Ευτυχισμένοι όπως παλιά...

Ο καλός Μαρκαριάν αυτό θα κάνει: θα τους βάζει όλους να παίζουν όπως θέλουν και όπου θέλουν, όπως έκανε στην Ουγγαρία. Να δούμε αν αυτή η απλοϊκή διαχείριση αρκεί: χθες πάντως χάθηκαν άλλοι δυο βαθμοί, αλλά είμαστε όλοι ευτυχισμένοι οπότε δεν πειράζει.

Yπήρξε μια κοινή συμφωνία των εφημερίδων καθώς και τεσσάρων-πέντε σάιτ ότι η Εθνική στη Βουδαπέστη ήταν καλή. Φυσικά στο χαρακτηρισμό «καλή» κανείς δεν έδωσε περιεχόμενο. Καλή σε σχέση με τα Φερόε μπορεί και να ήταν, αφού για να χάσεις από τα Φερόε δεν πρέπει να έχεις κάνει σωστά ούτε τη σέντρα στην έναρξη του αγώνα. Καλή στην Ουγγαρία σε σχέση με τα προηγούμενα επίσημα ματς που έκανε δεν ήταν: σε εκείνα είχε κερδίσει. Καλή σε σχέση με τα προηγούμενα εφετινά δεν παίρνω όρκο: με την Φινλανδία είχε παίξει καλύτερα. Εχω την εντύπωση ότι η Εθνική αξιολογήθηκε ως καλή ως ομάδα του Μαρκαριάν. Με τον Ρανιέρι πχ και την ίδια απόδοση θα ήταν σκέτη απογοήτευση.

Τέσσερις
Πόσους διακριθέντες είχε την Κυριακή η Εθνική. Νομίζω όλοι κι όλοι τέσσερις παίκτες μπορεί να πουν ότι έκαναν ένα πραγματικά καλό ματς: ο Καρνέζης, που όποτε χρειάστηκε επενέβη σωτήρια, ο Τοροσίδης που πήρε πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες, ο Παπασταθόπουλος που ήταν σχεδόν αλάνθαστος κι ο Φετφατζίδης που έκανε μερικά ωραία μπασίματα. Ο Μανωλάς είχε σε δυο-τρεις φάσεις κακές τοποθετήσεις, ο Σταφυλίδης πέταξε ένα ημίχρονο χωρίς πρωτοβουλίες - ήταν πάντως βελτιωμένος. Ο Χριστοδουλόπουλος και ο Κονέ δεν ολοκλήρωσαν σωστά τίποτα, ο Σάμαρης έκανε κάμποσα λάθη, ο Αθανασιάδης δεν ήταν ποτέ εκεί που έπρεπε και οι αλλαγές δεν βοήθησαν. Υπήρξε και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος που έκανε ένα τίμιο, αλλά άχρηστο για την περίσταση παιγνίδι. Η αδύναμη επιθετικά Ουγγαρία δεν χρειαζόταν να αντιμετωπισθεί με την παρουσία τριών στόπερ στην ίδια ενδεκάδα και ο Παπαδόπουλος είναι στόπερ. Και αριστερό εξτρέμ αν τον βάλεις πάλι σαν στόπερ θα παίζει. Η τοποθέτησή του κάλυψε την άμυνα, αλλά στέρησε από την ομάδα ένα μέσο ικανό να κουβαλήσει την μπάλα και σε ένα ματς που έπρεπε η Ελλάδα να κερδίσει. Αυτό ήταν λάθος.

Να ψηφίσουμε
Λάθος φυσικά ήταν και η διαχείριση του ματς. Οι αλλαγές άργησαν και όταν έγιναν δεν βοήθησαν: το παιγνίδι φώναζε ότι χρειαζόταν ένας κυνηγός δίπλα στον Αθανασιάδη και ένας χαφ φρέσκος, είτε στη θέση του «σκασμένου» Σάμαρη, είτε στη θέση του Παπαδόπουλου που δεν μπορούσε να δημιουργήσει – δεν έγινε τίποτα. Ποιο είναι το ενδιαφέρον; Οτι όλα αυτά πέρασαν σε μια δεύτερη μοίρα, ενώ ουσιαστικά στοίχισαν τους βαθμούς, που ήταν πολύτιμοι γιατί περιθώρια δεν υπάρχουν. Τι προβλήθηκε; Οτι η εθνική ήταν καλή. Λες και θα ψηφίσουμε (!) για την απόδοσή της και δεν έπαιξε με σκοπό τους βαθμούς.

Χατίρι
Γιατί συνέβη αυτό; Πρώτον γιατί ως media έχουμε ανάγκη να πουλάμε λίγη αισιοδοξία και δεν θέλουμε να παίζουμε τον αγγελιοφόρο των κακών μαντάτων. Δεύτερον γιατί σε αυτή την Εθνική υπάρχουν τρία πρόσωπα (ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης και ο Μαρκαριάν) που έχουν πολλές συμπάθειες και μια μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων που δεν θα τους κακοκαρδίσουν: και πάλι καλά λέω εγώ. Γιατί η Εθνική δεν μπορεί να είναι πεδίο αντιπαραθέσεων και αν είναι να λέμε για χατίρι των φίλων μας ότι είναι σπουδαία και καταπληκτική και άτυχη και ό,τι άλλο, μακάρι να το λέμε κι ας γελάει όποιος καταλαβαίνει. Καλύτερα αυτό, παρά να διαλύεται η ομάδα γιατί φύγανε οι φίλοι μας.

Ρήγματα
Μετά το τέλος του ματς με την Ουγγαρία είχα μια δυσφορία και για την εμφάνιση και για το αποτέλεσμα. Η Εθνική μας, όπως έπαιζε, μου έμοιαζε αδύνατο να βάλει γκολ ακόμα και αν έπαιζε εκατό χρόνια, παρά τις διαβεβαιώσεις των σχολιαστών ότι θα βρει φάσεις, ρήγματα, ευκαιρίες και άλλα τέτοια που ήταν στη σφαίρα της φαντασίας μας αφού ο Ούγγρος τερματοφύλακας δεν χρειάστηκε ποτέ. Την επόμενη μέρα είδα τις εφημερίδες, τα πρωτοσέλιδα και τα σχόλια και αναθάρρησα: όλα είναι ξανά ωραία, η Εθνική μας «παίζει το ποδόσφαιρο που ξέρει», για την ισοπαλία φταίει ο Ρανιέρι, ο Μαρκαριάν είναι μάγος μόνο που δεν του βγήκαν οι αλλαγές, αλλά δεν πειράζει θα του βγουν την άλλη φορά. Η Εθνική επέστεψε στη δική της πραγματικότητα – αυτό είναι που μετράει.  

Πηγή: sday.gr