Η ομάδα του είναι η πρώτη στη βαθμολογία του πρωταθλήματός της, με 3-1-0. Αυτός είναι ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, 6 γκολ (τρία «δίμπαλα») στα 4 ματς.
Επίσης, είναι ο τρίτος σκόρερ στα χρονικά της πατρίδας του. Αλλά δεν αξιολογείται σαν αρκετά καλός, πλέον, για να καλείται στην Εθνική του.
Κι όμως, το πράγμα δεν προξενεί καμία εντύπωση. Κανένα μπλοκ δημοσιογράφων δεν υπάρχει, να το (υπο)στηρίξει. Και κανένα γκρουπ μπαχαλάκηδων του Διαδικτύου δεν δημιουργείται, να το απαιτήσει. Μάλλον, η υπόθεση δεν είναι όσο sexy χρειάζεται. Ο Φάνης Γκέκας.
Ο Γκέκας παίζει το ποδόσφαιρό του, δίχως να κοροϊδεύει κανένα. Παίζει, μόνο για την οικογένειά του. Παίζει στην Τουρκία, σ’ ένα πρωτάθλημα μία σκάλα πάνω απ’ το ελληνικό, απλώς επειδή στην Τουρκία εκτιμάται και αμείβεται καλύτερα απ’ όσο (δεν) εκτιμάται κι απ’ όσο (δεν) είναι διατεθειμένοι να τον αμείβουν στην Ελλάδα.
Η Ακχισάρ σώθηκε με τα 12 δικά του γκολ, στον δεύτερο γύρο πρόπερσι. Η Ακχισάρ τον προ(σ)κάλεσε να επιστρέψει τώρα, ένα χρόνο μετά, δίνοντάς του διετές συμβόλαιο. Για μια φορά ο Γκέκας, ενώ κάθε καλοκαίρι αργούσε χαρακτηριστικά να «κλείσει» σε ομάδα, αυτό το υπέγραψε…από Ιούλιο μήνα!
Ολοφάνερα το έκανε με τη σκέψη, να δώσει στον καινούργιο προπονητή της Εθνικής την ευχέρεια να τον καλέσει. ‘Η, ίσως, να δοκιμάσει την πραγματική άποψη του καινούργιου προπονητή, δίχως τη δικαιολογία «αυτός δεν έχει ομάδα». Ο καινούργιος προπονητής, μολονότι ο Γκέκας είχε ομάδα εγκαίρως…όσο ποτέ, δεν τον τίμησε με το ενδιαφέρον του.
Όταν αναλαμβάνεις κάτι, το μελετάς. Εάν ο Ρανιέρι μελετούσε, θα έβλεπε τα εξής:
76 ματς/24 γκολ, και συμμετοχή σε πέντε top διοργανώσεις, σε μια δεκαετία υπηρεσίας στην Εθνική.
Κάπου 450 παιγνίδια με κοντά 200 γκολ, για 12 κλαμπ σε 5 χώρες.
Οπου κι αν έπαιξε, από τοπικό μέχρι εκεί που έφτασε να παίξει, ήταν πρώτος σκόρερ. Πρώτος στην ελληνική β’ κατηγορία, πρώτος στην ελληνική α’ κατηγορία, πρώτος στη Μπούντεσλιγκα, πρώτος (σ’ ολόκληρη την ευρωπαϊκή ζώνη) σε προκριματική φάση Μουντιάλ.
Τον Γκέκα, ο Ρανιέρι όφειλε να τον γνωρίζει. ‘Η τέλος πάντων, εφόσον δεν τον ήξερε, όφειλε να μελετήσει και να τον μάθει. Οφειλε, όχι ηθικά. Οφειλε, ως επαγγελματίας. Ο Ρανιέρι, αντί για τη βάσανο της προσωπικής μελέτης, φαίνεται πως άφησε τα πράγματα στην ξεκούραστη, φαστ-τρακ, ενημέρωσή του από εκείνους, γύρω-γύρω, που γνωρίζουν. ‘Η «γνωρίζουν». Η εμπιστοσύνη που έδειξε, στη γνώση…των άλλων, είδαμε πού οδήγησε.
Δεν εννοώ το αγωνιστικό αποτέλεσμα, τόσο. Εννοώ, πιο πολύ, την απρέπεια. Ο Ρανιέρι, με τη μη κλήση του Γκέκα, υπήρξε απρεπής. Τη μη κλήση, όχι ενόψει Φινλανδίας. Την πρώτη φορά. Ενόψει Ρουμανίας. Με τέτοιο βιογραφικό, ο Ρανιέρι είχε χρέος να καλέσει τον Γκέκα. Εστω, από…περιέργεια! Να τον δει από κοντά, πώς είναι. Να τον γνωρίσει. Να του μιλήσει. Να τον επαινέσει για την προσφορά του. Και να του εξηγήσει ότι τον καιρό του EURO 2016 θα έχει κλείσει τα 36 χρόνια του. Οπότε είναι νορμάλ επιλογή του, εν πάση περιπτώσει αυτονόητο δικαίωμα του προπονητή, να στηριχθεί σε νεότερους. Οι κύριοι, οι αληθινοί κύριοι, έτσι κάνουν.
Με ρωτούν, τι λέω για την πρόσληψη του Καραγκούνη στην Εθνική. Απαντώ, με ερώτηση. Μπορεί ο Καραγκούνης, αυτά να τα λέει (με ωραίο τρόπο, αλλά να τα λέει) στον Ρανιέρι; Εάν μπορεί, όλα καλά. Εύχομαι να μπορεί.
Πηγή: coppa.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις