Ιούλιος 2005. Το Confederations Cup έχει μόλις τελειώσει για τους Ιάπωνες, που σε έναν όμιλο στον οποίον συμμετείχε και η δική μας Εθνική, φτάνουν μια ανάσα από το να αποκλείσουν την Βραζιλία των Ronaldinho, Kaka και Robinho, χάνοντας στην ισοβαθμία την πρόκριση και καρδιοχτυπώντας τους ισχυρότατους αντιπάλους τους, που στην συνέχεια θα κατακτήσουν «αέρα» το τουρνουά. Απόλυτος πρωταγωνιστής για τους «Σαμουράι» δεν είναι άλλος από τον Shunsuke Nakamura, που παρά την αγωνιστική αφάνεια της Reggina, έχει τραβήξει τα βλέμματα της ποδοσφαιρικής Ευρώπης με το πηγαίο ταλέντο του. Πολλές ομάδες τον ορέγονται, όμως ο πρόεδρος Pasquale Foti δεν θέλει να τον αποχωριστεί, αφού ο αστικός μύθος θέλει να τον έχει αγοράσει άμα του προβιβασμού της ομάδας στην Serie A, αφήνοντας στην μέση τα πανηγύρια!

Εκείνο το καλοκαίρι όμως ο Ιάπωνας «καλλιτέχνης» δεν μπορεί άλλο να περιμένει, αφού τα μεταγραφικά σενάρια εμπλέκουν μεταξύ άλλων τις Atlético Madrid, Deportivo La Coruna, Borussia Dortmund, Gladbach, Leeds United, Lazio και Parma. Όντας από τα πιο καυτά ονόματα εκείνου του «παζαριού», τελικά επιλέγει την Celtic, με τον Gordon Strachan να σπαταλά για πάρτη του 2,5 εκατομμύρια λίρες. Οι κακές γλώσσες λένε πως η αποκτησή του αποτελεί κίνηση μάρκετινγκ για διαφήμιση του συλλόγου στην Άπω Ανατολή, όμως ο Nakamura μπαίνει και κάνει πάταγο. Στην πρώτη του σεζόν επαναφέρει τους «Κέλτες» στους τίτλους (πρωτάθλημα και League Cup), στην δεύτερη θα οδηγήσει την ομάδα σε μια μαγική πορεία στο Champions League και θα αναδειχθεί παίκτης της χρονιάς στην Σκωτία, ενώ την τρίτη, παρά έναν σοβαρό τραυματισμό, θα πετύχει ένα από τα κορυφαία τέρματα στην ιστορία των «Old Firm» και θα κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο eyap.gr