Ο "Κάρπετ" σχολιάζει τα επεισόδια στο "Γεντί Κουλέ"

Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον Αθλητισμό προβλέπεται να δοθεί η δυνατότητα σε αμιγώς ερασιτεχνικά σωματεία να πάρουν μέρος σε επαγγελματικά πρωταθλήματα. Πρόκειται για μια παλιά ιδέα των κομμάτων της ελληνικής Αριστεράς που πάντοτε πίστευαν πως υπάρχει ένας κακός αθλητισμός, ο επαγγελματικός, στον οποίο πρωταγωνιστούν οι κακοί παράγοντες, και ένας καλός αθλητισμός, ο ερασιτεχνικός, στον οποίο τις ομάδες διοικούν οπαδοί μέσω συνελεύσεων, στις οποίες το καλό αποφασίζεται κατά πλειοψηφία κ.λπ. Για τέτοια μοντέλα πρόσφατα μίλησε και ο κ. Σταύρος Κοντονής που κι αυτός ζηλεύει την αυτοοργάνωση της Μπαρτσελόνα κ.λπ. Μόνο που ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και στα δικά μας υπάρχει άβυσσος.
Κρίση
Κάτι που δεν έχει καταλάβει και ο Υφυπουργός, είναι ότι εξαιτίας της κρίσης αυτού του είδους η αυτοοργάνωση των σωματείων και των ΠΑΕ ήδη υπάρχει και γίνεται. Σε πολλές και μεγάλες ΠΑΕ και ΚΑΕ δοκιμάστηκαν τα τελευταία χρόνια μοντέλα που βασίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά στη χρηματοδότηση από τον κόσμο: συνέβη με τον Αρη, τον Ηρακλή και τον ΠΑΟΚ στη Σαλονίκη, με την ΑΕΚ (πριν τον αυτοϋποβιβασμό της στη Γ' Εθνική) και την ΠΑΕ Παναθηναϊκός στην Αθήνα, συμβαίνει στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό, αλλά επιχειρήθηκε και σε άλλες πόλεις: όπου ομάδες κατέρρεαν, ο κόσμος (συνήθως με μπροστάρη της προσπάθειάς τους οργανωμένους) έπαιρνε πρωτοβουλίες σωτηρίας άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε αποτυχημένα. Ξέρετε τι κοινό είχαν οι πιο πολλές από αυτές τις προσπάθειες; Κάποια στιγμή το πράγμα ξέφυγε και έπεσε ξύλο. Είχαμε σχεδόν παντού διακοπές αγώνων, βίαιες αντιδράσεις, ξεσηκωμούς. Και πολύ συχνά πολύ κακό φινάλε για προσπάθειες που βασίστηκαν στις καλύτερες προθέσεις.

Κουμάντο
Δεν χρειάζεται να λες ότι μια ομάδα λειτουργεί π.χ. ως εταιρεία λαϊκής βάσης: αυτό συμβαίνει de facto. Σε πολλές περιπτώσεις ο κόσμος κάνει κουμάντο, χωρίς να έχει στα χέρια του μετοχές το κάνει γιατί συμβαίνει να είναι ο μοναδικός χρηματοδότης της ομάδας. Αυτό π.χ. συμβαίνει στον ΟΦΗ, αλλά και στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό. Χρησιμοποιώ αυτά τα δύο παραδείγματα καθώς την Κυριακή στο ματς του ΟΦΗ με τον ΠΑΟ και του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ στο βόλεϊ έγιναν επεισόδια: όχι της ίδιας έντασης και όχι για τον ίδιο λόγο αλλά έγιναν. Οι «χρηματοδότες οπαδοί» δεν κάθισαν καθόλου ήσυχα στο τέλος των ματς, όταν είδαν τις ομάδες τους να χάνουν παιχνίδια που στο οπαδικό τους υποσυνείδητο έπρεπε να κερδίσουν: τα έκαναν γης μαδιάμ και στα παλιά τους τα παπούτσια το αν οι ομάδες τους τιμωρηθούν! Ούτε τον αγώνα του Νίκου Μαχλά σεβάστηκαν οι μεν, ούτε την εξαιρετική προσπάθεια που κάνει ο Μιχάλης Κουντούρης σκέφτηκαν οι δε: οι ήττες έγιναν ευκαιρία για βεντέτα ή εκτόνωση, όπως πάντα συμβαίνει όταν έχουμε κρούσματα βίας. Στο Ηράκλειο μάλιστα δεν δούλεψε καθόλου και το σχέδιο δράσης της αστυνομίας: οι έξτρα διμοιρίες των ΜΑΤ που ήρθαν από την Αθήνα δεν βοήθησαν. Οταν ο οπαδός είναι αποφασισμένος να κάνει φασαρίες, καμία αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να τον σταματήσει.

Τούμπα
Πού δεν είχαμε επεισόδια και πού λειτούργησε το επιχειρησιακό σχέδιο της αστυνομίας; Στην Τούμπα δέκα μέρες πριν. Παρ' όλο που κι εκεί έγιναν κάποιες αθλιότητες (ως τέτοιες πρέπει να χαρακτηρίζονται οι πέτρες στον Τσόρι π.χ.), το επίσης υπερφανατισμένο ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό δεν χαρακτηρίστηκε από ανάλογες ακρότητες: ένας βασικός λόγος που αυτό συνέβη, είναι γιατί ο ΠΑΟΚ σέβεται μεν τους οπαδούς του, πλην όμως δεν διοικείται από αυτούς. Μετρώντας τη ζημιά που μπορεί να πάθει από τιμωρίες η ΠΑΕ ΠΑΟΚ λειτούργησε όπως πρέπει: φρόντισε να υπάρξει μια τάξη, πριν και μετά το τέλος του ματς στο γήπεδο - που είναι άλλωστε και ο μόνος χώρος ευθύνης της. Εξω από αυτό όλα είναι δουλειά της αστυνομίας.

Καταδίκη
Ολοι καταδικάζουμε τα επεισόδια όποτε συμβαίνουν: η καταδίκη τους είναι εύκολη και υποχρεωτική. Ο σκοπός όμως σε όλες αυτές τις ιστορίες είναι να βγαίνει και κάποιο συμπέρασμα: το δικό μου συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι αν θέλουμε λιγότερη βία, λιγότερη διαφθορά και καλύτερο ποδόσφαιρο δεν χρειαζόμαστε περίεργα μοντέλα λαϊκής συμμετοχής, αλλά εύρωστες και δυνατές οικονομικά εταιρείες, ικανές να εγγυηθούν τις συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων και να δουλέψουν για να κάνουν το πρωτάθλημα καλύτερο επενδύοντας. Πέρα από αμπελοφιλοσοφίες και ευχολόγια, όσο μικρότερη είναι η συμμετοχή του κόσμου στα διοικητικά των ΠΑΕ, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόοδος...