Η ΠΑΕ είναι στην πιο «ζόρικη» οικονομικά φάση απ’ την ημέρα που ανέλαβε τις διοικητικές τύχες του συλλόγου ο Γιάννης Αλαφούζος.

Αυτό γιατί

1)Ξέφυγε απ’ τον αρχικό προσανατολισμό του και την τελευταία διετία το μπάτζετ της ομάδας «άνοιξε» με γεωμετρική πρόοδο, χωρίς όμως τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Από τα 6,1 εκατ. ευρώ (με την εφορία) της πρώτης χρονιάς των Νταμπίζα - Αναστασίου (2013-14), ο Παναθηναϊκός έκλεισε την περσινή σεζόν στα 18,7 εκατ. ευρώ, ενώ η εφετινή υπολογίζεται να κλείσει -με τις κινήσεις που έγιναν και θα γίνουν τον Ιανουάριο (μεταγραφές, αποζημιώσεις κ.λπ.)- πάνω απ’ τα 20 εκατ. ευρώ. Ποσό μεγάλο και αντιστρόφως ανάλογο με το αγωνιστικό.

2)Έγιναν μεγάλες επενδύσεις σε παίκτες που πέρασαν, δεν ακούμπησαν, χρυσοπληρώθηκαν και θα πληρώνονται για καιρό, όπως οι Εσιέν, Σάντσεθ πέρσι και Ιμπάρμπο, Λεντέσμα, Ρινάλντι φέτος. Ο τελευταίος είναι απ’ τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα των λαθών που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια. Από τότε δηλαδή που ο Αλαφούζος άφησε κατά μέρος τη σφιχτή πολιτική και άνοιξε την κάνουλα, στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας πολύ πιο ανταγωνιστικής ομάδας. Αλλά το έκανε με λάθος τρόπο και λάθος κατεύθυνση. Διότι στην εξίσωση κόστος/αξία-δυνατότητες παίκτη, οι 500.000 ευρώ -επί παραδείγματι- που πληρώνεται σε ετήσια βάση (επί 3 χρόνια) ο Ρινάλντι είναι «έγκλημα» ως ποσό. Κι αν υπήρχαν διαθέσιμα αυτά τα χρήματα τούτη στιγμή, θα μπορούσαν να καλύψουν μια μεταγραφή επιπέδου Ανσαριφάρντ. Πλέον όμως είναι σχεδόν απίθανο το ενδεχόμενο να βρεθεί ομάδα ακόμη και για δανεισμό που θα καλύψει τα συγκεκριμένα ποσά για τον Αργεντινό

3) Αγωνιστικά η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στο ελάχιστο. Στην Ευρώπη πέρσι αποκλείστηκε απ’ την Καμπάλα και είχε απώλειες εσόδων άνω των 5 εκατ. ευρώ, ενώ φέτος έπειτα από τόσες κινήσεις και (νέες) επενδύσεις, εκεί που η διοίκηση μπορεί να υπολόγιζε πως θα εισπράξει ένα «Χ» συμπληρωματικό ποσό, με την ομάδα να κάνει μια σχετικά αξιοπρεπή πορεία στον όμιλο του Europa, ο απολογισμός του ενός βαθμού σε έξι ματς (και μπόνους μόλις 120.000 ευρώ) δεν καλύπτει ούτε τα συμβόλαια των Χουχούμη - Μαρινάκη...

Το προσεχές τρίμηνο είναι ίσως το πιο δύσκολο κι απαιτητικό οικονομικά επί ημερών Αλαφούζου, κυρίως σε ό,τι αφορά τον δρόμο προς την αδειοδότηση. Τις επόμενες μέρες έχει δρομολογηθεί να πληρωθεί η δόση Δεκεμβρίου στα συμβόλαια των παικτών. Ακολουθούν οι νέοι διακανονισμοί που θα πρέπει να γίνουν ως το τέλος Γενάρη με αρκετούς ποδοσφαιριστές (ιδίως των περασμένων ετών), η δόση Φεβρουαρίου κι ένα σωρό ακόμη υποχρεώσεις που είτε «τρέχουν» είτε έχουν καθυστερήσει να πληρωθούν (δόσεις σε ομάδες κ.ο.κ.).

Συν βεβαίως διάφορες «λυπητερές» που «σκάνε» δεξιά και αριστερά, σαν αυτήν του Εσιέν ή σαν το «πιστόλι» που προέκυψε πριν από ενάμιση χρόνο με τον Εκι Γκονζάλες, ως «κληρονομιά» της διοίκησης Βαρδινογιάννη από το 2008. Ολα αυτά απαιτούν πολλά χρήματα. Περισσότερα απ’ τα 5 εκατ. ευρώ της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που θα «τρέξει» αυτόν τον μήνα, προκειμένου να μην αντιμετωπίσει ο σύλλογος «ζητήματα» και ελλείψεις στον τελικό έλεγχο του φακέλου αδειοδότησης μετά την 31η Μαρτίου.

Χρήματα που θα καλυφθούν (σχεδόν) εξ ολοκλήρου απ’ τον Αλαφούζο, ο οποίος εδώ και καιρό δοκιμάζει τις αντοχές του, έχοντας ανοικτά μέτωπα παντού. «Συμπαίκτης/ες» για να μοιραστούν το (οικονομικό) βάρος με τον «Mr. ΣΚΑΪ» επί του παρόντος δεν φαίνονται πουθενά στο προσκήνιο. Ωστόσο, ετούτη τη φορά κι ο ίδιος σκοπεύει να «ψαχτεί» πολύ πιο ενεργά από κάθε άλλη φορά

Από εκεί και πέρα, στο «πράσινο» στρατηγείο χαράσσεται ήδη σχέδιο (με ορίζοντα εκτέλεσης το καλοκαίρι) για ένα γενικότερο «μάζεμα» των οικονομικών και μείωση του μπάτζετ κατά 5-6 εκατ. ευρώ.

Με το μικρότερο δυνατό «κόστος» στην ποιότητα του ρόστερ. Κάτι που βεβαίως απαιτεί προσεγμένες και ψαγμένες κινήσεις, χαμηλού προϋπολογισμού από τον τεχνικό διευθυντή Νίκο Λυμπερόπουλο, στον οποίον πέφτει και το μεγαλύτερο βάρος. Ενα πλάνο που θα θυμίζει εν πολλοίς το καλοκαίρι του ’13, κατά το οποίο επιβεβαιώθηκε πως το «καλό» στην ποδοσφαιρική αγορά δεν σημαίνει απαραιτήτως και «ακριβό».

Πηγή: εφημερίδα "Goal"