Η ώρα του Αναστασίου

Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο Γεωργιάδης θα καλύψει αποδοτικά τις απουσίες στην ενδεκάδα και όλοι υποπτεύονται ότι στο καταραμένο γι αυτόν ΟΑΚΑ μπορεί να πάθει κάποια ταραχή. Ο ΠΑΟ είναι φαβορί, αλλά η διαχείριση του ρόλου του φαβορί δεν είναι απλή υπόθεση. Για τον Γιάννη Αναστασίου η βραδιά θα ξεκινήσει με λίγο άγχος.

Η πρόοδος του ΠΑΟ με τον Αναστασίου στον πάγκο ήταν από τα ωραία της σεζόν, γιατί μιλάμε για πρόοδο αγωνιστική. Θυμάμαι τις δυσκολίες της σεζόν αρχικά, όταν ακόμα με τη θεωρία το παράκανε: οι παίκτες του έχουν ακούσει τόση πολλή, ώστε ήταν έτοιμοι να γράψουν διαγώνισμα για το τι είναι το 4-3-3, το πρέσινγκ ψηλά, η έξτρα πάσα κ.λπ., αλλά στο γήπεδο έχαναν από τον Πανιώνιο και υπέφεραν με τον Πλατανιά. Η ωριμότητα του προπονητή του ΠΑΟ, πριν από την ωριμότητα της ομάδας, ήρθε χάρη σε δύο-τρία ματς.

Βοήθεια
Τον Αναστασίου τον βοήθησε η ήττα από τον Πανιώνιο γιατί άφησε στην άκρη τα σχέδια για έναν πολύ νεανικό ΠΑΟ και δέχτηκε ενίσχυση από έμπειρους παίκτες: Πράνιτς, Φιγκερόα, Πέτριτς, Κλωναρίδης, Ατζαγκούν ήρθαν μετά από αυτή. Τον βοήθησε μία νίκη με τον ΟΦΗ για το πρωτάθλημα στη Λεωφόρο, δύσκολη και στριφνή, αποτέλεσμα κυρίως μιας σωστής μαζικής άμυνας στο τέλος. Εκεί φάνηκε πως ο κόουτς άρχισε να καταλαβαίνει πως το να μάθει η ομάδα να κερδίζει, είναι εξίσου σημαντικό και με το να το κάνει παίζοντας το δικό του ποδόσφαιρο. Σημαντικότατη ήταν και η νίκη με τον Αστέρα. Εκεί πρωτοέπαιξε δεξί μπακ ο Τριανταφυλλόπουλος, που δεν κάνει overlap, αλλά έκανε τη ζωή δύσκολη και στον Ντε Μπλάσις και στον Γκρατσίνι που δεν βρήκαν χώρους. Εκεί είδαμε και για πρώτη φορά τον Σίλντενφελντ να γεμίζει από 30 και βάλε μέτρα στην περιοχή πράγμα που στο ποδόσφαιρο του Αναστασίου θεωρητικά απαγορεύεται, αλλά στο κανονικό ποδόσφαιρο είναι λογικό αν έχεις τον Μπεργκ και τον Φιγκερόα, που τότε έπαιζε και θες να τους αξιοποιήσεις. Πάνω από όλα βοήθησε τον Αναστασίου η ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα: η ομάδα του κατάλαβε ότι οι όποιες αδυναμίες στην άμυνα δεν πρέπει να την απογοητεύουν και ότι καλύπτονται πολλές φορές παίζοντας σωστά στην επίθεση.

Νομίζεις
Ο κόσμος νομίζει ότι η δουλειά του προπονητή είναι οι οδηγίες ή η στρατηγική: υπάρχουν και μετράνε κι αυτά αλλά υπάρχουν κι άλλα πιο σημαντικά. Η εφετινή σεζόν του ΠΑΟ δείχνει ότι με τη δουλειά του στον ΠΑΟ, ο Αναστασίου έχτισε σιγά-σιγά μια σχέση εμπιστοσύνης με την ομάδα: σήμερα είναι πιο κοντά στους παίκτες του και στη λογική τους από ό,τι το περασμένο καλοκαίρι. Στη διάρκεια της χρονιάς άφησε κατά μέρος πολλά από αυτά που ήθελε στην προετοιμασία, όπως την αυτοκαταστροφική άμυνα ψηλά, τη μανιοκαταθλιπτική αναζήτηση της έξτρα πάσας, τα προβλέψιμα overlap από παίκτες που έτσι κι αλλιώς σέντραραν μέτρια. Το καλύτερο ματς του ΠΑΟ φέτος, αυτό με τον Ολυμπιακό, ήταν ένα παιχνίδι αναμονής και αντεπιθέσεων: η πρόοδος του ΠΑΟ είναι ότι κατάφερε να μετεξελιχτεί σε ομάδα που αμύνεται κατανοητά και σκοράρει παίζοντας απλά. Με έναν προπονητή κολλημένο στα αρχικά του πιστεύω δεν θα το είχε καταφέρει και θα ήταν ένα μάλλον χαμένο ποδοσφαιρικό πείραμα.

Δοκιμασία
Μόνο που η σημερινή δοκιμασία δεν έχει πολύ σχέση με όλα αυτά. Προφανώς στη διάρκεια της χρονιάς ο ΠΑΟ εξελίχτηκε περισσότερο από τον ΠΑΟΚ, αλλά δεν τον πέρασε στην τελική βαθμολογία, παρ' όλο που αυτός έκανε ένα μετριότατο δεύτερο γύρο. Ο τελικός δεν είναι καλλιστεία όπου θα βραβευτεί ο ωραιότερος, αλλά είναι ένα ματς νεύρων και άγχους. Ο προπονητής του ΠΑΟ για πρώτη φορά ίσως φέτος, ετοιμάζεται να δώσει ένα σημαντικό ματς στο οποίο η ομάδα του κουβαλάει τον τίτλο του φαβορί και τη συνακόλουθη πίεση: η προετοιμασία του ματς αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει μόνο με την ορθή εφαρμογή του 4-4-2, ή με τις επιλογές των αμυντικών, αλλά αφορά συνολικά το μυαλό της ομάδας. Ενας ΠΑΟ φορτισμένος, κουρασμένος από την ανάγκη της νίκης, νικητής σχεδόν, πριν αρχίσει το ματς θα έχει προβλήματα ακόμα κι από αυτόν τον αποδεκατισμένο ΠΑΟΚ, που στο ΟΑΚΑ δεν έχει παίξει καλά σχεδόν ποτέ.

Μαθαίνει
Για τον Αναστασίου η εβδομάδα αυτή ήταν αληθινό μάθημα πιστεύω. Ο πόλεμος με το στρες, η εμψύχωση των παικτών, η χωρίς υπερβολές τόνωση της ψυχολογίας είναι κι αυτά προπονητική δουλειά. Που τώρα ο κόουτς μαθαίνει

Κάτι λάθος
Δεν ξEρω πόσοι προσέξατε αυτές τις μέρες μια λεπτομέρεια που έχει να κάνει με την έκβαση του πρωταθλήματος Αγγλίας, το οποίο λογικά θα κερδίσει η Λίβερπουλ. Ο Μουρίνιο που παίζει με την πρωτοπόρο αύριο, όχι μόνο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τους αναπληρωματικούς του, αλλά για να το κάνει απέσπασε και τη συγκατάθεση του συμβουλίου της ομάδας το οποίο ενημέρωσε για την επιλογή του. Οπως επιβάλλει η περίσταση, ο Πορτογάλος έκρινε ότι η πιθανότητα να αποκλείσει την Ατλέτικο είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχει να κερδίσει το πρωτάθλημα, το οποίο μοιάζει να άφησε κατά μέρος. Ούτε καν σκέφτηκε ότι το διεκδικεί η Σίτι που περιμένει ένα στραβοπάτημα της Λίβερπουλ: αν το ήθελε το πρωτάθλημα η Σίτι ας την κέρδιζε. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως η Τσέλσι θα πάει στο «Ανφιλντ» για τουρισμό: κάτι θα προσπαθήσει να κάνει και δεν αποκλείεται, αν εκμεταλλευτεί το άγχος των γηπεδούχων να κάνει και αποτέλεσμα. Παραμένει όμως ότι πριν από το ματς κάνει μια στρατηγική επιλογή: δεν πάει με τους βασικούς, γιατί το θεωρεί ελάχιστα σημαντικό σε σχέση με τις προτεραιότητές της. Την επιλογή του Μουρίνιο, κυνική όσο δεν πάει, αλλά μέσα στη λογική του ποδοσφαίρου την αφιερώνω σε όσους ισχυρίζονται ότι σε όλα τα πρωταθλήματα όλοι παίζουν πάντα με τους βασικούς και πάντα σκοτώνονται να κερδίσουν, αν και αδιάφοροι, και μόνο στην Ελλάδα υπάρχει το κακό συνήθειο στο τέλος της σεζόν διάφορες αδιάφορες ομάδες να παρατάσσονται με αναπληρωματικούς.

Δεν αποκλείω και στην Αγγλία οι άνθρωποι της Σίτι να γκρινιάζουν: φυσικά και για τη Λίβερπουλ το ματς θα ήταν δυσκολότερο αν ο Πορτογάλος έπαιζε με τους βασικούς του και για «θάνατο». Αλλά στα πρωταθλήματα φτάνεις στον στόχο όταν εσύ κάνεις σωστά το κομμάτι σου: αν περιμένεις από άλλους, κάτι έχεις κάνει λάθος

Κάποια μέρα

Αφαντες έγιναν οι προσκλήσεις της ΕΠΟ. Δεν ήταν λίγες, αλλά έπρεπε να εξυπηρετηθεί το σύμπαν στον τελικό θυμούνται την ομοσπονδία και βουλευτές και υπουργοί και αρχηγοί κομμάτων και οι πάντες. Το αποτέλεσμα ήταν να είναι για μια ακόμα φορά ριγμένος ο Αριστείδης Σταθόπουλος, που, επειδή πολιτεύεται κιόλας ο άνθρωπος, ήθελε καμιά διακοσαριά και πήρε μόνο είκοσι. Αλλά κάποια μέρα θα γίνει το Kalamata FC Arena, θα διοργανώνονται οι τελικοί εκεί και θα τον παρακαλάτε όλοι όσοι τον στενοχωρείτε τον άνθρωπο