Το ερώτημα που ακολουθεί είναι ρητορικό ή τέλος πάντων είναι ένα ερώτημα του οποίου την απάντηση δεν την ξέρει αυτή τη στιγμή κανένας. Επίσης είναι ένα ερώτημα που έχω ξανακάνει πριν από αρκετές εβδομάδες, λίγες μέρες αφού ήρθε ο Στραματσόνι στον Παναθηναϊκό και ξεκίνησε η κουβέντα για αυτούς που «έπρεπε» να φύγουν κι αυτούς που ξεκίνησαν να έρχονται: είμαστε σίγουροι ότι ο Αντρέα Στραματσόνι, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να φτιάξει τον Παναθηναϊκό της επόμενης μέρας; Με άλλα λόγια, είμαστε σίγουροι (δημοσιογράφοι, οπαδοί, Διοίκηση) ότι ο Ιταλός προπονητής θα είναι στην ομάδα και μετά τον Μάιο;

Προσοχή, δεν λέω ότι πρέπει να μείνει ή πρέπει να φύγει, ότι είναι ο καταλληλότερος όλων ή δεν είναι. Αυτό θα το αξιολογήσουμε στο τέλος της αγωνιστικής σεζόν, όπου και θα κάνουμε ταμείο. Και θα δούμε, πέρα από τη θέση που θα τερματίσει η ομάδα και πού θα βρεθεί όταν ολοκληρωθούν τα play-offs, και μερικά ακόμα πράγματα – κατά τη γνώμη μου ακόμα πιο σημαντικά: θα έχει προοδεύσει η ομάδα ως τότε; Θα έχει καταλήξει σε έναν σταθερό κορμό; Θα έχει αξιοποιηθεί το ρόστερ, το οποίο εμπλουτίστηκε σημαντικά και ποσοστικά και ποιοτικά το Γενάρη; Θα έχει καταφέρει ως τότε ο κόουτς να αποδείξει ότι μπορεί τόσο να «διαβάζει» ένα ματς πριν αυτό ξεκινήσει, όσο και να αλλάζει πράγματα προς το καλύτερο κατά τη διάρκειά του, με αλλαγές τόσο προσώπων όσο και συστήματος όταν χρειάζεται; Θα έχει βρεθεί αντίδοτο ως τότε στο πρόβλημα δημιουργίας και ανάπτυξης που παρουσιάζει η ομάδα και δυσκολεύεται τόσο πολύ να βάλει γκολ; Αυτή είναι η κουβέντα που πρέπει να γίνει και φυσικά δεν έχει κανένα νόημα να γίνει τώρα, εν θερμώ, μετά από ένα ακόμα ντέρμπι όπου η ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει.

Από την άλλη, όταν η διοίκηση στηρίζει έναν προπονητή έμπρακτα, δηλαδή όχι μόνο με δηλώσεις στήριξης αλλά και δίνοντάς του τη δυνατότητα να διαλέξει τους παίκτες που επιθυμεί, πρέπει να είναι όσο πιο σίγουρη γίνεται ότι αυτός είναι ο κατάλληλος και με αυτόν θα πορευτεί όχι για 6 ή 7 μήνες, αλλά με μεγαλύτερη προοπτική. Διαφορετικά, θα ζήσουμε το παράδοξο να έχει φύγει ο Γιάννης Αναστασίου, να έχει έρθει ο Στραματσόνι και να έχει κάνει τις δικές του επιλογές στην 11άδα ή γενικά στην ομάδα: μέσα ο Μέστο, ο Μολέντο, ο Καλτσάς, ο Βλαχοδήμος, ο Μπουμάλ πριν τραυματιστεί, ο Ζέκα αμυντικό χαφ, ο Εσιέν εσωτερικός μέσος, ο Πράνιτς αριστερό μπακ, Εβαντζελίστα και Μαμούτε ήρθαν και βρίσκουν χρόνο συμμετοχής, όπως βρίσκει και ο Λουντ, έφυγε ο Μπούρμπος και ο Νίνης, «εξαφανίστηκε» ο Νάνο και ο Χουχούμης, παίζει ελάχιστα ως καθόλου ο Λαγός, χρησιμοποιείται σχετικά λίγο ο Βιγιαφάνες, παίκτης που «τρέλανε» τον Στραματσόνι και ζήτησε ο ίδιος να αποκτηθεί. Και μετά από όλα αυτά, τα φύγε εσύ – έλα εσύ, να «ανακαλύψουμε» (εμείς, εσείς, η Διοίκηση) ότι δεν κάνει ο Στραματσόνι και να έρθει άλλος, που προφανώς θα κάνει τις δικές του επιλογές και προσθαφαιρέσεις, που κάποιοι από τους υπάρχοντες δεν θα του κάνουν και θα ζητήσει να έρθουν κάποιοι παίκτες της αρεσκείας του. Θα έχουμε κι άλλη «σκούπα» τότε;

Στα δυο τελευταία ματς του Παναθηναϊκού, δυο ντέρμπι (ένα εντός με ΠΑΟΚ και ένα εκτός με ΑΕΚ), ο απολογισμός ήταν μια ισοπαλία και μια ήττα. Ήταν δυο παιχνίδια που έμοιαζαν κομμένα και ραμένα στα μέτρα του, στη Λεωφόρο προηγήθηκε 2-0 και «κατάφερε» να ισοφαριστεί σε 2-2. Και στο ΟΑΚΑ είχε ευκαιρίες, μομέντουμ, πλήρη έλεγχο του αγώνα για ένα μεγάλο διάστημα και τελικά έχασε από το φάουλ του Βάργκας. Κοινός παρανομαστής και των δυο ματς, ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε απέναντι σε δυο ομάδες με πολλές ελλείψεις και περιορισμένες λύσεις, όπως επίσης και ότι ο Στραματσόνι με τις αλλαγές που έκανε περισσότερο προβλημάτισε (την ομάδα, τους παίκτες του, τον κόσμο, τους δημοσιογράφους) πατά τη βοήθησε. Και όλα αυτά δημιουργούν έναν προβληματισμό.

Αρκεί ο προβληματισμός να είναι γόνιμος και δημιουργικός και να μην υπάρχει η κλασσική απαξίωση, το μόνιμο ανάθεμα και οι παντοτινοί επικριτές που ονειρεύονται άλλες εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ως εκ τούτου κράζουν για να κράξουν, χωρίς να έχουν καμία ουσιαστική και βιώσιμη λύση για το αύριο. Είπαμε, σε μια χρονιά όπου χάθηκαν με τη σειρά όλοι οι στόχοι (Ευρώπη, πρωτάθλημα, κύπελλο) και απέμεινε μόνο η πρωτιά στα play-offs, όχι φυσικά με ευθύνη του Στραματσόνι σε ό,τι έχει να κάνει με την Ευρώπη και το πρωτάθλημα τουλάχιστον, δεν έχει νόημα να αποδίδονται ευθύνες κάθε εβδομάδα σε κάποιον, αλλά να περιμένουμε και να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια. Και μετά θα έχουμε και τον χρόνο και την ηρεμία να συζητήσουμε για το τι πρέπει να γίνει.

Πηγή: sportit.gr

Στραματσόνι Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague SPORTS