Το ζήσαμε κι αυτό. Κι έγινε αργός θάνατος όλη την εβδομάδα. Με την αναμονή της εκδίκασης και το οριστικό τέλος στο Περιστέρι μια βραδιά που ελάχιστα μάτια έμειναν στεγνά και δεν ήταν από χαρά. Δεν θα ξεπεραστεί ποτέ αυτό που ζήσαμε πέρυσι όλη την σαιζόν και κυρίως το φινάλε. Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να περάσει δυο ομάδες στην βαθμολογία. Η ΑΕΚ έπεσε κι άλλη μια κατηγορία όπως ήταν αναμενόμενο αφού υπήρχε ή Α Εθνική με τα έσοδα της, που και πάλι δεν έφταναν, ή στην Γ αναγκαστικά. Τρίτη λύση δεν υπήρχε. Και η Γ Εθνική δεν θα ήταν ο πάτος αν δεν έμπαινε μπροστά ο Μελισσανίδης. Δεν συζητώ για γήπεδο και προοπτική επιστροφής στον πρωταθλητισμό στην Α Εθνική που είναι τώρα... μαθηματικά το μέλλον μας. Μιλάω για πιο κάτω κι από την Γ αν σκεφτούμε ποιοι ήταν αυτοί που διαφαίνονταν σαν υποψήφιοι να πάρουν το τιμόνι του... ναυαγίου. Μην τα ξεχνάμε αυτά. Τίποτα δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ούτε πως φτάσαμε πέρυσι τέτοια μέρα στο αδιανόητο ούτε το πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα μετά. Κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία. Το παρελθόν όμως δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. Οχι μόνο το υπέροχο που τιμήσαμε όλοι μας με τον τρόπο μας χθες αλλά και το μαύρο και πιο μαύρο και διδακτικό από το περυσινό δεν υπάρχει.

Διαβάστε τα υπόλοιπα σφηνάκια στο aek365.com

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS