Ποια ομάδα πέτυχε τη μεγαλύτερη ανατροπή στην Ιστορία της μπάλας; Η Γιουνάιτεντ ή η Γαλλία; Και όμως, ο… ΟΦΗ!

 Μπορεί να έχουν περάσει 33 χρόνια (και μισό), από το επικό 4-5 με το οποίο η ομάδα του Γκέραρντ είχε γελοιοποιήσει τον Ολυμπιακό και σιγήσει το «Καραϊσκάκης», ακόμη και σήμερα όμως, εκείνο το 4-0, στο 50’ (!) που τελικά εξελίχθηκε σε 4-5 στις καθυστερήσεις παραμένει αμίμητο, ανεπανάληπτο και κυρίως ούτε χωρίς προηγούμενο, ούτε όμως και επόμενο.

 Για την ακρίβεια υπήρξε ένα ακόμη 5-4, αλλά από 0-4, το ’98 στο «Βελοντρόμ», ωστόσο η στατιστική λαμβάνει υπόψη της, και πολύ σωστά, τον συντελεστή δυσκολίας του όποιου αγώνα. Ήταν εν ολίγοις, άλλο πράγμα το γεγονός ότι η Μαρσέιγ κατάφερε ν’ ανατρέψει τη Μονπελιέ, στην έδρα της και εντελώς διαφορετικό το ότι ο Ολυμπιακός (του Ντέταρι και του… πεθερού του Κόμορα), κατάφερε να ηττηθεί στην έδρα του από τον ΟΦΗ, με απευθείας φάουλ του Βάβουλα στις καθυστερήσεις, προηγούμενος μάλιστα με τέσσερα γκολ.

 Ανάλογα με την κρισιμότητα κάθε αγώνα ή τη σημασία του επάθλου που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, εκείνο το Ολυμπιακός- ΟΦΗ, στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, είναι δεδομένο πως δεν είχε τη βαρύτητα ενός τελικού κυπέλλου Ευρώπης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συμπεριλαμβάνεται, και μάλιστα δικαιωματικά στη λίστα των δέκα μεγαλύτερων ανατροπών στην Ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αντίθετα, από πλευράς επάθλων, τροπαίων και τίτλων θα μείνουν αξέχαστοι οι τελικοί Champions League του ’99, Μπάγερν Μονάχου- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του 2005, Μίλαν- Λίβερπουλ, όπως και ο τελικός του Euro 2000, ανάμεσα στη Γαλλία και την Ιταλία.

 Στη Βαρκελώνη η Μπάγερν, καθησυχασμένη από το γρήγορο 1-0 του Μπάσλερ (και τα δύο δοκάρια του Κόλερ) ροκάνιζε, με εκνευριστικές πασούλες τα τελευταία λεπτά που θα την χώριζαν από την απονομή. Όμως στο 91’ ισοφάριζε ο Σέρινγκαμ και ενάμιση λεπτό αργότερα, ο Σόλσκιερ πετύχαινε το τελικό 2-1 στέλνοντας τους «κόκκινους διαβόλους» στον… Παράδεισο. Χαρακτηριστικό της σύγχυσης που επικρατούσε, το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος της Uefa, Λέναρτ Γιόχανσον έχασε και τα δύο γκολ της Μάντσεστερ γιατί είχε εγκαταλείψει τη θέση του στο 89’ και περπατούσε προς τον χώρο της απονομής. «Δεν κατάλαβα τίποτα, και ομολογώ ότι μπερδεύτηκα: εκείνοι που προηγούνταν, ξαφνικά έκλαιγαν κι εκείνοι που έχαναν, ξαφνικά χόρευαν!».

 Κάτι παρόμοιο συνέβη και το 2000, στο Ρότερνταμ. Η Ιταλία προηγείτο έως το ’93, 1-0 της Γαλλίας, ο πάγκος ετοιμαζόταν να μπει στο γήπεδο να πανηγυρίσει, όμως στο 94’ ο Βιλτόρ έστελνε το παιχνίδι στην παράταση και στο 101’ ο Τρεζεγκέ τη Γαλλία στα ουράνια με «sudden death», ξαφνικό θάνατο, όρος που θεωρήθηκε μακάβριος και μετονομάστηκε ύστερα σε «golden goal».

 Ιταλική ομάδα ήταν και η Μίλαν, που την (ξανά) πάτησε το 2005 στην Κωνσταντινούπολη από τη Λίβερπουλ του Σισέ, ίσως σ’ ένα ακόμη περισσότερο τρελό, σε σχέση με το Μπάγερν- Μάντσεστερ, τελικό Champions League. Κέρδιζε στο ημίχρονο 3-0, με το γρηγορότερο γκολ στον θεσμό (του Μαλντίνι, ύστερα από μόλις 51’’) και δύο γκολ του Κρέσπο, μετά όμως έπεσε για ύπνο και όταν ξύπνησε ήταν ήδη αργά, γιατί μέσα σε έξι λεπτά, από το 54’ έως το 60’, οι Τζέραρντ, Σμίτσερ και Τσάμπι Αλόνσο ισοφάριζαν σε 3-3. Μετά συνήλθε, πίεζε και ήταν σαφώς καλύτερη, αλλά είχε την ατυχία να σκοντάψει πάνω στον Ντούντεκ, έναν θαυματουργό τερματοφύλακα που απέκρουσε ύστερα πέναλτι στους Σερζίνιο, Πίρλο και Σεβσένκο.

 Στη λίστα των μεγαλύτερων ανατροπών ξεχωρίζουν ακόμη, το αποκαλούμενο «Θαύμα της Βέρνης», στον τελικό του Μουντιάλ ’54, όταν η Ουγγαρία του Πούσκας νικούσε 2-0 ύστερα από μόλις 8 λεπτά, αλλά η Δυτική Γερμανία στέφθηκε πρωταθλήτρια 3-2 με γκολ στο 84’.

 Στην τελευταία αγωνιστική της Premier League 2011-’12, η Γιουνάιτεντ, νικήτρια στο Σάντερλαντ ήλπιζε σε στραβοπάτημα της Σίτι του Ρομπέρτο Μαντσίνι, με την ήδη υποβιβασμένη ΚΠΡ για να μην πανηγυρίσει, η μπλε πλευρά του Μάντσεστερ. Ειρωνεία της τύχης είναι ότι στο «Etihad», στο 90^ο λεπτό, η ΚΠΡ προηγείται 1-2, οι φίλαθλοι των «Κόκκινων Διαβόλων» ετοιμάζονται για τη γιορτή, όμως στο 92’ ο Ντζέκο και στο 94’ ο Αγκουέρο θα χαρίζουν στη Σίτι τον πρώτο της τίτλο ύστερα από 44 ολόκληρα χρόνια.

 Στο Campionato ένα από τα αγαπημένα σκορ ανατροπής είναι το 4-3 ή το 3-4. Για παράδειγμα το ’11, η Ρόμα νικούσε στο 51’, 0-3 την Τζένοα στο «Μαράσι», τελικά όμως ηττήθηκε 4-3 αναγκάζοντας τότε τον Κλάουντιο Ρανιέρι σε παραίτηση από τον πάγκο των «giallorossi». Συμπτωματικά ο Ρανιέρι είναι σήμερα προπονητής της Κάλιαρι που πρόσφατα ανέτρεψε σε 4-3, το αρχικό 0-3 από τη Φροζινόνε του Εουζέμπιο Ντι Φραντσέσκο που, μεγάλη ειρωνεία πριν μερικά χρόνια ήταν προπονητής της Λέτσε που προηγήθηκε 3-0 τη Μίλαν, αλλά τελικά ηττήθηκε 3-4…                 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις