενστικτωδώς σκέφτηκα ότι ο Αναστασίου θα έβαζε...."στόχο ζωής" να νικήσει ως προπονητής του Παναθηναϊκού τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη.
Το απόγευμα της Κυριακής ο Αναστασίου νίκησε τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη. Κι εκεί (αντί να δικαιώσω τον εαυτό μου για την αρχική μου σκέψη που βγήκε αληθινή) κατάλαβα... το λάθος μου. Ο στόχος του Αναστασιου (και όλου του stuff της τεχνικής ηγεσίας) δεν ήταν αυτή καθαυτή η νίκη στο Φάληρο. Ήταν να δουλέψει πολύ πιο σκληρά ακριβώς πάνω στα λάθη της ομάδας (και τα δικά του)για να μπορέσει στο δεύτερο γύρο να την έχει στο επίπεδο που θέλει για να καταφέρει το (κατά πολλούς αλλά όχι και για μένα) ακατόρθωτο. Να επικρατήσει του Ολυμπιακού μέσα στο σπίτι του. Και το κατάφερε.
Το κατάφερε όχι γιατί ο Ολυμπιακός (αυτό το τρελό που ακούω) έπαιξε.....με την ενδεκάδα που νίκησε τη Γιουνάτεντ. Το κατάφερε γιατί έγινε ο πρώτος αντίπαλος προπονητής (στην Ελλάδα) που κατάλαβε πόσο λάθος είναι δουλεμένος ο Ολυμπιακός στον τρόπο που αμύνεται... Κι όταν λέω "αμύνεται" δεν εννοώ μόνο την αμυντική του τετράδα αλλά τον τρόπο άμυνας απ την αντίπαλη περιοχή. Στο ποδόσφαιρο είναι πολύ ωραίο να έχεις τη μπάλλα και να θέλεις (φυσικά) να βάλεις γκολ αλλά παράλληλα είναι και πολύ δύσκολο όταν πρέπει να την ξαναπάρεις να ξέρεις να κάνεις μόνο παγίδες της σειράς... και πίσω να είσαι ρεμπέτ-ασκέρι. Γιατί δε θα υπάρχουν πάντα απέναντί σου εικοσάχρονοι Βέλγοι αλλά πιθανόν να υπάρχουν μπαρουτοκαπνισμένοι Σουηδοί...
Για να επανέλθω στον Αναστασίου θέλω να επισημάνω το εξής: Αυτό που στ' αλήθεια απέδειξε προχθές δεν είναι ότι μπορεί να νικήσει τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη. Άλλωστε δεν πρέπει να μας προξενήσει εντύπωση... "πιθανή μη νίκη" του Παναθηναϊκού το Σάββατο επί του ουραγού Άρη στη Λεωφόρο. Αυτό που απέδειξε ο Αναστασίου είναι ότι ο Αλαφούζος (και όποιος άλλος βάλει λεφτά στο μέλλον) μπορεί να του εμπιστευθεί την ποδοσφαιρική διαχείριση μεγαλύτερου μπάτζετ. Ελπίζω να με πιάνετε...
ΥΓ: Όσο καλά τα πήγε ποδοσφαιρικά-προπονητικά ο προπονητής του Παναθηναϊκού, τόσο κακή επικοινωνιακή εικόνα παρουσίασε, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια κι αυτιά... Επιβάλλεται αυτοσυγκράτηση και το κεφάλι κάτω γιατί υπάρχει μεγάλη ανηφόρα ακόμη...
ΥΓ2: Η διαχείριση της ήττας αποδεικνύει το πως και γιατί μια ομάδα δικαιούται να λέγεται μεγάλη... Κι αυτό ο Ολυμπιακός καλείται να το αποδείξει στη φλεγόμενη Τούμπα απέναντι στον (χωρίς Στέφενς πλέον) ΠΑΟΚ...
Πηγή: pamesports.gr