H... επανάσταση Αραβίδη στην ΑΕΚ κράτησε λιγότερο από 24 ώρες και ολοκληρώθηκε με μια μεγαλοπρεπέστατη... κωλοτούμπα - «αυτομαστίγωμά» του. Προχθές βράδυ πόσταρε στο facebook ότι «γίνονται παιχνίδια στην πλάτη του» προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την έξοδό του (προφανώς και δεν αντέχει το πώς από... ήρωας-κάπτεν-αγαπημένος της εξέδρας κατάντησε 3η επιλογή στους φορ και 6η στους ακραίους, πίσω ακόμη και από τον Πλατέλα), για να έρθει χθες νωρίς το μεσημέρι και να ζητήσει συγγνώμη («για τον τεράστιο θόρυβο και την αναστάτωση που προκάλεσα στην ομάδα μου»), αποσύροντας μάλιστα και τη σχετική ανάρτησή του στα social media.

Αυθόρμητα ή... κατά υπόδειξη μετανιωμένος ο «Αραβας» (μην ξεχνάμε πως είναι από τις ποδοσφαιρικές αδυναμίες του Μελισσανίδη, τον οποίο σίγουρα πρέπει να στεναχώρησε με το ποσταρισμά του), το γυαλί ράγισε με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον. Γιατί όσο κι αν προσπάθησε μέσω της δήλωσής του στην επίσημη ιστοσελίδα της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ πως δεν ήθελε να βάλει το «εγώ» του πάνω από την ομάδα, δύσκολα γίνεται πιστευτός. Τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν και λίγο από το «παρασκήνιο»...

Σύμφωνα με την πιάτσα των agents δεν είναι μόνο η φετινή... παγκοποίηση που έχει ενοχλήσει τον «Αραβα», αλλά συνδυαστικά και το θέμα του συμβολαίου του που λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι και όπως καταλαβαίνει πολύ δύσκολα πλέον θα ανανεωθεί. Αν πιστέψουμε τις ίδιες πηγές το περασμένο καλοκαίρι ο Αραβίδης είχε πρόταση από σύλλογο του Σαμπιονά που του πρόσφερε 3ετές συμβόλαιο με αποδοχές σχεδόν διπλάσιες από αυτές που έχει στους «κιτρινόμαυρους». Μόνο που τα λεφτά των Γάλλων στην ΑΕΚ ήταν πολύ λίγα, είχε ακουστεί για 200 με 300 χιλιάρικα.

Ο Αραβίδης, που είχε συζήτηση με τον Κετσπάγια τον Ιούλιο μετά τη... Σεντ Ετιέν, όταν και κατάλαβε πως με τον Γεωργιανό δεν θα είναι πλέον από τα πρώτο βιολιά στην ομάδα, από τη μια βλέπει πως δεν μπορεί να χωρέσει στην ενδεκάδα ούτε ως 3η αλλαγή σε ματς με τη Βέροια (με τον Αλμέιδα να τραυματίζεται και τον Λάζαρο εκτός αποστολής) και από την άλλη συνειδητοποιεί πως έτσι περιορίζονται σημαντικά οι πιθανότητες για ένα καλό νέο συμβόλαιο (είτε από την ΑΕΚ είτε από άλλη ομάδα). Ηδη έχασε τη θέση του στην Εθνική Ελλάδας αφού ο Σκίμπε τον αγνόησε στις τελευταίες κλήσεις του... Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, την... ψυχολογία του Αραβίδη και γιατί οδηγήθηκε στην προχθεσινή ανάρτησή του.

Οσον αφορά την επόμενη ημέρα, καμία από τις δύο πλευρές δεν συνέφερε τη δεδομένη στιγμή μια ρήξη. Η ΑΕΚ με τον Αλμέιδα να είναι ευάλωτος σε προβλήματα μέσης δεν θα μπορούσε να μείνει μόνο με τον Πέκχαρτ αλλά και ο Αραβίδης μπορεί να περιμένει περισσότερες ευκαιρίες (για να τις εκμεταλλευτεί) αν ο Πορτογάλος μια παίζει και δύο βρίσκεται στα πιτς.

Από εκεί και πέρα αν «χρωστάει» η ΑΕΚ στον Αραβίδη ή το αντίστροφο είναι μια συζήτηση χωρίς ουσία που προσφέρεται μόνο για... καφενεία, παραδοσιακά και σύγχρονα (social media). Κι αυτό γιατί υπάρχουν δεδομένα: ο «Αραβας» στην ΑΕΚ έζησε το απόλυτο όνειρό του (ΑΕΚτζής γαρ) αφού βέβαια και ο ίδιος το κυνήγησε, δούλεψε σκληρά, ξεπερνώντας κατά πολύ το... ταβάνι του. Ταυτίστηκε με την ομάδα του «ερχόμαστε», έγινε από τους ηγέτες της, ο ίδιος ξεπέρασε το ταλέντο του και κατάφερε να φτάσει μέχρι την εθνική ομάδα, αλλά η εξέλιξη της ΑΕΚ και η ανάγκη να γίνει άκρως ανταγωνιστική στη διεκδίκηση του τίτλου κάπου τον ξεπέρασε.

Σε μια ΑΕΚ που θέλει να πάρει πρωτάθλημα ο «Αραβας» δεν θα μπορούσε να λογίζεται στους βασικούς, είτε ως στράικερ είτε ως ακραίος. Ούτε το «οπαδιλίκι» (στο οποίο είναι... επιρρεπής) πλέον μπορεί να του εξασφαλίσει τη θέση του. Ασφαλώς και αξίζει σεβασμό και σωστή διαχείριση (με το τσαγανό, το πάθος, την πίστη-αφοσίωσή του ενέπνευσε πολλούς Ενωσίτες στα δυο προηγούμενα δύσκολα χρόνια που η ομάδα ξέμεινε από σταρ και πρότυπα) αλλά και ο ίδιος πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να καταλάβει πως θα πρέπει να σέβεται την ομάδα που του επέτρεψε τέτοιο ξεπέταγμα στην καριέρα του. Στην τελική αυτός που θα χάσει είναι ο παίκτης: η ΑΕΚ δεδομένα κάποια στιγμή θα βρει καλύτερο από τον Αραβίδη για να καλύψει το κενό του. Πολύ αμφιβάλλω, όμως, αν ο Αραβίδης έχει περισσότερες από 5% πιθανότητες να βρει τουλάχιστον ισάξια ομάδα της ΑΕΚ.

Κάποτε στην πολύ μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ, της δεκαετίας του '90, ο Μπάγεβιτς αν και ούσα πρωταθλήτρια αποφάσισε να της αλλάξει στυλ, να την εξελίξει ποδοσφαιρικά. Κάπου εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον σπουδαίο Βασίλη Δημητριάδη, ο οποίος από βασικός, αναντικατάστατος, δις πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και αγαπημένος της «σκεπαστής» πέρασε σταδιακά στον πάγκο, αλλά το αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια, σεβάστηκε πρώτα την ομάδα του και μετά τον εαυτό του, δεν «ξεκατίνιασε» το θέμα του μέσω των ΜΜΕ. Επίσης, σε εκείνη την ομάδα κάποια στιγμή ο Βάιος Καραγιάννης, που βρέθηκε να αγωνιστεί μέχρι και στο Μουντιάλ, πέρασε σε δεύτερη μοίρα όταν ήρθε στη θέση του ο πολύ πιο ποιοτικός Μιχάλης Κασάπης. Το αποδέχτηκε, όμως, χωρίς να το παίζει αδικημένος. Δυο χρήσιμα παραδείγματα για τον Αραβίδη...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS