του Δημήτρη Δημητρόπουλου

H Εθνική Ελλάδος πήρε τη νίκη, ως όφειλε, κόντρα στην Κύπρο με 2-0 σε ένα παιχνίδι που παρουσίασε κάποια καλά στοιχεία, ωστόσο δεν έλειψαν και τα αρνητικά.

Η ομάδα του Μίχαελ Σκίμπε δεν θυμίζει -ευτυχώς- σε τίποτα το συνονθύλευμα των προκριματικών του Euro2016. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει, αλλά τουλάχιστον κάνει τα βασικά του παιχνιδιού σωστά και παρουσιάζει συνοχή. Απόψε ξεχώρισαν κυρίως οι παίκτες του κέντρου που ήλεγξαν το παιχνίδι στο μεγαλύτερο κομμάτι με καλή κυκλοφορία μπάλας. Ειδικά το δίδυμο Φορτούνη-Μήτρογλου επέδειξε εξαιρετική χημεία με τους δυο παίκτες να βγάζουν κάποιες όμορφες φάσεις με συνεργασίες. Εξαιρετικός και ο Μάνταλος που έκανε… τα πάντα γυρίζοντας αρκετά πίσω για να λειτουργήσει ως πλέι-μέικερ, ενώ κάλυψε ικανοποιητικά και τη δεξιά πλευρά, χωρίς παράλληλα να αμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα. Κερασάκι στην τούρτα το γκολ που πέτυχε κλέβοντας την μπάλα από λάθος των αντιπάλων.

Ειδική μνεία αξίζει και στους Μανιάτη-Σταφυλίδη για διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος έβγαλε 90λεπτο μετά από πολύ καιρό αφού είναι παροπλισμένος στον Ολυμπιακό, ενώ ο δεύτερος κάλυψε ικανοποιητικά μια θέση στην οποία δεν είναι συνηθισμένος (αμυντικό χαφ). Πολύ καλός στο επιθετικό κομμάτι και αριστερός μπακ, Τζαβέλλας, με ουκ ολίγα ανεβάσματα και κλεψίματα, ένα εκ των οποίων έφερε το πρώτο γκολ.

Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι η ομάδα φαίνεται να «σβήνει» αφήνοντας το παιχνίδι να ξεφύγει από τον έλεγχό της. Χαρακτηριστικό είναι το πρώτο 20λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου, όταν η Εθνική δεν μπήκε καθόλου καλά και κινδύνευσε με μείωση του σκορ, απόρροια της αδυναμίας της να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα, την οποία έχανε διαρκώς στον χώρο του κέντρου.

Επίσης, παρά την παρουσία πολλών επιθετικογενών παικτών και συγκεκριμένα τριών «δεκαριών» (Μπακασέτας, Μάνταλος, Φορτούνης), η ομάδα δείχνει να μην διαθέτει ιδιαίτερη φαντασία κόντρα στις κλειστές άμυνες. Φάνηκε ακόμα και με το αδύναμο Γιβραλτάρ στην πρώτη αγωνιστική, αλλά και απόψε. Μάλιστα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα δυο αμυντικά χαφ σπανίως βγαίνουν μπροστά, το βάρος πέφτει στους τέσσερις της μεσοεπιθετικής γραμμής. Αυτοί δεν δείχνουν να έχουν τους απαραίτητους αυτοματισμούς κόντρα σε κλειστούς χώρους. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έδειξε πολύ καλύτερο πρόσωπο όταν οι Κύπριοι άφηναν χώρους και είχε την ευχέρεια να βγει στην αντεπίθεση, ωστόσο αυτό δεν θα συμβαίνει συχνά με αντιπάλους ανάλογης δυναμικότητας. Ακόμα και απόψε, το παιχνίδι θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ διαφορετικά για την Εθνική εάν δεν είχε ευτυχήσει να προηγηθεί νωρίς με ένα γκολ που προήλθε από κλέψιμο και όχι από ομαδική προσπάθεια.