Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για το προσωπικό στοίχημα που φέρνει το 2016 στον Πορτογάλο προπονητή ώστε να κερδίσει σύμφωνο μακράς συμβίωσης στου Ρέντη
Για τον Ολυμπιακό του 2016 ο πλέον βασικός στόχος είναι να διαγράψει από τη μνήμη του τις όποιες αρνητικές παραστάσεις τον ακολουθούν από το πρόσφατο παρελθόν του στο Europa League και να συντηρήσει το ευρωπαϊκό όνειρο της σεζόν όσο πάει. Όσο βγάλει. Όσο προχωρήσει.
Η αμέσως επόμενη προτεραιότητα στο λιμάνι, με το που σβήσει η λάμψη από τα λαμπιόνια και διαλυθεί στον αέρα η χρυσόσκονη των γιορτινών ημερών, είναι να βρει κίνητρο η ομάδα για να βγάζει ενέργεια στο γήπεδο. Να παίζει την μπάλα της και να τη χαίρεται ο κόσμος της, ανεξάρτητα από το αν έχει κριθεί από καιρό ο τίτλος, αν υπάρχει το κίνητρο ενός ντέρμπι, είτε αγωνίζεται μέσα είτε έξω, αν ο αντίπαλος λέγεται Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ ή… Πέρα Κλουμπ.
Ο Μάρκο Σίλβα καλείται να ξεχωρίσει από τους προκατόχους του. Να διαφοροποιηθεί από Μίτσελ και Περέιρα, που στο δεύτερο μισό της χρονιάς είχαν παραδοθεί μαζί με την ομάδα σε μια πορεία η οποία λες και κατευθυνόταν από… κάποιον αόρατο πιλότο. Ο Ίβηρας τεχνικός πρέπει να προκαλέσει νέα ενδιαφέροντα να «ανακαλύψει» καινούργιους, μικρούς και μεγάλους στόχους για την ομάδα και για τους ποδοσφαιριστές του ατομικά, από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Η αγωνιστική και ψυχολογική προετοιμασία των παικτών, η σύνθεση της ατμόσφαιρας των αποδυτηρίων είναι άλλωστε πάντοτε ευθύνη, ρόλος και έργο του προπονητή. Ο αντικατοπτρισμός του συνόλου της προεργασίας των αγώνων φαίνεται στο γήπεδο και από το ταμείο των εντυπώσεων άλλωστε θα εξασφαλίσει ο Πορτογάλος το μακρόπνοο συμβόλαιο κατοικίας του στο Ρέντη.
Για να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός ο πρωταθλητής το Φεβρουάριο στο Europa και σε πρώτη φάση να υπερπηδήσει το εμπόδιο της Άντερλεχτ, κακά τα ψέματα, δεν χρειάζεται ούτε… σοβατίσματα ούτε… γιρλάντες και μπιχλιμπίδια. Το υλικό του είναι ικανό και αρκετό υπό προϋποθέσεις, συνθήκες και θετική συγκυρία καταστάσεων και γεγονότων, να περάσει και έναν και δύο γύρους. Αναλογιστείτε και αναρωτηθείτε, τι παραπάνω διέθετε πέρυσι η Ντνίπρο, πόσο καλύτερες ήταν λίγο παλιότερα, από τον Ολυμπιακό, ένα σωρό ομάδες (Ρέιντζερς, Σέλτικ, Αλαβές, Φούλαμ, Μπράγκα) που διακρίθηκαν ή χρίστηκαν και φιναλίστ ακόμα;
Πόσο «άπαιχτη» είναι βρε αδερφέ, η Σεβίλλη τέλος πάντων, που παίρνει δυο χρόνια «σπίτι της», στην Ανδαλουσία, την κούπα! Και το ερώτημα δεν είναι υπερβολικό για τους Ισπανούς όταν από τα νύχια του Ολυμπιακού, στο Φάληρο τουλάχιστο, δεν έχουν γλιτώσει η Ατλέτικο Μαδρίτης και πολλές άλλες «φανταχτερές» ομάδες σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ.
Κατά συνέπεια η πρώτη σκέψη στον Πειραιά είναι να μην αποδυναμωθεί η ομάδα και να ξεσκαρτάρει το έμψυχο περιβάλλον ο Σίλβα, κατά τα ειωθότα τα ευρωπαϊκά. Όπου συναντά κανείς ευκίνητα σχήματα, ευέλικτα ρόστερ, τα οποία δεν ξεπερνούν τους 21-22 ποδοσφαιριστές.
Η πιθανότητα να παραχωρηθεί «ενδεκαδάτος» παίκτης θα αποτελέσει έκπληξη αν πάρει σάρκα και οστά στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο και θα συμβεί μόνο αν… οι μάγοι φέρουν μετά-Χριστουγεννιάτικο δώρο-πρόταση στα γραφεία της πλατείας Αλεξάνδρας.
Δεν με εκπλήσσει η αρνητική στάση του Ολυμπιακού στις κυοφορούμενες προσεγγίσεις διαφόρων ευρωπαϊκών κλαμπ για παίκτες σαν τον Ελαμπντελαουί ή τον Μαζουακού ή ακόμα και αν θα προκύψουν – όπως το περασμένο καλοκαίρι – πόθοι απόκτησης του Ρομπέρτο, του Κασάμι ή του Μιλιβόγεβιτς. Ειδικά μάλιστα για τον Σέρβο μέσο ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι ιεραρχικά ο επόμενος του Φορτούνη σε επίπεδο προσφοράς στους ερυθρόλευκους σε αυτό το πρώτο μισό της σεζόν.
Όπως επίσης δεν απορώ σε ποσά σαν αυτό των 10 εκατομμυρίων ευρώ που ακούγεται ότι πρόκειται να χτυπήσει από Premier μεριά την πόρτα της ελληνικής ομάδας ως πρόταση για τον Ομάρ.
Αλήθεια περιμέναμε ποτέ ότι ο Σάμαρης θα κόστιζε ένα «δεκάρικο» στην Μπενφίκα; Ότι η μεταπήδηση του Φέισα στους «Αετούς» θα έφτανε τα 5 εκατομμύρια; Ότι οι Μήτρογλου και Μανωλάς θα έκαναν μεταγραφές σε Αγγλία και Ιταλία έναντι 15 «μυρίων» έκαστος;
Και φυσικά αν τελικά υπάρξει επίσημη κρούση – και όχι φημολογούμενη διάθεση κατάθεσης ενός ποσού της τάξης των 10.000.000 ευρώ – της Γουέστ Χαμ ή οποιουδήποτε άλλου ενδιαφερόμενου για τον Ομάρ σε αυτά τα οικονομικά επίπεδα, θα ήταν… παραφυσικό ένα «όχι» του Ολυμπιακού. Σε τέτοια δεν αρνείσαι. Είναι δώρα από τον ουρανό. Τα καλοδέχεσαι και προχωράς παρακάτω. Κι ας μην υπήρχε εξ’ αρχής σχέδιο παραχώρησης του παίκτη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία, ευημερία, ελπίδα και δύναμη! Να πατάμε γερά όλοι στα πόδια μας για να έχουμε τη διάθεση να κοντραριζόμαστε ποδοσφαιρικά και «χρωματικά».
Πηγή: sportit.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις