Ο Αναστασίου έκανε καλά, αλλά αυτή την απόφαση δεν θα του την αναγνωρίσει κανείς αν τα αποτελέσματα στραβώσουν. Mπορώ να αριθμήσω διψήφιο αριθμό Ελλήνων προπονητών που δεν θα είχαν μιμηθεί τον Γιάννη Αναστασίου και θα είχαν απαντήσει δίχως κανέναν δισταγμό «ναι» σε μια πρόταση σαν αυτή που του έκανε η Γκενκ, δίχως καν να κάνουν δεύτερη σκέψη. Διότι είναι περισσότεροι από 10 οι Ελληνες προπονητές που επιχείρησαν, στη διάρκεια της τελευταίας περίπου εικοσαετίας να βρουν έναν τρόπο, έναν δρόμο για να μπουν στο αεροπλάνο και να μεταναστεύσουν σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Οχι τόσο προκειμένου να γίνουν πρωτοπόροι και να κερδίσουν μια ιστορική αναφορά ως οι πρώτοι που πέρασαν τα σύνορα με επαγγελματικό προορισμό μια ευρωπαϊκή πόλη-έδρα ενός σοβαρού πρωταθλήματος, αλλά κυρίως λόγω της λαχτάρας να κυνηγήσουν το ευρωπαϊκό όνειρο και να φτάσουν, έστω πατώντας σε αρκετά ενδιάμεσα σκαλοπάτια, σε ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για να γευτούν την εμπειρία.

 

ΕIΜΑΙ ΒEΒΑΙΟΣ ότι τη ζύγισε πολύ ο Αναστασίου αυτή την απόφαση. Διότι περισσότερο από άλλους, κυρίως επειδή έχει ανατραφεί προπονητικά μακριά από την Ελλάδα και έχει προλάβει να αποκτήσει ευρωπαϊκές παραστάσεις και ως ποδοσφαιριστής, αντιλαμβάνεται το μέγεθος της διαφοράς στην ποιότητα της δουλειάς ανάμεσα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για μια σειρά από λόγους ο Αναστασίου έπραξε κατά συνείδηση και άρα έπραξε «ορθώς». Αυτή όμως είναι μια απόφαση που μπορεί να αποδειχθεί μελλοντικός καημός, αν η τύχη δεν τον βοηθήσει για να δείξει κι άλλα καλά δείγματα δουλειάς ώστε να προσελκύσει και στο μέλλον ευρωπαϊκό ενδιαφέρον.

 

Ο ΑΝΑΣΤΑΣIΟΥ έκανε καλά, αλλά αυτή την απόφαση δεν θα του την αναγνωρίσει ποτέ κανείς αν/όταν τα αποτελέσματα στραβώσουν. Δεν μπορούσε να φύγει και να αφήσει τον Παναθηναϊκό χωρίς προπονητή πάνω στην ώρα της έναρξης της σεζόν. Δεν μπορούσε να φύγει και να αφήσει πίσω του όσους αποφάσισαν να μείνουν ή να πάνε στον Παναθηναϊκό ποντάροντας (και) πάνω του. Ολα αυτά όμως δεν πρόκειται να τον «σώσουν» σε μια «στραβή», δηλαδή αν τα αποτελέσματα έρθουν ανάποδα και η διοίκηση λειτουργήσει με τον πατροπαράδοτο ελληνικό τρόπο.

 

ΠΑΡ' OΛΑ ΑΥΤA κανείς πρέπει να θυμάται και να λογαριάζει ποια είναι η πρόταση που απέρριψε ο Αναστασίου. Ηταν μια πρόταση να δείξει τη δουλειά του σε ένα πρωτάθλημα που το παρακολουθεί πολύ στενά όλη η ευρωπαϊκή αγορά επειδή αγοράζει από εκεί τους εκπαιδευόμενους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές που συγκεντρώνει το Βέλγιο. Ηταν μια καλή ευκαιρία, από ένα σταθερό σύλλογο που του προσέφερε κλειστό και ακριβό συμβόλαιο. Είναι πολύ τυχερός ο Παναθηναϊκός που ο Αναστασίου αποφάσισε με την καρδιά και τη συνείδηση και όχι με στυγνό επαγγελματισμό. Και βγαίνει κερδισμένος για τον επιπλέον λόγο ότι μπορεί να αισθάνεται πως ο προπονητής του «ψήνεται» ότι έχει υλικό για να «μοντάρει» μια έκδοση του Παναθηναϊκού που θα σημειώσει πρόοδο και θα κάνει φέτος βήματα προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω. Εκτός και αν ο Αναστασίου απέρριψε την πρόταση μόνο από ψυχική και ηθική υποχρέωση και όχι επειδή πιστεύει ότι φέτος θα κάνει ο Παναθηναϊκός του βήματα εξέλιξης.

Πηγή: SportDay