«Ήσυχο θάνατο ή πρωτάθλημα… Τούμπα»

Καθόμουν και σκεφτόμουν αν θα δεχόμουν να ξαναζήσω αυτό που έζησα στο ματς με την ΑΕΚ. Να μοιάζει, δηλαδή, μια παρτίδα χαμένη από χέρι, να κάνει ο Παναθηναϊκός το απίστευτο και την ώρα που ετοιμάζεται να πανηγυρίσει, να γίνεται ένα λάθος και να γκρεμίζονται όλα την τελευταία στιγμή.

Άκουσα αρκετούς φίλους μου να λένε πως αν ήταν γραφτό να μην προκριθεί ο Παναθηναϊκός, θα προτιμούσαν να κυλούσε η ρεβάνς με τέτοιο τρόπο που να μην έδινε ποτέ καμία ελπίδα, παρά να νιώσουν το απόλυτο έμφραγμα στο τελευταίο δευτερόλεπτο.

Δεν μπορώ να το δω έτσι. Ποτέ δεν μπορούσα. Δεν έχει νόημα να καρφώνεις το μάτι σου μόνο στον προορισμό και να χάνεις όλη τη μαγεία της διαδρομής. Ήταν εκπληκτικό το συναίσθημα που γέννησε η προσπάθεια του Παναθηναϊκού στο ματς με την ΑΕΚ και δεν ακυρώνεται από τον τρόπο που χάθηκε η πρόκριση. Άρα η απάντηση είναι ξεκάθαρη και δεδομένη.

Τα λέω αυτά γιατί έγινε μια σχετική κουβέντα, ολίγον τι διαφοροποιημένη ως προς το περιεχόμενο. Μου λέει κάποιος: Τι θα προτιμούσες; Να μείνουν τα πράγματα ως έχουν με το -7 και να τελειώσει ήρεμα ο τίτλος τώρα που οι περισσότεροι μοιάζουν να το έχουν αποδεχτεί, ή να κάνει ο Παναθηναϊκός μια εκπληκτική αντεπίθεση σαν κι αυτή που έκανε στο ματς με την ΑΕΚ, να πάρει κεφάλι και να χάσει τελικά το πρωτάθλημα από δικό του λάθος την τελευταία αγωνιστική στο Βόλο;

Κατ' αρχάς, ξεκινάμε από τα απλά. Αν υπάρξει σενάριο τέτοιας θεαματικής ανατροπής, γιατί πρέπει να βάλουμε το άσχημο φινάλε; Γιατί ντε και καλά να στραβώσει κάτι στο τέλος όπως στράβωσε τώρα με την ΑΕΚ ή έξι χρόνια νωρίτερα, όταν το -7 έγινε μέσα σε δύο μήνες +3, αλλά χάθηκε ο τίτλος επειδή η μπάλα έσπασε τα δοκάρια σε δύο κολλητά ντέρμπι στις τελευταίες αγωνιστικές;

Το θέμα είναι να γίνει η ανατροπή. Ας καλυφθεί πρώτα αυτό το -7 και βλέπουμε μετά αν ο Παναθηναϊκός έχει την ποιότητα και την εμπειρία να κρατήσει μέχρι τέλους το όποιο προβάδισμα αποκτήσει. Αλλά επειδή ένα θεωρητικό ερώτημα πάντα θεωρητική απάντηση σηκώνει, ακόμα κι αν το φινάλε μιας τέτοιας προσπάθειας είναι παρόμοιο μ' αυτό στον αγώνα με την ΑΕΚ, πάλι θα το διάλεγα. Χίλιες φορές να πέφτεις όρθιος με το κεφάλι ψηλά παρά να αρνείσαι τις μάχες επειδή φοβάσαι μη φας το βόλι.

Στην Τούμπα, λοιπόν, θα δούμε αν μπορεί να έλθει το πρωτάθλημα… τούμπα ή αν θα έχουμε ένα ήσυχο «θάνατο», με τις πυτζάμες στο κρεβάτι. Γιατί αν ο Παναθηναϊκός δεν νικήσει και ο Ολυμπιακός ξεπεράσει τη λυσσαλέα αντίσταση της Ξάνθης, η διαφορά θα πάει στους 9 ή 10 βαθμούς, οπότε. αντίο ζωή στο πρωτάθλημα.

Τα πράγματα φυσικά και δεν είναι εύκολα. Για να μείνει ζωντανός ο Παναθηναϊκός στο κυνήγι του τίτλου, πρέπει να κάνει τρεις σερί νίκες στα ντέρμπι που ακολουθούν. Συν άλλη μία που έκανε την Τετάρτη, σημαίνει τέσσερις συνεχόμενες νίκες σε κλασικά ντέρμπι μέσα σε λιγότερο από 20 μέρες.

Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει ποτέ τέτοιο σερί στην ιστορία, αλλά αν θέλουμε τίτλο, πρέπει να γίνει. Δεν βλέπω άλλο τρόπο για να καλυφθεί το -7 από την κορυφή, δέκα αγωνιστικές πριν το τέλος. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει σχεδόν το απόλυτο για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα όποια λάθη κάνει ο Ολυμπιακός στη συνέχεια. Όπως το 2004, που για να πάρει τον τίτλο, έπρεπε να κάνει 14 νίκες και μια ισοπαλία στον β' γύρο και τις έκανε.

Αν η υπέροχη εμφάνιση στο Κύπελλο με την ΑΕΚ βρει την ανάλογη συνέχεια στην Τούμπα, σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός φορμαρίστηκε στο πιο κατάλληλο σημείο του πρωταθλήματος, τώρα που αρχίζουν τα καθοριστικά ντέρμπι. Αν όχι, θα γυρίσουμε ξανά στα ίδια και στα ίδια.

Φυσικά και δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα, με την κούραση και τις απουσίες, κόντρα σε μια καλή ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ και στο ιδιαίτερα ενθουσιώδες κοινό του. Το είπαμε όμως. Μόνο με τα εύκολα δεν φτάνεις κάπου μακριά. Για να πάρει ο Παναθηναϊκός τον τίτλο, πρέπει να κάνει τα δύσκολα, αρχής γενομένης από την Τούμπα και τα άλλα δύο σερί ντέρμπι που ακολουθούν. Τόσο απλά και τόσο δύσκολα συνάμα.

Πηγή: Leoforos.gr