Η ξανθιά που τραγούδησε στην Αγιά Σοφιά και τρέλανε τους ΑΕΚτζήδες!

Η όμορφη καλλιτέχνις που μάγεψε τους πάντες αποκαλύπτεται.

Η μαθήτρια του Μίμη Πλέσσα, η Κυριακή Δερέμπεη τραγουδάει μαζί με το σαντούρι της μέσα στην Αγιά Σοφιά.

Μια συγκλονιστική ερμηνεία από την τραγουδίστρια, τραγουδοποιό και δεξιοτέχνη στο περσικό σαντούρι που παρόλο το νεαρό της ηλικίας της έχει διαγράψει μια σπουδαία πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή. Την έχουν εμπιστευτεί σπουδαίοι Έλληνες συνθέτες με κορυφαία την συνεργασία της με τον Μίμη Πλέσσα. Αποτελεί μια από τις πιο δυνατές αχτίδες φωτός του ελληνικού μουσικού πενταγράμμου καθώς έχει συνυπάρξει μουσικά με τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες από την ηλικία των 13 ετών. Κατατάσσεται στις έθνικ ερμηνεύτριες, με μια ιδιαίτερη αισθητική και κουλτούρα η οποία προσδίδει σε συνδυασμό με την ευγενική της φυσιογνωμία και έκφραση αυτό το ξεχωριστό που «λείπει» στο σήμερα. Μια ταλαντούχα ερμηνεύτρια, δεξιοτέχνης στο σαντούρι ήρθε για να μείνει στο ελληνικό μουσικό στερέωμα.

Μόλις στα 22 της χρόνια μετράει συνεργασίες, με καταξιωμένους καλλιτέχνες της Ελλάδας και της Ανατολής, εχοντας ένα αρκετά πλούσιο βιογραφικό το οποίο χτίζει με σκληρή δουλειά και δημιουργία. Συστήθηκε στο ελληνικό κοινό ως μουσική πρόταση από τον Μανώλη Μητσιά και λίγο αργότερα από την Ελένη Βιτάλη. Σήμερα έχει αποκτήσει μια δική της αυτόνομη και δημιουργική μουσική θέση στο ελληνικό πεντάγραμμο με την γλυκιά και συνάμα αισθαντική φωνή της και το σαντούρι της. Αφοσιωμένη στις μουσικές σπουδές της, συνεχίζει να εξελίσσεται και να δημιουργεί, στοχεύοντας στην «καινοτομία» με βάση τις ρίζες αφού κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη.

Η Κυριακή Δερέμπεη από την ηλικία των πέντε ετών άρχισε να μαθαίνει σαντούρι. Συνέχισε με τις σπουδές στην βυζαντινή μουσική, το κλασσικο και σύγχρονο τραγούδι και συνάμα σεμινάρια στο παραδοσιακό τραγούδι. Με το σαντούρι της παρουδιαζει ιδιαίτερα ορχηστρικά κομμάτια ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα ηχοχρώματα, προσδίδοντας ένα ευρωπαϊκό και πολύπλευρο χαρακτήρα σε ένα τόσο ιδιαίτερο μουσικό οργανο. Εκπλήσσει με την καινοτόμα αισθητική της μουσικά, παράλληλα με το ξεχωριστό της ταλέντο, κρατώντας πάντα το προσωπικό της ύφος σε ότι και εάν ερμηνεύσει. Όνειρο της να δημιουργήσει μια μουσική σχολή. Ήδη παραδίδει σεμινάρια στα σχολεία της Ελλάδας με τίτλο «Γνωρίζοντας το σαντούρι» με στόχο να μπει το παραδοσιακό αυτό όργανο στα σχολεία της Ελλάδας. Μια ελπιδοφόρα μουσική φυσιογνωμία που θα μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια μας «συστήνεται» μέσω του AEKLIVE και του Γιώργου Στογιάννου.

Θέλουμε να μας πεις σαν αρχή λίγα πράγματα για σένα, να μας παρουσιάσεις τον εαυτό σου

Ανήκω στην πέμπτη γενιά προσφύγων, από Πόντο, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη και έχω και το θρακιώτικο αίμα μέσα μου! Ένα κράμα δυνατό ή σαν τον Όμηρο θα λέγαμε! Η προέκταση των χεριών μου, οι μπαγκέτες του σαντουριού μου με συντροφεύουν από την ηλικία των πέντε ετών. Η βάση της μουσικής μου παιδείας, η βυζαντινή μουσική, την οποία μου ενέπνευσε και μου δίδαξε ο παππούς μου. Τραγουδάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτόν μου και αγαπώ την μουσική που μπορεί και μου θυμίζει τις ρίζες μου.

Συμμετέχω σε συναυλίες από την ηλικία των δεκατεσσάρων ετών με αφετηρία την μουσική συνύπαρξη με τον Μανώλη Μητσιά. Του χρωστάω το «σήμερα», διότι εκείνος μου έδωσε το έναυσμα και την σπίθα, στην καλλιτεχνική μου συνέχεια. Έχω ανταμώσει μουσικά με αγαπημένους καλλιτέχνες όπως Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Βασίλης Λέκκας, Γρηγόρης Βαλτινός κ.α.

Κορυφαία συνέχεια, αδιαίρετη και διδακτική την συνάντηση με τον δάσκαλο, Μίμη Πλέσσα. Όταν έκανα εικόνα στο μυαλό μου ότι ο συνθέτης της καρδιάς μου, είναι εμπρός μου και μάλιστα δημιουργεί ολοκαίνουργια τραγούδια για τον πρώτο μου δίσκο, συνειδητοποίησα πόσο ευλογημένη είμαι και πόσο τυχερή! Από τα ανέλπιστα, ευχάριστα δώρα της ζωής…. Κατατάσσω τον εαυτόν μου στις έθνικ τραγουδίστριες, όμως η πρόκληση στην τζαζ με τον δάσκαλο Μίμη Πλέσσα, αποτελεί από τις πιο μελωδικά χρωματισμένες στιγμές δημιουργίας για μένα στο τραγούδι «Πήρες πια τα μάτια σου».

Για το νεαρό της ηλικίας σου έχεις αρκετά πλούσιο βιογραφικό με πολλές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες, αυτή την στιγμή εμφανίζεσαι κάπου;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο στούντιο, καθώς σε προετοιμασία, σε πρόβες για ένα πολύ ωραίο πρότζεκ του Οκτώβρη. Παράλληλα οι ζωντανές εμφανίσεις είναι η πιο αληθινή παρουσίαση της μουσικής μας, έτσι θέλω ότι κάνω να έχει συνέπεια ώστε να έχει συνέχεια. Γι’ αυτό κάνω προσεγμένες παρουσιάσεις τόσο στα Live, όσο και στην δισκογραφία μου. Το μικρόβιο του επαγγελματισμού και της τελειομανίας το κατέχω από τα γεννοφάσκια μου. Πιστεύω στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Εν αναμονή λοιπόν.

Κατάγεσαι από οικογένεια που έχει πλούσια μουσική παράδοση αυτό επηρέασε την σταδιοδρομία σου και την εξέλιξη σου στο χώρο;

Εννοείται και επηρέασε το DNA μου, οι ρίζες μου και τα ερεθίσματα που δέχτηκα από την γέννηση έως το σήμερα, από την πηγή μου, που είναι η οικογένειά μου. Είμαι ευγνώμων που έχω δύο γονείς βράχους και παππούδες που μου έμαθαν που δίδαξαν πολύτιμα στοιχεία που κουβαλάω στο σήμερα. Μια οικογένεια βασιζόμενη στην παράδοση, είναι ευλογία. Ένας άνθρωπος συνήθως πλάθει το χαρακτήρα του, ανάλογα με τα στοιχεία που απορροφά από το σπίτι του. Έτσι κι εγώ, τα βιώματα της προσφυγιάς, την μπέσα και το φιλότιμο, την καλλιτεχνία, το νοικοκυριό, την μουσικότητα και την δημιουργία. Κι αν παρατηρήσετε οι περισσότερες λέξεις και χαρακτηριστικά είναι ….γένους θηλυκού.

Έχεις κάνει κάποιες σπουδές πάνω στο αντικείμενο;

Ξεκίνημα στο ωδείο σε ηλικία πεντέμισι ετών. Έναρξη των υποχρεωτικών μαθημάτων, θεωρία, σολφέζ και περσικό σαντούρι. Στην συνέχεια μαθήματα φωνητικής, ορθοφωνία, βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική. Αφήνοντας το κλασσικό τραγούδι, μπαίνω στο μονοπάτι της σύγχρονης μουσικής κρατώντας για πάντα το έθνικ στοιχείο μέσα μου, απλά προσθέτοντας και λίγα τζαζ ηχοχρώματα σε περιπτώσεις . Θεωρώ ότι τραγουδιστές γεννιούνται πολλοί, αλλά το να υποστηρίξεις την ιδιότητα αυτή ως μουσικός χρειάζεται μια συνέπεια και μόνον έτσι μπορείς να έχεις συνέχεια. Χρειάζεται η «γνώση» για να «ανα-γνώσεις» ένα μουσικό θέμα. Παράλληλα πιστεύω στο «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Έτσι συνεχίζω την σπουδή, στοχεύοντας σε ένα μικρό μου όνειρο. Να δημιουργήσω κάποια στιγμή την δικιά μου μουσική σχολή.

Από την ενασχόληση σου με την μουσική,βλέπεις κάποια στροφή των νέων προς την παράδοση τελευταία;

Επιστροφή στην παράδοση! Σαφώς οι νέοι δεν είναι φραπεδιά και καναπές. Η δύναμη του μέλλοντος είναι η νεολαία! Αναγνωρίζουν τα νέα παιδιά τις ρίζες τους. Δίνουν ενεργά το παρόν τους σε παραδοσιακής μουσικής μαθήματα χορού, στα παραδοσιακά ανταμώματα. Δημιουργούνται πρότζεκ και τραγούδια με σημείο αναφοράς την προσφυγιά. Ακόμα αναπτύσσεται η παράδοση, ακόμη και το σαντούρι. Που κατά κύριο λόγο θα λέγαμε ότι το έχουν συνδέσει με παράδοση αποκλειστικά. Όμως τείνει γνωστό και σε παιδιά που έχουν πιο σύγχρονα ακούσματα. Κι αυτό θαρρώ οφείλεται στο youtube, που μπορεί να μας κάνει κοινωνούς μουσικών δημιουργιών που λαμβάνουν χώρα σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη… με γνώμονα πάντα το έθνικ στοιχείο. Θα ήθελα να βάλω ένα λιθαράκι στην συνέχεια αυτού. Προσωπικά στόχος να το εντάσσω στη σύγχρονη, ηλεκτρονική αλλά και κλασική μουσική. Ως και το “Despacito” που έχω πειραματιστεί…

Τι είναι για σένα η τέχνη;

Τέχνη με τρεις λέξεις θα έλεγα είναι η έμπνευση, η δημιουργία και η αλήθεια μέσα της. Ο μουσικός είναι τριών ειδών. Αυτός που γράφει μουσική. Αυτός που εκτελεί μουσική (είτε με την φωνή του, είτε με κάποιο μουσικό όργανο) και αυτός που μεταδίδει ως δάσκαλος τη μουσική. Μια τέχνη που εάν την εξελίξεις και παραδοθείς στην μαγεία της γίνεσαι ένας μικρός Θεός…

Η επιλογή ενός οργάνου σαν το σαντούρι δεν είναι αυτή που τα περισσότερα παιδιά επιλέγουν. Έχει να κάνει με την προσφυγική καταγωγή;

Το σαντούρι το γνώρισα σε μια πολύ τρυφερή ηλικία και μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την όψη του. Υπήρξε ένα συγγενικό πρόσωπο από την πλευρά της μαμάς μου, ο θείος Νικόλας που έπαιζε σαντούρι και μάλιστα έπαιξε με τον Αριστείδη Μόσχο κάποτε. Ίσως να φταίει κι αυτό… Στην δικιά μου ιστορία, η γνωριμία μου με το σαντούρι έγινε καρμικά. Το γνώρισα βλέποντας κάποιον Πέρση δάσκαλο να παίζει στην τηλεόραση ένα ιδιαίτερο «μαγικό» όργανο. Λίγες μέρες μετά ο άνθρωπος αυτός έγινε και δάσκαλός μου.

Από μια σύντομη αναζήτηση που κάναμε, βρήκαμε ότι ετοιμάζεις βιβλία σχετικά με διάφορα κοινωνικά ζητήματα. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για αυτά;

Κατατάσσω τον εαυτόν μου στους ανθρώπους που έχουν την τάση για αναζήτηση, έχοντας την πεποίθηση ότι καλό θα ήταν να βλέπουμε την ζωή με μια πολύπλευρη οπτική. Θέλοντας πρώτα να ενημερωθώ αλλά και να δημιουργήσω, ξεκίνησα την συγγραφή επτά βιβλίων που απευθύνονται σε παιδιά και εφήβους. Συνδέοντας την ιδιότητά μου ως μουσικός, με ζητήματα που αφορούν την κοινωνία στο σήμερα. Θέματα όπως ο ρατσισμός σε διάφορες εκφάνσεις του, ο αλκοολισμός, το τσιγάρο, το AIDS είναι ορισμένα από τα θέματα που αναπτύσσονται μέσα από έναν απλό, λιτό αφηγηματικό λόγο όπου αντιλήφθηκα στην πράξη το γεγονός ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Διότι μέσα από αυτή την έρευνα έμαθα και διόρθωσα και εγώ τον εαυτόν μου και πολλές ατελείς γνώσεις που είχα.

Σαν προσφυγοπούλα στην καταγωγή πως βλέπεις την κατάσταση με τους πρόσφυγες σήμερα; Νιώθεις κάπως την ιστορία να επαναλαμβάνεται;

Ο ξεριζωμός όποια μορφή και πρόσωπο και αν έχει είναι ο ίδιος, είτε τον βιώνουμε εμείς είτε οι προπαππούδες μας και οι παππούδες μας, είτε εμείς, είτε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Είτε ο ξεριζωμός και το δάκρυ έχει το δικό μας πρόσωπο, ή ένα αλλιώτικο χρώμα. Ο πόνος είναι ο ίδιος!

Πάμε τώρα στο κομμάτι της ΑΕΚ! Σε είδαμε πρόσφατα στο αφιέρωμα που έκανε η NOVA στο υπό κατασκευή γήπεδο της ΑΕΚ να ερμηνεύεις το το νοσταλγικό τραγούδι «παρθεν η Ρωμανία», πως έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού;

Ένα νοσταλγικό τραγούδι, το οποίο αποτελεί προσωπική επιλογή. Είμαι Πόντια από την πλευρά της μητέρας μου και το συγκεκριμένο τραγούδι ακουμπάει στην καρδιά μου. Σκέφτηκα πως ένα τραγούδι όταν αγγίζει τον ερμηνευτή, μπορεί κατευθείαν να μιλήσει στην καρδιά του ακροατή. Κι αν η πρώτη λέξη που ήρθε στο νου, στο άκουσμα του ονόματος της ΑΕΚ, είναι η “προσφυγιά”, τι άλλο θα ταίριαζε καλύτερα μέσα στην Αγιά Σοφιά;

Ποιο είναι το συναίσθημα ενός νέου καλλιτέχνη να τραγουδάει σε ένα γήπεδο που κουβαλάει τόσο μεγάλη ιστορία, όχι μόνο αθλητική αλλά και κοινωνική σαν την Αγία Σοφία;

Μεγάλη χαρά και ευθύνη! Μεγάλη τιμή.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που όταν το ακούς σου έρχεται η ΑΕΚ στο μυαλό;

Τραγούδια όπως του Παντελή Θαλασσινού, το σύνθημά της όταν ακούω το Bella Ciao, αλλά και έντονα την σκηνή στο «Κωνσταντίνου και Ελένης» με τον Ρώμα και την Ράντου (Κωνσταντίνο και Ελένη) οι οποίοι τσακώνονται για τα τραγούδια της ΑΕΚ το ραδιόφωνο. Υπάρχει και απόσπασμα ανεβασμένο στο Youtube…για να θυμούνται οι παλιοί και να θυμούνται οι καινούργιοι.

Είχες ποτέ φανταστεί ότι θα έρθει μέρα να τραγουδήσεις σε αυτόν το χώρο για την ΑΕΚ;

Προφανώς και επειδή έγινε αβίαστα, χωρίς καμία προσωπική στοχευμένη προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί κάτι ανάλογο από πλευράς μου, επάνω στο ποδοσφαιρικό επίπεδο, αποτελεί ένα από τα ωραία οπτικοακουστικά βίντεο και γενικότερα ως πρότζεκτ εξαιρετικά ωραίο.

Από την μέρα που βγήκε η εκπομπή σε βρήκαν φίλοι της ΑΕΚ που αγνοούσαν την δουλειά σου σαν μουσικός;

Η αλήθεια είναι ότι έχω λάβει πάρα πολλά μηνύματα και προσπαθώ να απαντήσω σε ένα-ένα προσωπικά και ξεχωριστά. Τα περισσότερα μου εκφράζουν συγκίνηση ως προς τις έννοιες της προσφυγιάς και της Κωνσταντινούπολης, με σημείο αναφοράς την συγκεκριμένη ερμηνεία εντός του υπό κατασκευή γηπέδου. Πράγματι, πολλοί από αυτούς μου εκφράζουν το γεγονός ότι ακούν για πρώτη φορά τη μουσική μου, με αφορμή το συγκεκριμένο γύρισμα. Είμαι ευγνώμων.

Σε τι ηλικία ήσουν όταν γκρεμίστηκε το παλιό γήπεδο, έχεις κάποια θύμηση ή μια εμπειρία που θέλεις να μοιραστείς μαζί μας;

Νομίζω ήμουν γύρω στην ηλικία των πέντε-έξι ετών. Τότε που γνώρισα και το σαντούρι. Οπότε δεν έχω πολλά να σας πω….

Με την εμπειρία σου σε συναυλιακούς χώρους. Πώς σου φάνηκε το πρώτο δείγμα από την ακουστική του γηπέδου;

Μια ιδιαίτερη, πρωτόγνωρη και ωραία εμπειρία. Παρόλο που το κρύο και οι αγέρηδες ήταν εκεί για να δυσκολέψουν το γύρισμα, ο επαγγελματισμός, η δύναμη της συγκίνησης μαζί με το σαντούρι είχαν ρόλο πρωταγωνιστικό! Υπέροχη ομάδα, μαζί με τους εξαιρετικούς συνεργάτες και την δυναμική της Λίλας Κουντουριώτη.

Ποιοι είναι οι στόχοι και ποιες οι φιλοδοξίες σου στη δουλειά σου;

Θα ήθελα να δημιουργώ αξιόλογες καλλιτεχνικές εργασίες. Βλέπετε δεν χρησιμοποιώ την λέξη «δουλειές» όπως οι περισσότεροι. Κι αυτό γιατί εμπεριέχει τη λέξη «δουλεία» και για μένα η τέχνη σε κάθε της μορφή είναι τρόπος έκφρασης και εσωτερική ανάγκη.

Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις για τη δουλειά, τη ζωή σου ή οτιδήποτε άλλο;

Να είμαστε γεροί. Να είναι καλοτάξιδο έτος στα ελληνικά νησιά το τραγούδι μου «Έρωτας στο Αιγαίο» το οποίο έχει συνθέσει για μένα ο Μίμης Πλέσσας και τον στίχο έγραψε η σύζυγός του Λουκίλα Καρρέρ. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ολους εκείνους, που με αγάπη μου έχουν αποστείλει εκατοντάδες μηνύματα στα social media, ζητώντας να παίξω σαντούρι στα εγκαίνια του γηπέδου. Ως πηγαία πρόταση και επιθυμία, για εμένα είναι τιμητικό. Πιστεύω στην ποδοσφαιρική παιδεία και έτσι κλείνω με αυτή την έμμεση «συμβουλή», στους νέους φίλους του ποδοσφαίρου, χωρίς όμως καμία συμβουλευτική διατύπωση από πλευράς μου! Ευχαριστώ για το βήμα από καρδιάς.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις