Ποιος θα το άντεχε;

Που αυτή τη φορά ήταν ένα μεγάλο μάθημα για το ποια είναι η διαιτησία του καιρού μας και πώς οι διαιτητές πρέπει να αποφασίζουν. Κάνοντας, όπως ο Μαγένκο και ουκ ολίγα λάθη.

Η φάση που ο Κριστιάνο παίρνει το πέναλτι και δίνει στη Ρεάλ Μαδρίτης το προσωρινό αβαντάζ με 3-2 είναι οριακή: μετά από κάμποσα ριπλέι υπάρχει η βεβαιότητα πως το φάουλ ξεκινά εκτός περιοχής. Το πρώτο από τα δύο πέναλτι που παίρνει η Μπάρτσα σηκώνει πολύ συζήτηση. Ο Νέιμαρ μοιάζει να ξεκινά από θέση οφσάιντ και στη συνέχεια μοιάζει να ανατρέπεται από τον Ράμος. Λέω μοιάζει, γιατί όρκο δεν παίρνω: ίσως τα πόδια του Βραζιλιάνου βρίσκουν το ένα με το άλλο, ίσως να προκαλεί την ανατροπή η επαφή των κορμιών των δυο. Ο Μαγένκο δίνει κι αποβολή του Ράμος: για τη Ρεάλ η νίκη γίνεται σχεδόν απαγορευτική. Λίγο αργότερα ο Μαγένκο δεν διστάζει να δείξει και δεύτερη βούλα: ένα clasico με τρία πέναλτι είχαμε καιρό να το δούμε. Αλλά ο Μαγένκο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εφαρμόσει τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Σφυρίζει το παιχνίδι σαν να είναι ματς του Τσάμπιονς Λιγκ γιατί ο ίδιος είναι διαιτητής του Τσάμπιονς Λιγκ.

Πικραμένος

Μια αντίστοιχη διαιτησία στην Ελλάδα θα γινόταν λόγος για να πει ο κάθε πικραμένος το μακρύ του και το κοντό του. Οχι ότι ο διαιτητής δεν θα έχει στην Ισπανία προβλήματα: σίγουρα η Ρεάλ Μαδρίτης θα φωνάζει, αφού δεν είναι συνηθισμένη να τις δίνουν δύο πέναλτι και μια αποβολή κόντρα και καθόλου δεν θα συμψηφίσει όλα αυτά με το ότι πήρε κι αυτή ένα πέναλτι και μάλλον το πλέον συζητήσιμο της βραδιάς. Αλλά περισσότερο κι από την γκρίνια της κάθε ομάδας εμένα με ενδιαφέρει να γίνει κατανοητό το πώς και πόσο έχουν αλλάξει οι κανονισμοί, η εφαρμογή τους και φυσικά οι εκτιμήσεις.

Θέμα

Εδώ και τρία χρόνια που την εκπαίδευση των διαιτητών της ΟΥEΦA έχει αναλάβει ο Κολίνα ο καταλογισμός του πέναλτι έχει σταματήσει να είναι θέμα συζήτησης. Σε όλα τα σεμινάρια των διαιτητών ο Κολίνα και οι συνεργάτες του επαναλαμβάνουν στερεότυπα ότι άλλα είναι τα σημαντικά κι όχι τα πέναλτι, ενθαρρύνοντας τους διαιτητές να δίνουν πολλά, ώστε ν αλλάξει ο τρόπος που οι ομάδες μαρκάρουν. Από τη στιγμή που η ΟΥEΦA αποφάσισε ότι το παιχνίδι πρέπει να γίνει περισσότερο ελκυστικό, η διαιτησία πήρε άλλη ρότα. Παλιά ο διαιτητής έπρεπε να κρίνει προθέσεις, δύναμη, ακόμα και το είδος της επαφής: σήμερα ο Κολίνα λέει ότι κάθε φάουλ στην περιοχή είναι πέναλτι κι ενθαρρύνει τους διαιτητές να πηγαίνουν στη «βούλα» άφοβα. Κανείς δεν έχει τιμωρηθεί από την ΟΥEΦA γιατί έχει δώσει ένα πέναλτι παραπάνω, ανεξάρτητα από τη σημαντικότητα του ματς. Οχι τυχαία, πέναλτι (από αυτά που θεωρούμε συζητήσιμα) είχαμε και στους δυο τελευταίους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ιδιοι

Ποιες είναι σήμερα οι προτεραιότητες; Είναι εντελώς διαφορετικές. Πρώτη και κύρια ο πειθαρχικός έλεγχος: η ΟΥEΦA θέλει τιμωρία του σκληρού παιχνιδιού κι απόλυτη προστασία των πρωταγωνιστών καλώς ή κακώς δεν είναι ίδιοι όλοι οι παίκτες. Θέλει επίσης να δίνονται οι αμφιβολίες υπέρ των επιθετικών και να τιμωρούνται οι όποιες σκοπιμότητες αφορούν την καταστροφή του ρυθμού του παιχνιδιού. Η διαιτησία του Μαγένκο ήταν υπό αυτό το πρίσμα υποδειγματική: όσα λάθη και να έκανε άφησε τις ομάδες να παίξουν ποδόσφαιρο κι ευνόησε με τα σφυρίγματά του το επιθετικό παιχνίδι. Κυρίως δεν έκανε πολιτική. Αλλος δεν θα τολμούσε να δώσει στην Μπάρτσα το δεύτερο πέναλτι: αυτός όχι.

Σύγγραμμα

Θα ήθελα να έβλεπα μια χρονιά το ελληνικό πρωτάθλημα με ξένους διαιτητές κυρίως με διαιτητές Τσάμπιονς Λιγκ όπως ο Μαγένκο. Πιστεύω ότι στο 90% των παιχνιδιών του ελληνικού πρωταθλήματος θα είχαμε τρεις αποβολές! Ο πρωτοπόρος, που συνήθως στην Ελλάδα είναι κι αυτός που παίζει πιο επιθετικά, όποιος και να είναι, θα κέρδιζε γύρω στα 25 πέναλτι. Ο Πανόπουλος θα εξέδιδε τις ανακοινώσεις του σε ειδικό σύγγραμμα. Παίκτες όπως ο Τζαβέλλας θα άλλαζαν δουλειά κι οι μισοί από τους σχετικά νέους παίκτες (ο Σάμαρης, ο Κάτσε, ο Λαγός, ο Τριανταφυλόπουλος, ο Κίτσιου κ.λπ.) θα ζητούσαν να παρακολουθήσουν φροντιστήριο για να μάθουν κανονισμούς. Χιλιάδες οπαδοί θα ασχολούνταν οριστικά με το χάντμπολ, το πόλο, το βόλεϊ κ.λπ. Μια διαιτησία όπως του Μαγένκο δεν θα την άντεχε κανείς και δεν θα μπορούσαμε και να πούμε ότι φταίει για όλα ο Μπριάκος.