Ο Β. Μπραουδάκης γράφει για Καραγκούνη και Μαρκαριάν!

Οφείλουμε να εμπιστευτούμε τον Καραγκούνη.

Ο Οτο Ρεχάγκελ κλεισμένα 70 ήταν, όταν το φθινόπωρο του 2008, μετά από εκείνο το καταστροφικό Γιούρο στην Αυστρία και την εντός έδρας ήττα από τους Ελβετούς, πάλευε (και τα καταφέραμε, τελικά, μέσω μπαράζ) να μας στείλει στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής...

Ο Φερνάντο Σάντος θα φτάσει τα κλεισμένα 70 σε μια δεκαετία! Ωστόσο, δεν αποκλείεται τότε («το δε μέλλον άδηλον»), για το Μουντιάλ του 2026, να τον επιστρατεύσουμε...

Ανέφερα τα παραπάνω, επειδή θεωρώ ότι η ηλικία του Σέρχιο Μαρκαριάν δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα κριτικής υπέρ ή εναντίον της πρόσληψής του ως ομοσπονδιακού προπονητή, έστω και για το προσεχές 9μηνο (κι αν «σώσει την παρτίδα» μέσω των μπαράζ των 3ων για το Γιούρο της Γαλλίας, βλέπουμε)...

Επιχείρημα υπέρ ή κατά μπορεί να αποτελεί η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία (έχει θιασώτες και αντιφρονούντες), η εμπειρία του σε πάγκους εθνικών ομάδων συνάμα με την απειρία του σε ευρωπαϊκούς κ.ο.κ...

Οι συνθήκες, όμως, είναι ειδικές: Δεν ζητείται δημιουργία, από την αρχή, μιας ομάδας με στόχο το Μουντιάλ του 2018, αλλά «θαύμα» ανάκαμψης στα προσεχή έξι ματς, εντός μόλις οκτώ μηνών! Από την παρέλαση του Μάρτη στην Ουγγαρία ως το ματς με τους Μαγυάρους εδώ, στις αρχές Οκτώβρη (ενδιάμεσα θα πάμε στα Φερόε, στη Β. Ιρλανδία και τη Ρουμανία, ενώ θα υποδεχτούμε τους Φινλανδούς). Ε, οφείλουμε λοιπόν να εμπιστευτούμε το κριτήριο του καθ' ύλην αρμόδιου, του Γιώργου Καραγκούνη...

Ο «τυπάρας», που αποκλειστικά πάνω του θα σκάσει τούτην τη φορά μια ακόμα λανθασμένη επιλογή (μετά από εκείνη του Σαρρή με τον Ρανιέρι), όλα τα παραπάνω τα ζύγισε. Κι επέμεινε ως προς τον συμπαθή «παππού» από την Ουρουγουάη, τον οποίο τον γνωρίσαμε (και μας γνώρισε) καλά στα ξεκινήματα της περασμένης δεκαετίας στο πρωτάθλημά μας...

Κι αφού επέμεινε -με γνώμονα την ομάδα- ας συστρατευτούμε. Κι ας ελπίσουμε (υπάρχει κανένας που δεν θέλει να ανακάμψει η Εθνική;) ότι έχει δίκιο...

Πώς να πεις «χρόνια πολλά» στο χάντμπολ;

Στα 38 χρόνια θεωρείσαι (συνήθως) ώριμος. Εμπειρος και ικανός για τα καλύτερα. Θα ήθελα να το υποστηρίξω για το ελληνικό χάντμπολ, που σήμερα κλείνει 38 χρόνια ζωής, αλλά δεν μπορώ.

Το άθλημα (τα κάθε λογής πρωταθλήματά του) μοιάζει ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια να επιστρέφει με γοργά προς τα πίσω βήματα σε εκείνη την αυλή Γυμνασίου στο Αμύνταιο, όπου πρωτοδιοργανώθηκε τουρνουά ομάδων το 1977.

Προφανώς είναι ζήτημα προσώπων, ταγών. Και αντίληψης (γι' αυτήν είμαι σίγουρος, είναι προσκολλημένη στα `80s)! Θα `θελα να του ευχηθώ «χρόνια πολλά», αλλά μου μοιάζει ?δεδομένων των καταστάσεων- κούφια ευχή...

Πηγή: Goal

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις