Γράφει ο Κώστας Καίσαρης...

Μέχρι και ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι μέσα στo κόλπο. Δεν είναι εύκολο να ανατρέψει το 0-1, αλλά έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει. Ενα γκολ θέλει να βάλει. Οποτε το βάλει. Να πούμε δυο λόγια για τα παιχνίδια της Πέμπτης. Είδα ολόκληρο τον Παναθηναϊκό και το δεύτερο ημίχρονο της ΑΕΚ.

Και ιδού το οξύμωρον του πράγματος: Σαράντα εννιά λεπτά, μαζί με τα χασομέρια στο Σεντ Ετιέν-ΑΕΚ, και δεν έγινε μία φάση. Δύο ομάδες με ιδιαίτερα περιορισμένη ποιότητα. Και όμως. Το ματς σε κράταγε να το δεις. Δεν κοίταγες κάθε λίγο και λιγάκι στο ρολόι την πουτάνα την ώρα που δεν πέρναγε. Είχε τρεξίματα, είχε πάθος, είχε μονομαχίες.

Είχε μια ΑΕΚ που σου άρεσε να τη βλέπεις. Με ποδοσφαιριστές που τα έδιναν όλα. Που πολεμάγανε την κάθε φάση. Που πιάνανε τον αντίπαλο από το λαρύγγι. Φτωχή σε ποιότητα αυτή η ΑΕΚ. Ειδικότερα στην επίθεση. Σε έψηνε όμως η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών της.

Το κοντράστ σε σχέση με τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, που είχανε κατέβει την Τρίτη με τη Χαποέλ λες και παίζανε φιλικό, ήταν μεγάλο. Αντιθέτως δεν ψήθηκα από τον Παναθηναϊκό. Κι αυτοί προσπαθήσανε, κι αυτοί είχανε μια σχετική φρεσκάδα στο παιχνίδι τους, αλλά τους περίμενα καλύτερους. Είναι εμφανές, ωστόσο, ότι έχουν περιθώρια βελτίωσης.

Είναι κι αυτή η μανία που έχει ο Στραματσόνι να τα μπερδεύει συνέχεια. Ντε και καλά να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό. Κάτι το πρωτότυπο. Αυτή η μανία να ανακατεύει συνέχεια την τράπουλα. Στα καλά καθούμενα κατεβαίνει κόντρα στην ΑΪΚ, μέσα στο γήπεδό του, με τρεις στόπερ. Στον επόμενο γύρο, δηλαδή, που θα έχει απέναντί του καλύτερη ομάδα, θα κατέβει με πέντε σέντερ μπακ; Παρά ταύτα τα θέματά του στην άμυνα τα είχε. Οι ομάδες οφείλουν να έχουν αγωνιστική ταυτότητα. Να δουλεύουν ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο. Δεν γίνεται να αρχίζεις τις αλχημείες (βγάζουμε στόπερ, βάζουμε δεκάρι) με το... καλημέρα στο πρώτο ματς της σεζόν. Δεν είναι μπάσκετ το ποδόσφαιρο να γυρίζεις την αμυνα από μαν-του-μαν σε ζώνη.

Ολοι, λοιπόν, είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης, αλλά για κανέναν δεν θα είναι εύκολο. Η ΑΕΚ με το μηδέν-μηδέν κέρδισε σε ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Πήρε πόντους ο Κετσπάγια (φωτό). Ο κόσμος ζεστάθηκε. Θα πάει στο γήπεδο στη ρεβάνς. Δεν θα είναι εύκολο όμως. Να δούμε, δηλαδή, αν θα είναι τόσο εύκολο για τον Τσιγκρίνσκι στο ανοιχτό γήπεδο όσο προχθές. Κι αν φάει ένα γκολ, η ΑΕΚ θα πρέπει να βάλει δυο. Το ένα-μηδέν του Παναθηναϊκού απέναντι σε μια ομάδα με τα λίγα κυβικά της ΑΪΚ είναι καλό αποτέλεσμα. Ενα γκολ όμως είναι. Αν το φας, όποτε κι αν το φας, είτε στην αρχή είτε στο τέλος, η ψυχολογία γυρίζει τούμπα. Απειρη ομάδα η ΑΪΚ, αλλά έχει τρεξίματα και ενέργεια. Αμυντικά ο Παναθηναϊκός δεν σε ψήνει και κατά συνέπεια θα πρέπει στο μυαλό του να έχει το γκολ. Κι έχει τα εργαλεία για να σκοράρει. Και να σχολάσει ο γάμος δηλαδή, γιατί για να φάει τρία γκολ απ' αυτή την ομάδα δεν γίνεται. Για τον ΠΑΟΚ τα έχουμε ξαναπεί. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση. Ενενήντα λεπτά, όταν έχεις σκορ πρόκρισης στα χέρια σου, είναι πολλά. Το θέμα για τον ΠΑΟΚ είναι να μην το παρακάνει στη σκοπιμότητα. Δεν είναι καλό να είναι η μπάλα συνέχεια στα πόδια του αντιπάλου. Και οι πέντε ρεβάνς θα είναι εντελώς διαφορετικά παιχνίδια. Μιλάμε για παιχνίδια του ενός γκολ. Κι όποτε μπει. Κανένας δεν θα βιάζεται. Οταν το πρώτο ματς είναι στο 0-0, στο 1-1 και στο 1-0, αυτό που προέχει στη ρεβάνς είναι να μην το φας. Οσο δεν το τρως είσαι εντός κόλπου. Αυτός που θέλει το ένα γκολ, δηλαδή, δεν έχει κανέναν λόγο να βιαστεί. Ενενήντα λεπτά στο ποδόσφαιρο είναι μια ζωή. Αυτά.

Η τηλεόραση θέλει πρώτα αγάπη και ψυχή.
-Χριστίνα Λαμπίρη

Είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός επί Μαρινάκη μπαίνει σε τέτοιο ζόρι
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, λοιπόν, έχουν δημιουργήσει προσδοκίες πρόκρισης, ενώ ο Ολυμπιακός είναι στο... κόκκινο. Στην υποχρέωση της πρόκρισης. Στον Παναθηναϊκό, αν αποκλειστούν από την ΑΪΚ με ένα-μηδέν στο πρώτο ματς, δεν πρόκειται να το αντέξουν. Δεύτερη κολλητή Καμπάλα θα πέσει βαριά. Στον ΠΑΟΚ έχουν ξαναπέσει σε τέτοια περίπτωση: Ενα-ένα εκτός έδρας με τη Σάλκε και αποκλεισμός μέσα στην Τούμπα. Κι αν ξανακάτσουνε στην κέντα, κάτι θα βρούνε να πούνε: «Καινούργια ομάδα είμαστε. Ο Ιβιτς δεν έχει πείρα ως προπονητής και η φανέλα του Αγιαξ ζυγίζει πολύ περισσότερο στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο».

Στην ΑΕΚ έτσι και μυρίσουνε τον κρίνο στη ρεβάνς, θα βρούνε τον τρόπο να τα μπαλώσουνε: «Ετσι ή αλλιώς η Σεντ Ετιέν ήταν το φαβορί, η ομάδα είχε να παίξει πέντε χρόνια στην Ευρώπη, συνεχίζουμε». Στον Ολυμπιακό τα έχει πει ήδη από πριν ο Βαγγέλης: «Ή πρόκριση ή Κούγκι». Είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός επί Μαρινάκη μπαίνει σε τέτοιο ζόρι. Το 2010, πριν από έξι χρόνια, είχε αποκλειστεί από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και το σοκ ήταν μεγάλο.

Εφυγε ο Λίνεν, ήρθε ο Βαλβέρδε. Εκείνη την εποχή, όμως, ο Ολυμπιακός ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Δεν είχε χαθεί ο κόσμος επειδή έμεινε έξω από το Γιουρόπα. Ο Ολυμπιακός σήμερα είναι στο άλογο καβάλα. Είναι ο έξι φορές σερί πρωταθλητής. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία πέντε χρόνια τους έχει κερδίσει όλους στην Ευρώπη: Γιουνάιτεντ, Αρσεναλ, Γιουβέντους, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπενφίκα, Ντόρτμουντ. Αυτή η Μακάμπι Μπερ Σεβά δεν υπάρχει στον χάρτη. Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Είναι ότι αν γίνει η ζημιά, το μπαμ θα είναι μεγάλο. Για την ομάδα, για τον κόσμο, για όλους. Αυτό το ματς ίσως είναι το πιο σημαντικό στον Ολυμπιακό επί Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ο απατεώνας έχει έναν λόγο παραπάνω να δείχνει ότι είναι φιλάνθρωπος
Ο πρώτος Ελλην πολιτικός που άρχισε να βοηθάει τους φτωχούς με τρόφιμα και επιταγές ήταν ο μετρ του λαϊκισμού Γιώργος Καρατζαφέρης. Σε αυτά τα χνάρια πάτησε η Χρυσή Αυγή. Που το πήγε ενα βήμα παραπέρα: Διανομή τροφίμων αλλά μόνο σε Ελληνες, όπως και αιμοδοσία.

Τη συμπαράστασή τους σε φτωχούς και αδύναμους έχουν δείξει πολλά χρόνια πριν σε παγκόσμιο επίπεδο διάφορες οργανώσεις αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες: Οπως ο Πάμπλο Εσκομπάρ στην Κολομβία. Η Μαφία σε Ιταλία και Αμερική. Η Κου Κλουξ Κλαν επίσης στην Αμερική. Ο απατεώνας έχει έναν λόγο παραπάνω να δείχνει ότι είναι φιλάνθρωπος. Κοινωνικά ευαίσθητος. Και γι' αυτό ακριβώς οι κομμουνιστές είναι ριζικά αντίθετοι σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες.

Επειδή και δεν λύνουν κανένα απολύτως πρόβλημα και κατά κανόνα είναι υποκριτικές. Ιδού, λοιπόν,ο λαϊκισμός και η υποκρισία της ηθοποιού στο επάγγελμα Αννας Βαγενά. Που ασκεί πολιτική επιπέδου Δελφινάριου: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Και η τουρκοκρατία ήταν 400 χρόνια. Είμαστε ανθεκτικός λαός». Η εν λόγω Αννα Βαγενά, τέως ΠΑΣΟΚ και νυν αριστερή έκανε γνωστό ότι μέσω της βουλευτικής της αποζημίωσης έδωσε σε δέκα δικαιούχους του ΕΚΑΣ το αντίστοιχο ποσό που έχασαν με την ψήφιση του σχετικού νόμου. Τίποτα το περίεργο ή το παράξενο. Τα χαϊβάνια που στέλνουν στη Βουλή τέτοιες καρικατούρες είναι βέβαιον ότι θα αναγνωρίσουν το μεγαλείο της χειρονομίας της.

ΕΡΩΤΗΣΗ
Και γιατί ο Σταμάτης Βελλής για πρόεδρος της ΕΠΟ και όχι ο Λεωνίδας Βελλής;

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο SPORTS