Κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί τέτοιο ντεμπούτο για τον Βλάνταν Ίβιτς. Όχι ότι πρόλαβε να αλλάξει και πολλά πράγματα από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία, αλλά κάνοντας το αυτονόητο κατάφερε να παρουσιάσει ένα σύνολο που έκανε το καλύτερο φετινό πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟΚ.

Η επιλογή να χρησιμοποιήσει 4-3-3 έδωσε στον ΠΑΟΚ την μεσαία γραμμή, από το πρώτο λεπτό, συνδυάζοντας την ηρεμία με τα τρεξίματα των Κατσε και Χαρίσση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αιφνιδιαστεί ο αντίπαλος, που θα αν είχε τον Κυριακίδη σε χειρότερη μέρα τότε θα έβγαινε νοκ άουτ πολύ νωρίτερα. Τελικά ο ΠΑΟΚ παρότι έχασε τέσσερις καθαρές φάσεις για γκολ βρήκε τη στιγμή για να πετύχει το γκολ, χωρίς να πληρώσει τον νόμο του ποδοσφαίρου.

Κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σε μία στιγμή που θα μπορούσε να κάνει κοιλιά, να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Χωρίς να απειληθεί ιδιαίτερα, με την καλή οργάνωση στο παιχνίδι του, παρέμεινε απειλητικός αποτέλεσμα να έρθει και το δεύτερο τέρμα από τον Κλάους και να πάρει ξεκάθαρο προβάδισμα.

Για το δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Παρά μόνο να εκθειάσουμε την προσπάθεια και των 22 ποδοσφαιριστών που ήταν στο γήπεδο, μιας και ο αγωνιστικός χώρος ήταν απάνθρωπος και δεν γινόταν να παιχτεί ποδόσφαιρο.

Για τον Βλάνταν αυτό που μπορεί κάποιος να πει σε πρώτη φάση είναι ότι, έχει την αύρα. Και τι εννοώ; Ο ΠΑΟΚ μπαίνει πολύ καλά στο παιχνίδι, κάτι που σπάνια είδαμε να συμβαίνει φέτος. Κι αυτό είναι δική του δουλειά. Παρότι δοκίμαζε όλη την εβδομάδα σχήμα με τον Μαλεζά, επέλεξε τον Βίτορ επειδή έχει καλύτερα πατήματα.

Η πρώτη του αλλαγή, επίσης, αυτή του Κοροβέση αντί του Πέλκα, έδωσε στην ομάδα το τρίτο τέρμα. Σίγουρα το ντεμπούτο του είναι ιδανικό όμως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, από την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, ότι αυτό που μετράει στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι διάρκεια.

Το πρόγραμμα τον ευνοεί για τις νίκες, χρειάζεται όμως και συγκέντρωση παράλληλα με την πολλή δουλειά για να αλλάξει η νοοτροπία μίας ομάδα, που έχασε τόσα πολλά από αβίαστα λάθη μέσα στη σεζόν.

Metrosport