Η υπέρβαση του Παναθηναϊκού δεν άλλαξε την… περιστροφή της γης, ούτε… τη θέση της σελήνης. Ο Αναστασίου δεν έγινε Μουρίνιο, ούτε ο Μπεργκ Ιμπραίμοβιτς. Γράφει ο Δ. Καρμοίρης
Καλοδεχούμενες είναι στον Ολυμπιακό οι προσδοκίες που αναπτύχθηκαν στον Παναθηναϊκό ύστερα από μια χρονιά που εξελίχθηκε με τον πλέον ιδανικό τρόπο για μια ομάδα που από το ξύσιμο του πάτου του βαρελιού βρέθηκε να έχει… τρυπήσει το ταβάνι της.
Αυτό δεν ήταν μόνο «υπέρβαση». Ήταν ο… Χατζηγιάννης χιλιοτραγουδισμένος στο ρεφρέν του «όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα»!
Βέβαια, εντάξει, έτσι όπως πήραν φόρα στον ΠΑΟ είναι εμφανές ότι κινδυνεύουν να χάσουν το μέτρο.
Ο Αναστασίου – με το αδιαφιλονίκητα επιτυχημένο έργο - έχει πάψει (όμως) να είναι ο… Γιάννης και σε λίγο θα έχει ανακηρυχθεί σε… Ζοζέ Μουρίνιο, οέο!
Ο Μπεργκ – αυτός ο «ξαναγεννημένος από την τέφρα της προγενέστερης καριέρας του – ήταν ο κορυφαίος επιθετικός (και πολυτιμότερος παίκτης) στη SuperLeague, αλλά εξακολουθεί να απέχει από τον… Ιμπραίμοβιτς, τον Μπενζεμά, τον Λεβαντόφσκι, για να «ζηλεύει» ο Ολυμπιακός που δεν τον έχει, όπως μας «πληροφόρησε» με πρόσφατη ανακοίνωση της η ΠΑΕ ΠΑΟ!
Ο Ζέκα, ο Αμπέντ, ο Καρέλης, ο Μέντες, ο Κλωναρίδης, είχαν ουσιαστική ποδοσφαιρική πρόοδο και συμβολή τα παιδιά στην πέρα κάθε ευφάνταστης προοπτικής και σκέψης πορεία του Παναθηναϊκού, ωστόσο είναι πολύ σύντομος ακόμα ο καιρός που το όνομά τους έγινε ευρύτερα γνωστό από… τα όρια της πολυκατοικίας τους στο διπλανό στενό του δρόμου.
Με λίγο χιούμορ το οποίο όχι μόνο δεν κάνει κακό, αλλά το χρειαζόμαστε κιόλας, διότι η διασκέδαση είναι σπάνιο αγαθό πλέον για τον πολύ κόσμο, θέλω να πω το εξής: Ότι ο πήχης είναι ήδη ανεβασμένος από μόνος του από τους «πράσινους» κατόπιν Κυπέλλου και συμμετοχής στα προκριματικά του Champions League και ο κίνδυνος να βρεθείς από το πέταγμα στους αιθέρες στη… ζώνη της στρατόσφαιρας και να «εξαϋλωθείς» είναι ορατός.
Ο ΠΑΟ με το υλικό που διέθετε, με τους στόχους που μπήκε στην αφετηρία της σεζόν, με το μετρημένο μέχρι… σεντ μπάτζετ και ένα ρόστερ αγνώστων στην πλειοψηφία τους παικτών και άπειρων προσώπων στον πάγκο και στις λοιπές λειτουργικές και υπεύθυνες θέσεις του ποδοσφαιρικού τμήματος και του τεχνικού τιμ, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ξεπέρασε τον εαυτό του.
Ως ομάδα και ξεχωριστά, ατομικά ο καθένας και όλοι τους.
Επέμενα – και ήμουνα ο μοναδικός, για όσους παρακολουθούν την εκπομπή, από τους συναδέλφους-συντελεστές στο Action24 – μετ’ επιτάσεως, από το φινάλε της regular season και κάθε αγωνιστική, από την 1η μέχρι την 5η που διαφωτίστηκε το τοπίο και οριστικοποιήθηκε η εικόνα της κορυφής στο μίνι πρωτάθλημα των play off, ότι ο Παναθηναϊκός θα ήταν αυτός που θα πήγαινε το καλοκαίρι να ποντάρει στην τύχη του για μια θέση στον ήλιο των νέων ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Πειστικότερος από τον ΠΑΟΚ και από όλους, φρεσκότερος, αποδοτικότερος, πιο γεμάτη, μεστή ομάδα και με «άπλωμα» χημείας παικτών στο γήπεδο.
Συν την ψυχολογική φόρα από τον τελικό του ΟΑΚΑ, καθώς και τη ρέντα του τελευταίου διμήνου-τριμήνου.
Αυτό το διάστημα δηλαδή που έχει ακολουθήσει του… κουφού 0-3 του Καραϊσκάκη. Του ντέρμπι που αυτό κι αν ήταν όχι τρελό, άπιαστο όνειρο, αλλά ούτε ως… φαντασίωση δεν χωρούσε στο μυαλό οποιουδήποτε!
Είπαμε: Από εκείνα τα ματς που γίνονται, από εκείνα τα αποτελέσματα που έρχονται ανά 20,30,50 χρόνια!
Ευεργέτης του ΠΑΟ ο… Ολυμπιακός
Από το βράδυ της 2ας Μαρτίου ο Παναθηναϊκός πήρε τα «πάνω του». Εκτοξεύθηκε. Διαπίστωσε ότι τον άτρωτο ως εκείνη την ώρα πρωταθλητή, μόλις τέσσερις μέρες μετά την ταπείνωση στην οποία είχε υποβάλλει την Μάντσεστερ, εκείνος μπορούσε να τον νικήσει.
Και στην έδρα του και με ευρύ σκορ.
Όσο κακό έκαναν στις τάξεις τους οι «ερυθρόλευκοι», με άλλη τόσο ποσότητα δυναμικής, ψυχικής ανάτασης και ευφορίας, ενίσχυσαν το… δυναμόμετρο των «πράσινων».
(Και) από τον Ολυμπιακό - κατά μία έννοια αλλά ουσιαστική – άντλησε τις απαραίτητες βοήθειες ο ΠΑΟ για να πλέει αυτή τη στιγμή σε πελάγη ευτυχίας.
Όχι όμως πως ότι κατάφερε ο Παναθηναϊκός – πέρα από προφανές «κατόρθωμα» - άλλαξε και… την περιστροφή της γης!
Εκεί είναι ακόμα η… σελήνη, εκεί παραμένουν η αρχή και το τέλος του γήινου κόσμου!
Για να ξαναγυρίσουν ορισμένοι στην πραγματικότητα που είναι μία εδώ και πολλά χρόνια: Ολυμπιακός-Πρωταθλητής, Παναθηναϊκός-Πρωταθλητής των play off. Έχει διαφορά. Μεγάλη!
Για να επανέλθω όμως σ’ αυτό που έλεγα στην αρχή και στους πόθους του κόσμου του «τριφυλλιού» να ξαναδεί τον σύλλογο ξανά πρωταθλητή (όχι των μπαράζ…), οι οποίοι εκφράστηκαν με συνθήματα άλλωστε στο ματς με τον Αστέρα, είναι… ευχή και των Ολυμπιακών.
Άλλο πράμα για τους «ερυθρόλευκους» να βρουν, επιτέλους, την αντίσταση άλλων καιρών στο δρόμο τους για τον τίτλο.
Να ζήσουν ξανά ανταγωνιστικές στιγμές και κόντρες στο πρωτάθλημα. Προκειμένου να αλλάξει όψη, ποιότητα και δυναμική ολόκληρη η Λίγκα.
Να βγει πιο δυνατός στην Ευρώπη. Πιο αξιόλογος σαν ομάδα και με ενισχυμένη προοπτική στο Champions League ο Ολυμπιακός.
Άλλο πράμα όμως, εδώ που τα λέμε, είναι να πηγαίνουν κεφάλι με κεφάλι, στήθος με στήθος ως το νήμα, οι δύο διαφορετικοί, παντοδύναμοι κόσμοι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Άλλη αίγλη, άλλη αξία να κονταροχτυπιούνται ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό.
Και το πρωτάθλημα να μην τελειώνει από τις γιορτές των Χριστουγέννων όπως συμβαίνει τα δύο τελευταία χρόνια που ο ΠΑΟΚ μένει πολύ νωρίς από «καύσιμα».
Υ.Γ.: Είπα ΠΑΟΚ και στο επόμενο σχόλιο θα τα πούμε αναλυτικά για την ΤΡΑΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ μιας ομάδας που το μόνο που την απασχολεί είναι ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης.
Και ύστερα… χάνεται στο δάσος…
Υ.Γ.1: Μέσα στο Σαββατοκύριακο θα τα πούμε και για την προεπιλογή Σάντος. Προτού «κόψει» τους 7 θα τους προβλέψουμε…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις