Ένα 24ωρο και κάτι ψιλά. Τόσο κράτησε η αγωνιώδης προσπάθεια αρθρογράφων και ρεπόρτερς να ξεπλύνουν το κάζο Μοντανιέ. Οτι ναι μεν η ΑΕΚ έπαθε επικοινωνιακό στραπάτσο, αλλά δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου. Γράφει ο Κώστας Καίσαρης
Οτι πάνω κάτω τα ίδια γίνανε με τον Πογιέτ, αλλά ο Στέλιος Μανωλάς σήκωσε το Κύπελλο. Εις μάτην.
Κι όχι επειδή στο πατ κιούτ και στο πιτς φιτίλι ανεσύρθη ως λαγός από το καπέλο ο Τιμούρ Κετσπάγια. Εις μάτην, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για επικοινωνιακή στήριξη. Οχι ειδικά στην ΑΕΚ, αλλά γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ενα ιδιαίτερα μικρό και περιορισμένο ποδόσφαιρο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μικρύνει κι έχει μικρύνει δραματικά. Οι πελάτες αυτοί που πάνε στο γήπεδο, αυτοί που είναι ενεργοί σαν οπαδοί ή σαν φίλαθλοι, είναι λίγοι. Ελάχιστοι μπορείς να πεις, σε σχέση με τα μεγέθη των ομάδων.
Το να έχει ο Παναθηναϊκός 7.645 μέσο όρο εισιτηρίων πρόκειται για ξεφτίλα. Κι όταν μάλιστα το 50% και πλέον απ' αυτούς είναι οι οργανωμένοι. Να δικαιολογηθούν δηλαδή στην ΑΕΚ για το φιάσκο Μοντανιέ, σε ποιους; Στην Ορίτζιναλ; Τα εκατομμύρια των οπαδών που δήθεν έχουν οι αποκαλούμενες μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα είναι στα χαρτιά. Λογιστικά. Στη θεωρία. Στην πράξη είναι ανύπαρκτοι. Ενεργοί οπαδοί, που να δίνουν τρία τάλιρα για να πάνε στο γήπεδο, δεν υπάρχουν. Ούτε καν ένα φράγκο δεν δίνουνε, για να αγοράσουνε αθλητική εφημερίδα.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες των σάιτ ανήκουν στις κατηγορίες των αργόσχολων και των καβλαντιστών. Δεν πρόκειται για πελάτες. Τζαμπατζήδες είναι. Οπως στο τζάμπα μ' έναν φραπέ τη βγάζουνε όλοι αυτοί που βλέπουνε τα παιχνίδια της ομάδας τους στις καφετέριες. Και στο φινάλε, ποιο ήταν το περίεργο ή το πρωτότυπο με τον Μοντανιέ; Αυτή η δουλειά τραβάει σκοινί κορδόνι στην ΑΕΚ. Υπάρχει άλλη ομάδα με τέσσερις προπονητές στη σεζόν; Ούτε η Καλλονή. Να ξεκινήσουνε με Δέλλα, να τελειώσουνε με τον Παναγιωτάρα, ενώ ενδιαμέσως είχανε προκύψει ο Πογιέτ κι ο Μανωλάς. Εχουνε όλα αυτά ποδοσφαιρική λογική; Μπαρμπούτι, ναι. Ποδόσφαιρο, όχι. Ζαριές ρίχνανε στην ΑΕΚ όλη τη σεζόν.
Τη μία μετά την άλλη. Ή μήπως έχει ακουστεί ξανά προπονητής επιπέδου Πογιέτ για έξι μήνες; Ολες οι ζαριές όμως ήτανε καλές. Ούτε μία άσχημη. Εξι-πέντε με τον Πογιέτ κι εξάρες με τον Μανωλά στον τελικό. Τέλος καλό, όλα καλά. Θα πει κάποιος, κι αν η ΑΕΚ έτρωγε τρία τεμάχια από τον Ολυμπιακό στον τελικό, ποιος θα είχε την ευθύνη για την απόλυση Πογιέτ, την επιλογή Μανωλά; Μύτη δεν θα άνοιγε, λέει η ταπεινότητά μου. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι εύκολο. Σχεδόν έναν χρόνο την είχε βγάλει ο Σταυρίτο ο Αδαμίδης με τα παραμύθια στην ΑΕΚ. Με τον Κιθ Χάρις, τον επενδυτή από την Αγγλία και τον μπρούκλη τον Βιντιάδη με το ιδιωτικό αεροπλάνο.
Ή μήπως είχε κρατήσει λίγο το σότο με τον Τσάκα στον Παναθηναϊκό; Ο κόσμος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και λίγος είναι και ψήνεται εύκολα. Οι δε οργανωμένοι, έτσι και τους κάνεις τα κέφια, είναι στο «πετάει ο γάιδαρος, πετάει». Οπως αναφέρει άλλωστε και η παροιμία των Νήσων Μπαρμπάντος, «όταν τρώνε, δεν μιλάνε». Πολύ φασαρία, λοιπόν, για το τίποτα. Για να αποδειχθεί με την περίπτωση Κετσπάγια, ότι στην τελική ούτε διευθυντές του ποδοσφαιρικού τμήματος χρειάζονται ούτε τεχνικοί διευθυντές. Με δεδομένο ότι η Κύπρος είναι ελληνική, ψωνίζεις παπούτσι από τον τόπο σου και καθάρισες.
Θυμάμαι τι είχα γράψει όταν είχε ξεκινήσει τα ταξίδια ο Ντούσαν Μπάγεβιτς για προπονητή: «Σε ποια γλώσσα θα μιλάει»; Και δεν ήταν μόνο αυτό: Ποια είναι η σχέση του Μπάγεβιτς με το σύγχρονο ποδόσφαιρο; Ποια είναι η εμπειρία του σε τέτοιου είδους δουλειές; Να διαπραγματευθεί, να αξιολογήσει και να κοστολογήσει την προσωπικότητα του όποιου Μοντανιέ έχει απέναντί του. Ηταν κάτι που το είχε ξανακάνει και το ήξερε; Οχι. Οταν το έκανε για πρώτη φορά στα 68 του χρόνια, τι πιθανότητες είχε για να το κάνει σωστά; Αυτά.
Αν ήταν πρώτη επιλογή τους ο Κετσπάγια, θα τον είχαν κλείσει εδώ κι έναν μήνα
Κι είναι προφανές ότι στην ΑΕΚ υποχρεώθηκαν να πάρουν έναν προπονητή που δεν ήταν στα πλάνα τους. Επειδή υποχρεώθηκαν να βρουν προπονητή μέσα σε 24 ώρες. Λάθος. Δεν θα χανότανε ο κόσμος αν καθυστερούσανε μια εβδομάδα. Πουθενά στα πλάνα της ΑΕΚ για προπονητή δεν υπήρχε το όνομα Τιμούρ Κετσπάγια. Ο Αουραμπαρένα ήταν η δεύτερη επιλογή κι ο Γερμανός Φινκ. Αναφορά για Κετσπάγια δεν υπήρχε. Εναν προπονητή που ήταν ελεύθερος, φτηνός, δεν είχε άλλη πρόταση κι αν χτύπαγε το τηλέφωνό του κι ήτανε ο Μπάγεβιτς, θα ερχότανε στην Ελλάδα από την Κύπρο τρέχοντας. Κολυμπώντας. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Οπως κι ήρθε.
Αν ήτανε άλλωστε επιλογή τους ο Κετσπάγια, θα τον είχανε κλείσει εδώ κι έναν μήνα. Ο Κετσπάγια προέκυψε σαν λύση της τελευταίας στιγμής: «Πρέπει να βρούμε προπονητή την Κυριακή και να υπογράψει τη Δευτέρα». Τέτοια περίπτωση υπήρχε στην Ελλάδα ο Βαγγέλης Βλάχος και στην Κύπρο ο Κετσπάγια. Μια ακόμα ζαριά δηλαδή μετά το εξαμηνιαίο συμβόλαιο του Πογιέτ και τον Στέλιο Μανωλά. Κι όσο κάποιος έχει ρέντα, δεν έχει κανένα πρόβλημα να ρίχνει τη μια ζαριά μετά την άλλη. Μ' αυτήν ακριβώς τη λογική έγινε η επιλογή του προπονητή στην ΑΕΚ. Στο ό,τι κάτσει. Αν δεν κάτσει, τον διώχνουμε και πάμε γι άλλα. Οπως πήγανε γι' άλλα δύο φορές πέρυσι. Οσο για τα δυο χρόνια διαρκείας του συμβολαίου που ανακοινώθηκαν, όπως έχει πει ο Πλάτωνας, «τα συμβόλαια γίνονται για να σπάνε».
Δύσκολο έως αδύνατο να σηκώσει το βάρος της ΑΕΚ
ΜΑΪΟΣ ήτανε πέρυσι, όταν εδώ στο «Goal» είχα βγάλει άχρηστο τον Αρνεσεν. Εχοντας γράψει επί λέξει: «Απατεώνα δεν μπορείς να τον πεις, αλλά τυχοδιώκτη σίγουρα». Και τον Αύγουστο ότι «οι μεταγραφές που έκανε είναι υπερκοστολογημένες και όχι κάτι το αξιόλογο». Κι επιβεβαιώθηκα στον πόντο. Ετσι πάει. Οταν τολμάς να γράψεις κάτι, παίρνεις και το ρίσκο. Και το γράφεις όχι επειδή είδες όνειρο ή επειδή θέλεις να κάνεις κακό στην ομάδα, αλλά επειδή αυτό λέει το ρεπορτάζ. Πάμε τώρα στο προκείμενο και στον Τιμούρ Κετσπάγια. Που ούτε τυχοδιώκτης είναι ούτε απατεώνας.
Επαγγελματίας είναι και την ξέρει τη δουλειά. Το ειδικό του βάρος, όμως, είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Σαν προσωπικότητα, δηλαδή, για να πάρει στις πλάτες του ένα μέγεθος σαν την ΑΕΚ. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Το λένε αυτοί που έχουν συνεργαστεί μαζί του. Οπως το λένε κι αυτοί που έχουν γνώση της δουλειάς του. Εδώ θα σας κάνω την αποκάλυψη. Το όνομα Τιμούρ Κετσπάγια έπεσε εφέτος στο τραπέζι για τον ΠΑΟΚ. Εχοντας μάλιστα το τεράστιο πλεονέκτημα ότι, σαν Γεωργιανός που είναι, γνωρίζει τη γεωργιανή γλώσσα. Να συνεννοείται δηλαδή με τον Ιβάν, που είναι επίσης Γεωργιανός, απευθείας. Χωρίς Δραγουμάνο.
Ο Σαββίδης, όμως, για τη συγκεκριμένη περίπτωση ρώτησε, έμαθε και απέρριψε. Εχοντας δουλέψει στην Κύπρο κι ένα φεγγάρι στον Ολυμπιακό, εύκολο είναι να μάθεις περί τίνος πρόκειται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στον Ολυμπιακό απολύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου και δεν πρόλαβε να κάνει παρέλαση. Οπως εφέτος δεν κατάφερε να βγάλει τη χρονιά στον ΑΠΟΕΛ. Αήττητος ήτανε, στο +4 ήτανε στη βαθμολογία των πλέι οφ και τον σφουγγαρίσανε την 21η Απριλίου, επειδή αποκλείστηκε από τον τελικό του Κυπέλλου στα πέναλτι. Δύσκολο έως αδύνατο να σηκώσει το βάρος της ΑΕΚ.
Ερώτηση: Ο Θωμάς πήγε και τους βρήκε ή αυτοί πήγανε και του χτυπήσανε την πόρτα;
Αισθάνομαι βαθύτατα προβληματισμένος και οργισμένος. -Γεώργιος Α. Παπανδρέου.
Πηγή: εφημερίδα Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις