Ο Δημοσθένης Καρμοίρης αναρωτιέται πού θα πάει η κατάσταση με Τζαβέλλα, Κλάους, Βίτορ και λοιπούς… κακώς εννοούμενα «κομάντο» στα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού;
Υπάρχουν «διπλά» και… «διπλά». Νίκες ιδιαίτερης σημασίας, ξεχωριστής σήμανσης και έννοιας. Επιτυχίες εντός και εκτός έδρας με διαφορετικό αντίκτυπο και βαρύτητα.
Για να μην πολυλογούμε, το νικηφόρο και επιβλητικό πέρασμα από την Τούμπα, δεν βάζει απλά τον Ολυμπιακό σε θέση μηχανοδηγού στην κούρσα τίτλου – που την έχει κάνει και εξπρές τρέχοντας ασταμάτητα με το «6 στα 6» – αλλά του… δίνει τίτλο.
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι ότι κι ότι αντίπαλος. Ειδικά για τον Ολυμπιακό, που τα μεταξύ τους ντέρμπι κουβαλούν την παραδοσιακή βεντέτα περασμένων δεκαετιών, αλλά και τους παρόμοιους όσο και διαφορετικούς κόσμους που χωρίζουν τους δύο εμβληματικούς μονομάχους βορρά και νότου. Γνωστά πράματα, αξεπέραστες καταστάσεις και βιώματα, που καθιστούν την Τούμπα το πιο ζόρικο (μακράν) γήπεδο για τους ερυθρόλευκους.
Επομένως όταν οι πρωταθλητές δεν περνούν μόνο αλώβητοι, αλλά με έντονο πανηγυρικό και καταλυτικό της ποιοτικής απόστασης τους, τόνο, από την έδρα του ΠΑΟΚ, το γεγονός σηματοδοτεί γι’ αυτούς θριαμβευτικά μελλούμενα!
Το ότι ο Ρομπέρτο έπιανε τα… άπιαστα σε 3-4 περιπτώσεις, ότι η γλώσσα της στατιστικής μίλησε με υπεροχή του ΠΑΟΚ σε αριθμούς, σε ένα 2ο ημίχρονο όπου ο γηπεδούχος είχε τον πρώτο λόγο αλλά ήταν «γκινιάρης» όπως υποστήριξαν κάποιοι κεντρικοί τίτλοι Μέσων της Θεσσαλονίκης, αθροίζουν μια εντελώς εσφαλμένη προσέγγιση δεδομένων στο ντέρμπι της Κυριακής.
Ο Ολυμπιακός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του ντέρμπι, το αφεντικό. Η ομάδα που «σκόρπισε» το πάθος, το μίσος και τις ορέξεις του Δικεφάλου στον Βαρδάρη και όλους τους ανέμους, που με τα δύο γκολ που έβαλε στο πρώτο μισό του αγώνα επιβλήθηκε κατά κράτος και όσα είδαμε μετά την ανάπαυλα – με εξαίρεση κάποια μικρά διαστήματα που παρουσίασε αδυναμία στο κράτημα της μπάλας – δεν ήταν τίποτε άλλο από τη σωστή, φυσιολογική διαχείριση ενός πολύ δύσκολου και τραχύ αγώνα. Ο οποίος μύριζε (κλασικά) μπαρούτι στο τερέν, ανεξάρτητα από την εν γένει καλή συμπεριφορά της εξέδρας.
Οι κερκίδες πράγματι ήταν «εκπολιτισμένες», αλλά ο αγωνιστικός χώρος κόχλαζε. Ήταν ναρκοπέδιο.
Κάτι η τροπή που πήρε το ματς με το σχετικά γρήγορο 0-1 του Ιντέγιε και το δεύτερο καταλυτικό χτύπημα του Μιλιβόγεβιτς αφού κάπου εκεί κρίθηκε τελεσίδικα η έκβαση του παιχνιδιού.
Κάτι τα «προστατευτικά» σφυρίγματα του Γιάχου προς τον ΠΑΟΚ, όπως και τα πρόσφατα επεισόδια στο ευρωπαϊκό ματς με τη Ντόρτμουντ που είχαν ενοχλήσει σφόδρα τον Ιβάν Σαββίδη σε σημείο που οι ταραχοποιοί γνώριζαν ότι την επόμενη φορά θα τον έβρισκαν απέναντι τους, συμμόρφωσαν την ασπρόμαυρη εξέδρα, που όποιες άγριες διαθέσεις (με το γνωστό μένος εναντίον του Ολυμπιακού) κι αν είχε, «ξενέρωσε», διαπιστώνοντας την ανωτερότητα των ερυθρολεύκων και το σάλπισμα νίκης των φιλοξενούμενων με τα δύο γκολ παρακαταθήκη στο φινάλε του α’ μέρους.
«Ασυμμόρφωτα παλιόπαιδα», απολαμβάνοντας ασυλία και ατιμωρησία από το διαιτητή, παρέμειναν πεισματικά στο γήπεδο διεθνείς ποδοσφαιριστές, όπως ο Τζαβέλλας και ο Αθανασιάδης, αλλά και οι δύο Πορτογάλοι, ο Κόστα με τον Βίτορ. Μέχρι και ο Τζιόλης, η καριέρα του οποίου ήταν πάντα εντός κόσμιων πλαισίων, «ξέφυγε»!
Το συμπέρασμα και οι απορίες είναι ότι, δυστυχώς διαιωνίζονται ανάρμοστες συμπεριφορές ίδιων και ίδιων προσώπων, κάθε που παίζουν ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό και «ψάχνεται» κανείς για το πού θα φτάσει η ιστορία! Ειδικά όταν ο Τούντορ στις δηλώσεις του, ευθυγραμμίζεται με τις γενικότερες αποστασιοποιημένες κριτικές, ομολογώντας την εμφανή ανωτερότητα του Ολυμπιακού, τότε είναι που δεν υπάρχουν απαντήσεις στο γιατί επαγγελματίες ποδοσφαιριστές συμπεριφέρονται με αυτούς τους τρόπους εναντίον συναδέλφων τους.
Μόνο οι… στολές παραλλαγής και… τα βαμμένα πρόσωπα υπό τους ήχους τυμπάνων πολέμου, έλειπαν από ορισμένους κακώς εννοούμενα «κομάντος» του ΠΑΟΚ και για τα συγκεκριμένα (πολλά, καθόλου λίγα) περιστατικά η διαιτησία του Γιάχου ήταν ξεκάθαρα ανεπαρκής. Φοβισμένη φανερά και επηρεασμένη εκτιμώ, από το σούσουρο που προηγήθηκε από την ημέρα του ορισμού του.
* Ο Μάρκο Σίλβα έδωσε για ακόμα μια φορά ρεσιτάλ σεναρίου και σκηνοθεσίας και οι παίκτες του, εφαρμογής πρωταγωνιστικών ρόλων στο γήπεδο. Ο Πορτογάλος έχει καταφέρει και παρουσιάζει έναν απολαυστικό, καθηλωτικό Ολυμπιακό μέσα σε χρόνο ρεκόρ για ένα τόσο καινούργιο υλικό που έχει στα χέρια του.
Τις αναγνώσεις του αντιπάλου και του ματς και τις προσαρμογές του στις απαιτήσεις της Τούμπας θα τις χαρακτήριζα ιδανικές. Η διαχείριση επίσης του αγώνα, με τις αλλαγές σε πρόσωπα και όπου ήταν αναγκαίο σε πλάνο. Η επιστράτευση Καμπιάσο στο χρόνο που έπρεπε για να «κλειδώσει» τη νίκη. Το πνεύμα δικαίου που τον διακρίνει, σε… δεύτερο χρόνο, σε όποιες αδικίες πιθανά να του έχουν ξεφύγει απέναντι σε ποδοσφαιριστές του, με σημείο αναφοράς τον Τζίμι Ντουρμάζ, που του υποσχέθηκε αξιοποίηση στους εντός έδρας αγώνες και σπεύδει να δώσει πρώτα σε αυτόν τα συγχαρητήρια του με τη λήξη του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει κάνει διάνα στο χειρισμό της υπόθεσης τεχνικής ηγεσίας με την πρόσληψη Σίλβα. Στην απόφαση για «ξαφνικό θάνατο» με τον Περέιρα, στην στωικότητα που επέδειξε αργότερα ώσπου να ξεκαθαρίσει η νομική πλευρά του διαζυγίου του επόμενου προπονητή του με την Σπόρτινγκ. Στην ανταπόκριση που επέδειξε η διοίκηση στις εισηγήσεις του Πορτογάλου τεχνικού για μεταγραφές και «κοψίματα» παικτών από το ρόστερ. Στην όλη εμπιστοσύνη με την οποία τον περιέβαλε προτού ακόμα αφιχθεί στην Ελλάδα και πιάσει δουλειά στο Ρέντη!
* Κασάμι και Μποτία εξελίσσονται σε μεγάλες αποκαλύψεις (για τον Σαλίνο τα έχουμε ξαναπεί ύστερα από την παρουσία του στο Champions League). Η «μαγκιά» του Σίλβα προκύπτει και από την περίπτωση του Ελβετού, ο οποίος φαίνεται πια ότι παίζει και για τον προπονητή του. Κατά συνέπεια μη ψάχνουμε αλλού για τα αίτια της μεταμόρφωσης-αναγέννησης του!
Ο Ισπανός στόπερ, εξάλλου, ύστερα από τη γκάφα του στην Ξάνθη μας διαψεύδει… πανηγυρικά. Στο Emirates και την Τούμπα συνέθεσαν ένα – δεν θα το πω απροσπέλαστο – εξαιρετικό δίδυμο. Το πρόβλημα για τους δύο υψηλόσωμους στόπερ τελικά είναι στις επιστροφές τους, στη φάση που η ομάδα πιέζει και δέχεται κόντρα επίθεση. Όταν ο Ολυμπιακός αμύνεται είναι «βράχοι». Και με κατάλληλη συνεννόηση και κάλυψη μεταξύ τους.
Πηγή: sportit.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις