Β. Σαμπράκος: Η διδακτική ιστορία της μεταγραφής του Καπίνο

Αυτή η μεταγραφή θα έπρεπε να είναι ο οδηγός για την επιχειρηματική ανάπτυξη των ελληνικών ποδοσφαιρικών συλλόγων.

Στην περίπτωση του Στέφανου Καπίνο δεν χωρά αμφιβολία ότι η Μάιντς έκανε μια εξαιρετική επιλογή και ξεκίνησε να δημιουργεί για τον εαυτό της την προοπτική να βγάλει μεγάλο κέρδος από την μεταπώλησή του. Πιθανότατα είναι ο πιο έμπειρος στην ηλικία του τερματοφύλακας, σε επίπεδο ευρωπαϊκό, χάρη στην εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Παναθηναϊκός, στη διαρκή παρουσία του στις μικρές Εθνικές ομάδες και στη συμμετοχή του στην αποστολή της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ έκανε προφανώς καλά που τον παραχώρησε, δεδομένου ότι αυτή την επιλογή υπαγόρευε η οικονομική κατάσταση της ΠΑΕ. Και αυτό θα ισχύει ακόμη και αν αποδειχθεί μελλοντικά ότι «τον σκότωσε», δηλαδή ότι τον πούλησε πολύ φθηνότερα απ' όσο θα μπορούσε να τον πουλήσει έπειτα από ένα ή δύο χρόνια.

 

ΑΥΤΗ Η μεταγραφή θα έπρεπε να είναι ο οδηγός για την επιχειρηματική ανάπτυξη των ελληνικών ποδοσφαιρικών συλλόγων. Προφανώς δεν είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές το ίδιο ταλαντούχοι ώστε να αξίζουν την ευκαιρία από τα 17 τους χρόνια, ώστε να προλαβαίνουν να αποκτούν εμπειρία προτού κλείσουν το 20ό έτος της ηλικίας τους. Ομως αποκλείεται να είναι τόσο λίγες οι εξαιρέσεις, δηλαδή αυτές που έχει να δείξει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών.

 

ΑΚΟΜΗ πιο τρανό παράδειγμα από αυτό του Καπίνο είναι ο 23χρονος σήμερα Κώστας Μανωλάς. Κοιτάζεις το βιογραφικό με υψηλές παραστάσεις 30χρονου που έχει προλάβει να δημιουργήσει ο διεθνής αμυντικός και σκέφτεσαι πόσο τυχερό ήταν αυτό το παιδί που είχε βρεθεί σε μια πάμφτωχη ΑΕΚ, η οποία ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δηλαδή από ανάγκη και όχι βάσει σχεδίου, τον εμπιστεύτηκε και τον ανέδειξε. Σήμερα ο Μανωλάς είναι ένας από τους πιο hot Ευρωπαίους αμυντικούς της γενιάς του και η υπεραξία του έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Υψη τα οποία δεν θα άγγιζε αν άρχιζε σήμερα, στα 23 του, να καθιερώνεται στο υψηλότερο επίπεδο.

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της μεταγραφής του Καπίνο, όπως και η ιστορία των limit up της μετοχής του Μανωλά θα έπρεπε να διδάσκονται αυτό τον καιρό στο πανεπιστήμιο που επιμορφώνει και εκπαιδεύει τους τεχνικούς διευθυντές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συμβαίνει όμως να μην υπάρχει τέτοιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Ακόμη και αν υπήρχε όμως, οι Ελληνες επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου δεν θα το εμπιστεύονταν για να στελεχώσουν τις ΠΑΕ του με αποφοίτους του. Δεν το κάνουν με άλλα τμήματα των ΠΑΕ τους, που στελεχώνονται από άσχετους, θα το έκαναν με τους τεχνικούς διευθυντές; Γι' αυτό θα συνεχίσουν να αποκτούν «ληγμένους» ή «ταβανάτους» ξένους και να τους προτιμούν από τους Ελληνες πιτσιρικάδες των ακαδημιών τους. Γι' αυτό δεν θα γίνουν ποτέ, οι περισσότερες, κερδοφόρες σε φανερά κέρδη.

Πηγή: SportDay

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις