Ο Α. Πανούτσος γράφει για Παναθηναϊκό!

Είναι καλή η ομάδα; Βρε, τη μία να είναι τυχερή, βρε, την άλλη άτυχη, θα προχωρήσει. Είναι κακή ομάδα; Ακόμα και να της φέξει σε ένα ματς, στο τέλος θα μιλήσει η ποιότητα και θα τελειώσει. Το γράφω για τον Παναθηναϊκό, που στην Ελλάδα το όνομά του ψαρώνει τους μικρούς, αλλά στην Ευρώπη δεν περπατάει, αφού μετράει η ποιότητα των παικτών. Φυσικά ο Παναθηναϊκός έχει στην Ευρώπη ιστορία. Τον Ευρωπαίο όμως ενδιαφέρει η πρόσφατη ιστορία του και όχι αν πριν από έξι χρόνια πέρασε στα προκριματικά των ομίλων του Τσουλού. Για την ακρίβεια τον ενδιαφέρει όσο ενδιαφέρει τον Ελληνα αν η Μάλμε πριν από 33 χρόνια έπαιξε σε τελικό. Καθαρά ιστορικά. Ούτε πρόκειται να ψαρώσει, ούτε θα πει αυτοί έχουν DNA πρεσβευτή και θα περιμένει να φορέσουν ψηλά καπέλα και βελάδες. Θα κοιτάξει τα πρόσφατα αποτελέσματα. «Αποκλειστήκανε από την Σταντάρ, αποκλείσανε τη Μίντιλαντ, χάσανε από την Ντιναμό Μόσχας» θα δει τα πέντε εφετινά βίντεο, θα τους μετρήσει για κάποια ώρα στο γήπεδο και αν βρεθούνε ελαφριοί θα βγει μπροστά και... Και θα γίνει αυτό που είδατε στο Εστορίλ. Μια μέτρια ομάδα, σε ένα γήπεδο με λιγότερο κόσμο από όσο του Αστέρα στην Τρίπολη να αποφασίζει να χτυπήσει το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, βάζοντας τον βασικό της φορ αλλαγή και σκοράροντας πριν περάσει τέταρτο. Πικρό, αλλά η αλήθεια.

 

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να παίξει καλύτερα αν ο Γιάννης Αναστασίου είχε κάνει καλύτερες επιλογές. Για παράδειγμα, αν είχε βάλει από την αρχή αμυντικό χαφ τον Λαγό ώστε να απελευθερώσει τον Πράνιτς για να παίξει μπροστά και τον Ζέκα να παίξει στη θέση του Μπαϊράμι, που τον περιμένουνε όπως ο... Γκοντό. Ολο μιλάνε γι’ αυτόν και ποτέ δεν έρχεται. Μέχρι τόσο όμως. Ο Πέτριτς όσο ο Μπεργκ είναι τραυματίας δεν μπορεί να μην ξεκινάει βασικός, αφού ο Καρέλης γεννήθηκε με σώμα φορ, αλλά με μυαλό περιφερειακού. Οπως και δεν μπορεί να κάνει αλλαγή τον Νάνο, αφού δεν υπάρχει άλλος αριστερά. Εκτός αν βάλει τον Χουχούμη, που δεν είναι άσχημη λύση, φτάνει να μη δοκιμαστεί σε ευρωπαϊκό ματς «ζω, πεθαίνω» όπως του Εστορίλ. Για τον Κοτσόλη να πω ότι στο συγκεκριμένο ματς οι κριτικές είναι άδικες. Ναι, μεν βγήκε και έπιασε αέρα στο πρώτο γκολ, αλλά και κάτω από τα δοκάρια να έμενε πάλι αέρα θα είχε πιάσει, αφού θα έκλεινε γωνία και αν η μπάλα πήγαινε στον Κλέμπερ το σουτ θα γινόταν από τα πέντε μέτρα. Στο δεύτερο γκολ δεν υπάρχει ευθύνη, αφού η σέντρα είναι χαμηλή και την κεφαλιά την πιάνει στην κίνηση παίκτης που έρχεται από τα 15 μέτρα. Εκτός αν ο Κοτσόλης εκτός από γκολκίπερ πρέπει να γίνει και linebacker του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Για τους υπόλοιπους τα συνήθη. You win some, you lose some. Με την έμφαση στο δεύτερο. Τέλος το κλισέ του Γιάννη Αναστασίου ότι σε αυτό το επίπεδο τα λάθη κοστίζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση ακούγεται ανέκδοτο. Στο επίπεδο της Εστορίλ ο Παναθηναϊκός του 2009 θα έβαζε τρία αυτογκόλ για να έχει το ματς ενδιαφέρον και πάλι το ματσάκι θα το είχε πάρει.

 

Ο Άγγελος Αναστασιάδης μπορεί να έχει τα κολλήματα ότι η Παναγία ασχολείται με το ποιος παίζει τα Σαββατοκύριακα, αλλά και ομάδες φτιάχνει και μπάλα ξέρει. Ηξερε λοιπόν ότι τα ματς με τον ΟΦΗ και την Ντιναμό Μινσκ δεν ήταν σοβαρά τεστ πριν το ματς με την Γκινγκάμπ και ότι στο ματς με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς μπορεί ο μόνος βασικός που ξεκίνησε να ήταν ο Τζιόλης, αλλά ότι και με τον Κλάους που μπήκε αλλαγή δεν κατόρθωσε να το γυρίσει. Και το είπε όχι μία, αλλά δύο φορές. Οσες και τα γκολ που έφαγε ο ΠΑΟΚ από την Γκινγκάμπ, που αν και τελευταία στο γαλλικό πρωτάθλημα είναι καλύτερη από την Εστορίλ.

 

Και που ο Ανδριανός ανέβαλε την αγωνιστική, ο κόσμος δεν ασχολήθηκε με τη δολοφονία του Κατσούλη. Ασχολήθηκε με τον ΠΑΟΚ, τον Αστέρα, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, τον Κορέα και τον Λακαφώση. Ετσι και φάνηκε ότι κάτι κάνουμε και δεν έγινε τίποτα για την αθλητική βία. Οπως δεν έχει γίνει από τη δεκαετία του ’70 που ξεκίνησε. Sorry. Εγινε η ΔΕΑΒ, που αν δεν υπήρχε, σκέψου τι θα γινότανε...

Πηγή: SportDay