Δεν είναι λίγο διάστημα τα διόμισυ χρόνια ένας άπειρος στη δουλειά σε ομάδα υψηλών απαιτήσεων εντός και εκτός Ελλάδος που ιστορικά βρέθηκε στην κόψη του ξυραφιού. Η μαλακία του Αναστασίου ήταν που δεν αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό με τη λήξη της πρώτης σαιζόν. Με το 3-0 στο Καραϊσκάκη και την κατάκτηση του κυπέλλου.

Παρέμεινε στη Λεωφόρο ο Αναστασίου και ξεβρακώθηκε. Έδειξε, λέω εγώ, ότι προπονητικά δεν παντρεύτηκε με το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Δεν είναι η πρώτη φορά που το γράφω.

Συγκεκριμένα. Ο Αναστασίου ήθελε να παίζει ο Παναθηναϊκός σαν ομάδα εξουσίας. Ποδόσφαιρο επιθετικό. Ολλανδικής σχολής. Ο Παναθηναϊκός, όμως, με το ρόστερ που διαθέτει τα τελευταία χρόνια, στη μετά την πολυμετοχικότητα εποχή, είναι λάθος να παίζει σαν... Παναθηναϊκός.

Να το προχωρήσουμε. Κακώς η κριτική που γινόταν στον Παναθηναϊκό περιοριζόταν στις αδυναμίες της άμυνας, μάλιστα στην ανεπάρκεια συγκεκριμένων αμυντικών. Επαναλαμβάνω ότι το πρόβλημα είναι θέμα ρόστερ. Γενικώτερο είναι το πρόβλημα. Όλη η ομάδα επί Αναστασίου δεν έχει καλή αμυντική λειτουργία και γι' αυτό πλήρωναν τα σπασμένα τα μπακ, τα σέντερ-μπακ.

Η επιμονή του Αναστασίου ήταν να παίζει ανοικτά με παίκτες μετριότητες. Κι εδώ μπαίνει το κρίσιμο ερώτημα. Ο νέος προπονητής θα «εκθέσει» τον προηγούμενο; Ο Παούνοβιτς, δηλαδή, θα βάλει άλλη ποδοσφαιρική σκέψη, άλλες ιδέες στον Παναθηναϊκό; Θα παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητες των παικτών, το ερώτημα, οπότε θα υποχρεωθεί να αλλάξει το σύστημα της ομάδας.

Ο Παούνοβιτς καλείται μ' αυτούς τους παίκτες που έχει ο Παναθηναϊκός να παρουσιάσει καλύτερα αποτελέσματα απ' εκείνα με προπονητή τον Αναστασίου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ο Σέρβος να κάνει αλλαγές τακτικής. Χωρίς να ξεμπροστιάσει τον Αναστασίου, δηλαδή.

Ποιος έπεισε τον Αλαφούζο να τελειώνει με τον Αναστασίου, αποκαλύπτει ο   apodytiriakias.gr