Οταν θα γίνουν οι αρχαιρεσίες, το μαχαίρι και το πεπόνι θα το έχουν οι ποδοσφαιρικές Ενώσεις. Μέχρι να αλλάξει η κατάσταση (που δεν πρόκειται να αλλάξει στο ορατό μέλλον...) θα ψηφίζουν αυτές.

Εκεί λοιπόν ο Σαρρής, ή όποιος άλλος επιλεγεί για διάδοχός του, έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Ακόμη κι ο Γκαγκάτσης, που έσκασε μύτη τις τελευταίες μέρες μόλις ξέσπασε η κρίση με τη Εθνική ομάδα και τον Ζωγράφο, είναι ζήτημα αν διαθέτει τέσσερις Ενώσεις πρόθυμες να τον προτιμήσουν.

Φανταστείτε λοιπόν μια υποψηφιότητα Καραγκούνη πόσους «βλαχοδήμαρχους» θα μάζευε μόνο και μόνο επειδή θα την είχε κατεβάσει (που δεν πρότεινε - απλό παράδειγμα έφερε) ο Μελισσανίδης. Κανένα!

Αυτά για να μη λέμε ότι το εμπόδιο σε μια τέτοια περίπτωση είναι το... καταστατικό της FΙFΑ που δεν επιτρέπει σε κάποιον πρώην ποδοσφαιριστή να ασχοληθεί με τα διοικητικά πριν περάσουν 30 μήνες από τη στιγμή που θα κρεμάσει τα παπούτσια του. Αλλο τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια που μπορεί να κάνει ο κάθε Μελισσανίδης κι άλλο η ουσία...

Πηγή: efsyn.gr